Συνεχίζεται ο εμπαιγμός των εργολαβικών στα ΕΛΠΕ

Ανέστειλε την 6ήμερη απεργία που είχε προκηρύξει το σωματείο των εργολαβικών εργαζόμενων στα ΕΛΠΕ (ΣΕΕΕΠΦΧ), μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργο Σταθάκη. Στη συνάντηση αυτή, που ακολούθησε τη συνάντηση του υπουργού με το σωματείο των μόνιμων εργαζόμενων (ΠΣΕΕΠ), συνεχίστηκε το μοτίβο των υποσχέσεων που αποδέχεται η ηγεσία του σωματείου από την ίδρυσή του πριν από δυο χρόνια. Στην ίδια βάση, άλλωστε, είχαν περιοριστεί σε μία απεργία οι κινητοποιήσεις των εργολαβικών τον περασμένο Απρίλη.

Τότε, οι «δεσμεύσεις» του υπουργείου Εργασίας και της διοίκησης των ΕΛΠΕ ήταν πως τα αιτήματα θα συζητιούνταν μετά τον Αύγουστο και στο πλαίσιο της επαναφοράς, υποτίθεται, των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Οι νέες «δεσμεύσεις», αυτή τη φορά από το υπουργείο Ενέργειας για λογαριασμό της διοίκησης των ΕΛΠΕ, παραβλέπουν τη συζήτηση για κλαδική ΣΣΕ και πλέον υπόσχονται πως τα προβλήματα των εργολαβικών θα λυθούν μέσα από τους όρους που θα προβλέπονται στις επόμενες συμβάσεις μεταξύ των ΕΛΠΕ και των επί μέρους εργολάβων το 2019.

Μέσω αυτών, λοιπόν, θα θεσπιστεί κατώτατο μεροκάματο στα 40€, τριετίες, επίδομα γάμου και ανθυγιεινό, καθώς και ειδικό επίδομα για όσους δουλεύουν σε βάρδια. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι αυτά θα γραφτούν, ερώτημα είναι το αν και πώς τα ΕΛΠΕ θα εξαναγκάσουν τους εργολάβους σε εφαρμογή τους ενώ για χρόνια κάνουν τα στραβά μάτια σε κάθε είδους αυθαιρεσίες, όπως και το κατά πόσο οι εργαζόμενοι θα δουν αλλαγή στα πραγματικά μεροκάματα, αφού μέρος τους πληρώνεται «μαύρα».

Το σημαντικότερο είναι η λογική που καλλιεργείται από την κυβέρνηση αλλά και τις κυρίαρχες δυνάμεις στο σωματείο. Λογική συνδιαλλαγής με τη διοίκηση και την πολιτική ηγεσία, που εξυπηρετεί την προπαγάνδα περί «φιλεργατικής» κυβέρνησης και κρατά τους εργαζόμενους μακριά από μια αγωνιστική προοπτική. Καθώς το σωματείο μεγαλώνει, φτάνοντας πλέον να είναι το δεύτερο σε μαζικότητα στον όμιλο των ΕΛΠΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να αξιοποιήσει τις ιδιαίτερες σχέσεις που έχει με την ηγεσία του, καλλιεργώντας ακόμα και αντιθέσεις με το σωματείο των μόνιμων. Φάνηκε, άλλωστε, από το εντελώς διαφορετικό κλίμα στο υπουργείο, με τον υπουργό να ξεκαθαρίζει στους μόνιμους σε επιθετικό τόνο ότι η πώληση θα προχωρήσει και, αμέσως μετά, να χαϊδεύει τα ευήκοα αυτιά του σωματείου των εργολαβικών.

Στο ίδιο πλαίσιο, η ηγεσία του σωματείου διεκδικεί (όπως και το σωματείο των μόνιμων) ρόλο και λόγο στη διαδικασία προσλήψεων, που τραβάει πια 10 μήνες, με τη διοίκηση των ΕΛΠΕ να προσπαθεί να κρατήσει ευχαριστημένες όλες τις πλευρές, αρκεί να υλοποιούνται οι κεντρικές της επιλογές και κατευθύνσεις. Σε αυτές περιλαμβάνεται η διαιώνιση του καθεστώτος των εργολαβιών και της ενοικίασης εργαζόμενων, παρά την προπαγάνδα των κυβερνητικών στελεχών. Η κάλυψη μέρους των προσλήψεων από εργολαβικό προσωπικό όχι μόνο δεν βρίσκεται σε αντίθεση με αυτό το καθεστώς, αφού δεν θα αντικαταστήσουν παρά ένα μικρό ποσοστό των εργολαβικών εργαζόμενων, αλλά ενισχύει την ομηρία όλων των εργολαβικών: αυτών που θα προσληφθούν και θα «χρωστάνε» σε διάφορους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και διευθυντικούς «σωτήρες», καθώς και αυτών που θα παραμείνουν εργολαβικοί και θα ελπίζουν να προσληφθούν κάποια στιγμή στο μέλλον, εφόσον είναι «καλά παιδιά».

Η πραγματικότητα δεν επιτρέπει καμιά αυταπάτη. Κάθε υπόσχεση δίνεται για να εκτονώσει την αγωνία των εκατοντάδων εργαζόμενων και κυρίως για να αποφύγει το ενδεχόμενο να πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια. Επιπλέον, βρίσκεται στον αέρα με δεδομένη την προοπτική πώλησης των ΕΛΠΕ. Μόνο το δυνάμωμα μιας αγωνιστικής λογικής μπορεί να οδηγήσει σε βελτίωση της θέσης των εργολαβικών εργαζόμενων, από κοινού με τους μόνιμους, με τους οποίους δεν έχουν παρά κοινά συμφέροντα και προοπτική.

Αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία που κυκλοφορεί σήμερα