Η αλήθεια είναι ότι καμία από τις δυο κινητοποιήσεις δεν είναι αυτό που ευαγγελίζεται. Από τη μία η λεγόμενη διακλαδική, ενώ αποφασίστηκε από ΔΣ και συνελεύσεις 7 σωματείων, κατέληξε να μείνει με 5 αποφάσεις αφού το σωματείο Εργαζομένων της CYTA και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών έκαναν συνέλευση και υπερψήφισαν το πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ. Από την άλλη, ελάχιστα από τα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ έκαναν συνελεύσεις, ενώ όσα έκαναν τις πραγματοποίησαν με τον γνωστό εθιμοτυπικό, αποστεωμένο τρόπο που τις κάνουν, χωρίς να ανοίξουν τη συζήτηση έστω της απεργίας στους χώρους εργασίας. Εικόνα βέβαια που τα μέλη του ΠΑΜΕ αντιστρέφουν στις τοποθετήσεις τους, ενδεικτικοί οι βερμπαλισμοί στελεχών τους για τις μαζικότατες συνελεύσεις του Συνδικάτου οικοδόμων, τις επιτροπές που αλωνίζουν τα γιαπιά και τον οργασμό αγωνιστικότητας στον οποίο βρίσκεται ο κλάδος. Συνέλευση βέβαια οι οικοδόμοι δεν έκαναν, αλλά πήρε αγωνιστικότατη απόφαση το ΔΣ της Ομοσπονδίας τους… από τα κάτω και αυτοί.
Είναι πολύ λίγες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αυτών των δυνάμεων, που προσπαθούν σε τέτοιο ταξικό συσχετισμό να παίξουν καιροσκοπικά πολιτικά παιχνίδια για να ενισχύσουν τη γραμμή ήττας που πλασάρουν στο κίνημα αλλά και τους πολιτικούς τους φορείς μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών. Τέτοιος καιροσκοπισμός, που οδηγεί σε συγκολλήσεις άνευ πολιτικής ουσίας δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αυτονομίας στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας πρωτοβάθμιων σωματείων. Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να αποφασίζει κινητοποιήσεις μέσω της πλειοψηφίας που έχει στο μόνο ΔΣ που ελέγχει (αυτό των Μισθωτών Τεχνικών) και με την αναρχία-αυτονομία να έχει σωματεία-παρατάξεις, όπου βέβαια απαγορεύονται οι παρατάξεις στις εκλογές, και στην εβδομαδιαία συνέλευση-ολομέλεια που έχουν να αποφασίζουν απεργία. Αν ο κλάδος το ξέρει, βέβαια, μικρή σημασία έχει, σκοπός είναι να βγει το «κόλπο». Μόνο που το «κόλπο» σε αυτή τη φάση μπορεί να το διεμβολίσει αυτός που στις συνθήκες ήττας και αποσυγκρότησης έχει τις πιο πολλές δυνάμεις. Και έτσι το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ τούς χαλάνε τη σούπα και αποσπούν και δυο σωματεία από τον συντονισμό. Οι εργαζόμενοι, βέβαια, έξω από όλες αυτές τις διαδικασίες και στη γωνία.
Καμία διάθεση να ανοίξει η συζήτηση για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας και της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα δεν έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της Αριστεράς. Με δεδομένη την απραξία της ΓΣΕΕ και την μη απόφασή της για απεργία (έστω την εθιμοτυπική που κάνει κάθε χρόνο) μπροστά στον αντιλαϊκό προϋπολογισμό που παρουσίασε η κυβέρνηση. Καμία διάθεση δεν έχει το ΠΑΜΕ να συμβάλει στην ανάπτυξη κινήματος διεκδίκησης και ούτε απεργία με προοπτική συνέχισης θέλει να οργανώσει. Αυτό που θέλει είναι άλλη μία άσφαιρη τουφεκιά σαν αυτές που χρόνια τώρα κάνει η ΓΣΕΕ, για να κατοχυρώσει την ηγεμονία του πάνω στις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και να εξυπηρετήσει την πολιτική γραμμή του ΚΚΕ και την πρόταση νόμου που έχουν καταθέσει τα σωματεία του. Οι νικηφόροι απεργιακοί αγώνες όμως δεν γίνονται ούτε με τέτοια πλαίσια αλλά ούτε με αυτόν τον τρόπο.
..................
Και για επιβεβαίωση όλων αφού η ΑΔΕΔΥ δεν του έκανε τη χάρη να το αναγνωρίσει ως πρωτοπορία και κήρυξε απεργία για τις 14 του Νοέμβρη το ΠΑΜΕ την έκανε ...γυριστή ταξικά και από κάτω, όπως το συνηθίζει άλλωστε, ακύρωσε την 8 Νοέμβρη, πήρε και απόφαση σχετική χάρη στην καθοριστική του παρέμβασή του το ΕΚΑ, μαζί με τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους ρεφορμιστές και ξεπουλημένους και κυρίως χωρίς να εξηγήσει σε κανέναν γιατί για παράδειγμα δεν κρατά και τις δύο ημερομηνίες! Μάλλον δύο τουφεκιές μέσα σε μια βδομάδα είναι πολλές!
Η δε δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αυτονομίας επιμένουν μεν για τη 1η Νοέμβρη, συμφώνησαν με το ΠΑΜΕ στο ΕΚΑ για τις 14, παίρνουν αποφάσεις και σε σωματεία του δημοσίου (ΕΛΜΕ, δάσκαλοι, νοσοκομεία) για τρίωρες στάσεις εργασίας στις 8, πάντα με διαδικασίες βάσεις στα ...Δ.Σ., και καλούν και στις δύο απεργίες.
Όσο για μας τους υπόλοιπους μείναμε με την απορία! Γιατί οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να διαλέξουν μεταξύ 1η και 8 Νοέμβρη, ποια είναι η ταξική εξήγηση γι' αυτό το τεράστιο δίλημμα; Πολύ περισσότερο που τα πλαίσια δεν είχαν και καμιά τεράστια διαφορά μεταξύ τους! Αλλά και γιατί, μιας και οι αποφάσεις πάρθηκαν από μαζικές συνελεύσεις κατά τα λεγόμενα, αποφασίστηκε από τα πάνω η ακύρωση της απεργίας (σωματείων του ιδιωτικού τομέα) στις 8 και η μετάθεσή της για τις 14; Εξουσιοδότησε καμιά συνέλευση σωματείου το αντίστοιχο ΔΣ να γίνει ακολουθητής των ξεπουλημένων της ΑΔΕΔΥ; Ή μήπως υπήρξε νέος γύρος μαζικών συνελεύσεων;
Και επειδή κάποιοι ρωτάνε εσείς τι θα κάνετε; Στηρίζετε την απεργία; Και ποια απεργία; Εμείς απαντάμε ότι δεν έχουμε κάποια προτίμηση. Θα θέλαμε βέβαια να γίνονται απεργίες συνεχώς, να βγαίνει ο κόσμος έξω από τους τόπους δουλειάς και να διεκδικεί αυτά που δικαιούται. Δεν θα είχαμε καμιά αντίρρηση τα σωματεία να ήταν πραγματικά σωματεία, μαζικά και με τους εργαζόμενους να αποφασίζουν οι ίδιοι γι' αυτές και μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να γίνουν απεργίες και στις 1 και στις 8 και στις 14 Νοέμβρη και κάθε μέρα. Δυστυχώς όμως, αν και εξηγήσιμο, οι εργαζόμενοι είναι έξω απ' όλα αυτά και ότι τέτοιου τύπου κινήσεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν ακόμη περισσότερο την απαξίωσή του στο συνδικαλιστικό κίνημα και κυρίως στην αναγκαιότητα των αγώνων. Χρειάζονται άλλου είδους κινήσεις για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση και ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν να μην χρησιμοποιούνται τα σωματεία ως προεκτάσεις των παρατάξεων είτε της αριστεράς είτε της αυτονομίας.
Όσο γι' αυτές καθεαυτές τις απεργίες θα λέγαμε ότι δεν είμαστε εμείς που καλούσαμε σε ...μη συμμετοχή λίαν προσφάτως όσο κι αν κριτικάρουμε ή καταγγέλλουμε διαδικασίες και πρακτικές. Το αντίθετο.
..................
Το πρώτο μέρος του άρθρου προέρχεται από την Προλεταριακή Σημαία, το δεύτερο αποτελεί σχόλιο δικό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου