Η αστική δικαιοσύνη αθωώνει την εργοδοσία της Plegmanet

Άκρως ενδεικτική τόσο του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος όσο και του ρόλου που παίζει η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη σε αυτό είναι η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με τη δίκη που έγινε στις 23 Ιανουαρίου για την ανάκληση των εκδικητικών απολύσεων στην εταιρεία Plegmanet. Πρόκειται για μία δίκη κατά την οποία τα επιχειρήματα της εργοδοσίας για την απόλυση του συναδέλφου Ν.Ν. κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ενώ έγιναν παραπάνω από φανεροί οι πραγματικοί λόγοι απόλυσης, δηλαδή η αγωνιστική συνδικαλιστική δραστηριοποίηση του συναδέλφου και η άρνησή του να δεχθεί την πληρωμή σε είδος (κουπόνια σουπερμάρκετ), που αποτελεί παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας.

Εξαρχής, δεν υπήρξε καμία αυταπάτη ότι τα αστικά δικαστήρια θα ταχθούν με το δίκιο του εργαζομένου. Γι’ αυτό και η «Πρωτοβουλία ενάντια στις απολύσεις στην Plegmanet», που συγκροτήθηκε με στόχο την ανάδειξη του ζητήματος, προέκρινε την κινηματική πίεση. Απευθύνθηκε σε συλλογικότητες, σωματεία και αγωνιστές, πραγματοποίησε παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις στην Plegmanet και άλλες εταιρείες του κλάδου, καθώς και εκδηλώσεις που έπιαναν ζητήματα όπως το δικαίωμα στη δουλεία και ο αγώνας απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Η απόφαση του δικαστηρίου, λοιπόν, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η αστική δικαιοσύνη βρίσκεται στο πλευρό της εργοδοσίας και στηρίζει πασιφανώς το επιχείρημα της απόλυσης λόγω «μη παραγωγικότητας». Η ίδια η νομοθεσία, άλλωστε, αποτελεί το οπλοστάσιο που διαθέτει η εργοδοσία για να επιτίθεται στους εργαζόμενους.

Εξίσου προκλητικά, η απόφαση του δικαστηρίου αρνείται να αναγνωρίσει τη συνδικαλιστική δράση του συναδέλφου ως αιτία της απόλυσής του. Αναφέρει πως η συμμετοχή του στην Πανεργατική Απεργία της ΓΣΕΕ (17/05/17) «δεν δύναται να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια την εναγόμενης», την ίδια στιγμή που μια σειρά εργαζόμενοι έχουν απολυθεί ή έχουν δεχθεί απειλές από την εργοδοσία λόγω συμμετοχής τους σε απεργίες. Συνολικά, παρά την όλη προσπάθεια υποτίμησης της αγωνιστικής δραστηριοποίησης του συναδέλφου, γίνεται σαφές ότι σε αυτή τη φάση, όποιος προσπαθεί να παρέμβει και να δραστηριοποιηθεί στον χώρο δουλειάς του, θα στοχοποιείται και θα διώκεται.

Εν ολίγοις, η κατάπτυστη απόφαση του δικαστηρίου στόχο έχει να τρομοκρατήσει όποιον εργαζόμενο ορθώνει το ανάστημά του και τα βάζει με την εργοδοσία και την εκμετάλλευση που βιώνει. Εμφανίζει τον δρόμο του αγώνα σαν μάταιο και εντάσσεται στην προσπάθεια εμπέδωσης από τον λαό ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι το σκύψιμο του κεφαλιού. Αντίθετα, όμως, ο λαός και οι εργαζόμενοι, μπροστά σε αυτό το ξεμπρόστιασμα του σάπιου συστήματος και της δικαιοσύνης του, πρέπει να πεισμώσουν και να επιμείνουν στον δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης.