Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι για να… φύγουν οι ξένοι!

Μπορεί οι φίλοι και οι οπαδοί του ΚΚΕ, στα σίγουρα η ηγεσία του, βλέποντας αυτόν τον τίτλο να φρίξουν και η πρώτη τους αντίδραση να είναι η καταγγελία ότι είμαστε προβοκάτορες, αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς η στάση του κόμματός τους απέναντι στους μετανάστες σηκώνει τέτοιες «προβοκάτσιες»! Στάση διαχρονική, που ξεκινά απ’ όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το μεταναστευτικό ζήτημα στη χώρα, με τους εκπροσώπους του -ως φρουροί της νομιμότητας και με τον μανδύα του συνδικάτου- να καταδιώκουν τους μη έχοντες χαρτιά νομιμοποίησης αλβανούς οικοδόμους από τις πιάτσες.

Αλλά ας μην πάμε τόσο πίσω. Ας έρθουμε στο σήμερα, στο σύγχρονο! Το οποίο, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι παρά τη μετέπειτα «διόρθωση» η στάση του όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά μάλλον χειροτέρεψε! Προς τα δεξιά, προς τα εθνικιστικά και με το βλέμμα στην κάλπη, σε μια περίοδο όπου τα πάντα τα σκιάζει η φοβέρα του εθνικισμού και του ρατσισμού, υιοθετείται η λογική διαίρεσης λαού και προσφύγων, δίνοντας έδαφος δικαίωσης στους εθνικιστές και σε κάθε υποστηρικτή του συστήματος. Στο ίδιο το σύστημα.

Ενώ λοιπόν μετά τη δεκαετία του '90 «διορθώθηκε» η θέση του ΚΚΕ και βλέπαμε και συνθήματα διεκδίκησης ανάλογης με αυτής στην οποία καλούνταν και οι ντόπιοι εργαζόμενοι, μόλις το μεταναστατευτικό-προσφυγικό κύμα φούντωσε το κόμμα επανήλθε στα γνωστά και διαχειριστικά. Ως υπεύθυνο κόμμα θα πρέπει να έχει ολοκληρωμένη πρόταση και σε αυτό το ζήτημα, να μετρήσει και να μας πει πόσοι μετανάστες-πρόσφυγες χωράνε σε αυτόν τον τόπο. Ή, στο πιο σύγχρονο, πόσοι «θέλουν να μείνουν», κάπου στο 0,4%, κατά πως μας πληροφόρησε και το στέλεχός του, η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Σάμου! (Άγνωστο με ποιον επιστημονικό τρόπο βγήκε αυτό το νούμερο!). Οι υπόλοιποι πρέπει να φύγουν.

Να πάνε στην Ευρώπη, όπου οι μετανάστες μάλλον θα βρουν το δρόμο για μια άλλη, καλύτερη ζωή, απρόσκοπτα και ανθόσπαρτα. Γιατί η δημοκρατία μάλλον, όπως και οι... ευρωπαϊκές αξίες πιθανόν, επιβάλλει να γίνει αυτό που «θέλουν» οι πρόσφυγες, άσχετα αν δεν το θέλει η Ευρώπη! Οπότε τι προτείνει το ΚΚΕ; Τον «διπλό απεγκλωβισμό» των μεταναστών. Από τα νησιά και τη χώρα. «Απεγκλωβισμός» είναι η ταξική εκδοχή του κοσμοπολίτικου «ανοιχτά σύνορα» άλλων μεταναστοπατέρων τύπου ΣΕΚ.

Οι ανακοινώσεις των Εργατικών Κέντρων της Σάμου και της Λέσβου πίσω από τις -αμφιλεγόμενες και αυτές- αναλύσεις για το τι φταίει για τη μαζική προσφυγιά, πίσω από τις καταγγελίες για τους ιμπεριαλιστές και την κυβέρνηση, αυτό που βγάζουν είναι η αγωνία να φύγουν οι πρόσφυγες από τη χώρα. Τίποτ΄ άλλο! Στην καλύτερη περίπτωση ζητιούνται πιο ανθρώπινες διαδικασίες μεταφοράς των μεταναστών προς άλλους παραδείσους, όπου πλέον το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα -όπως το εννοεί αυτό- δεν θα έχει την ευθύνη για την τύχη τους. Από δω να φύγουν και ας γίνει ό,τι θέλει! Παλαιότερα πρότεινε να φεύγουν απευθείας από τα νησιά με «αεροπλάνα και πλοία», σήμερα δεν διευκρινίζεται το μέσο μεταφοράς! Τι «διεκδικεί» λοιπόν το ΚΚΕ;

Από την ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Λέσβου:

• Κλείσιμο των hot spots και να μη δημιουργηθεί κανένα νέο.

• Απεγκλωβισμός των προσφύγων και μεταναστών. Να μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα σε κέντρα ταυτοποίησης και φιλοξενίας με ανθρώπινες συνθήκες διαμονής και να μεταβαίνουν άμεσα στη χώρα επιλογής τους με ασφάλεια και ευθύνη του κράτους.

• Να απορροφηθούν όλοι οι εργαζόμενοι των "hot spots" ως μόνιμο προσωπικό σε κρατικές δομές, δήμους και περιφέρειες, με βάση και τον τόπο κατοικίας τους.

• Να δοθούν αποζημιώσεις σε όσους έχουν υποστεί ζημιές γύρω από τα "hot spots".

Πουθενά καμιά διεκδίκηση για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μόνο να φύγουν, με ολίγο ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους στα «hot spots». Τίποτα γι’ αυτούς που απελαύνονται. Τα προβλήματα που δημιουργούνται στους ντόπιους λόγω «της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων» όπως και οι άθλιες συνθήκες διαμονής των προσφύγων χρησιμοποιούνται όχι για να αντιδράσουν όλοι μαζί, αλλά σαν δικαιολογία για να φύγουν οι τελευταίοι. Στάση όχι μόνο αποφυγής του προβλήματος και άρνησης συγκρότησης κινήματος διεκδίκησης, αλλά υπόκλισης στο «ρεαλισμό» του συστήματος, στις «αντοχές» του, που «συμμερίζεται» τις αγωνίες και τα προβλήματά του μιας και αυτό θα ήθελε να απαλλαχτεί από το πρόβλημα. Στοιχίζεται πίσω από αυτές και τις διεκδικεί «αγωνιστικά και ταξικά». Πριν από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, και ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ τα ίδια ακριβώς διεκδικούσε!

Οι πρόσφυγες πρέπει με συνοπτικές διαδικασίες να φύγουν απ' τη χώρα για να πάνε στην Ευρώπη αφού το «επιθυμούν». Σήμερα, όμως, που η Ευρώπη όχι μόνο δεν το «επιθυμεί» αλλά τους πνίγει στα νερά της Μεσογείου ή τους στέλνει στα σκλαβοπάζαρα και στα στρατόπεδα εξόντωσης της Αφρικής, σήμερα που οι πρόσφυγες μένουν στη χώρα θέλουν δε θέλουν και που μπαίνει η ανάγκη να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη για τη ζωή τους, οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι κομμουνιστές, ο λαός και η εργατική τάξη θα πρέπει να σταθούν όπως στάθηκε το τότε ΚΚΕ σε μια άλλη περίοδο προσφυγιάς. Τότε που «ήρθαν» στην Ελλάδα οι «τουρκόσποροι» της Μικράς Ασίας και που η εθνικότητά τους δεν είχε καμιά σημασία ούτε για το σύστημα και τους φασίστες υποστηρικτές του αλλά ούτε και για τις δυνάμεις του αγώνα, οι οποίες αντιμετώπισαν το πρόβλημα πραγματικά ταξικά, πασχίζοντας να οργανώσουν ντόπιους και πρόσφυγες εργάτες από κοινού!

Το καθήκον για το προσφυγικό, για όσους δηλώνουν ότι έχουν ως διέξοδο και προοπτική την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην επίθεση του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, είναι δύσκολο και απαιτητικό! Πάει κόντρα στο σύστημα και δεν βγάζει προτάσεις διαχείρισης. Είναι όμως αυτό που χαράζει δρόμους διεξόδου τόσο για τους μετανάστες όσο και για τους Έλληνες. Είναι το καθήκον της αντίστασης και διεκδίκησης για δουλειά, μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, περίθαλψη, παιδεία, δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενάντια στις απολύσεις, στην ανεργία, στις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, στα αντιλαϊκά μέτρα.

Όπως πρέπει να κατακτηθεί απ’ τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, κόντρα σε κηρύγματα «ρεαλισμού» και «αντοχής της οικονομίας» που προβάλλουν οι κυβερνήσεις και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους, έτσι πρέπει να κατακτηθεί και από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι οποίοι μαζί με τον ελληνικό λαό θα πρέπει να διεκδικήσουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, σίτισης, στέγασης, νομιμοποιητικά χαρτιά, άσυλο, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ελεύθερη μετακίνηση, δουλειά, μόρφωση.

Να αγωνιστούν όλοι μαζί ενάντια στους πολέμους και την καταστροφή χωρών που προκαλούν οι ιμπεριαλιστές, ενάντια στην άμεση και έμμεση εμπλοκή της εξαρτημένης Ελλάδας, που έχει μετατραπεί σε βάση πολεμικών εξορμήσεων. Για να εκφραστεί και μια άλλη -πιο βαθιά και πιο πραγματική- επιθυμία των προσφύγων, αυτή του σταματήματος των πολεμικών και των επεμβάσεων των ιμπεριαλιστών στις χώρες τους ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν.

Ένα τέτοιο κίνημα αποτελεί στοιχείο ενοποίησης Ελλήνων και μεταναστών απέναντι σε κοινούς αντίπαλους: την άρχουσα τάξη της χώρας, την κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές. Αλλιώς ελλοχεύει η πιθανότητα κι άλλων «προβοκατόρικων» συγχαρητηρίων από τις δυνάμεις του συστήματος που κατά τ’ άλλα καταγγέλλονται!