ΣΟΥΔΑΝ | Μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στη φτώχεια και την εκμετάλλευση!

Στο Σουδάν μετράμε ήδη μία εβδομάδα μαζικών απεργιών και διαδηλώσεων σχεδόν σε όλη τη χώρα κατά των αυξήσεων των τιμών. Οι τιμές του ψωμιού αυξήθηκαν, για παράδειγμα, τρεις φορές παραπάνω. Από τις αρχές των διαδηλώσεων δεκάδες σκοτώθηκαν (υπολογίζονται σε 50) από τις δυνάμεις καταστολής που χρησιμοποιούν αληθινά πυρά. Οι κηδείες δύο δολοφονημένων φοιτητών, Tariq Ali και Mohamed Ahmed Abdeljalil, μετατράπηκαν σε νέες οργισμένες και ακόμα πιο αποφασιστικές διαδηλώσεις το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να σπάσει τις διαμαρτυρίες, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν κλείσει για αόριστο χρονικό διάστημα, καθώς και η αγορά, ενώ εκατοντάδες άνθρωποι έχουν συλληφθεί.

Στο Ράμπακ, οι διαδηλωτές έκαψαν τα τοπικά γραφεία του κυβερνώντος Κόμματος Εθνικού Κογκρέσου (NCP), στο Wad Nuba, τα πλήθη μπλοκάρουν τους δρόμους στο κέντρο του Omdurman. Οι διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα είναι από τις μεγαλύτερες και μαζικότερες στο Σουδάν μετά από αυτές κατά των περικοπών στις κρατικές επιδοτήσεις το 2013. Στις διαδηλώσεις ακούγονται και τα συνθήματα "Ο λαός θέλει να πέσει από το καθεστώς" και "Ελευθερία! Ελευθερία!".

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Bushara Jumaa δήλωσε ότι: «Οι ειρηνικές διαδηλώσεις εκτροχιάστηκαν και μετατράπηκαν από εισβολείς (σ.σ. κατά το δικό μας "προβοκάτορες") σε ανατρεπτικές δραστηριότητες που στοχεύουν σε δημόσιους θεσμούς και περιουσίες, καίγοντας, καταστρέφοντας και καίγοντας αστυνομικά τμήματα». Η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να διαχωρίσει τις διαδηλώσεις σε «καλές και ειρηνικές» και «βίαιες» διαμαρτυρίες. Κλασσική μέθοδος διάσπασης του λαού ενάντια στη δικαιολογημένη εξέγερσή του. Το γεγονός ότι τα σχέδια καταστολής της κυβερνώσας μεταπρατικής τάξης δεν είναι αποτελεσματικά, αποδεικνύεται από την ευρεία συμμετοχή και την αλληλεγγύη: οι απεργίες και οι διαδηλώσεις μαζικοποιούνται, από την Δευτέρα συμμετέχουν μαζικά και οι γιατροί, ενώ και η σουδανική διασπορά υποστηρίζει τον αγώνα με διαδηλώσεις στο εξωτερικό. Επίσης στις διαδηλώσεις και συμμετέχουν και οι φοιτητές των οποίων οι κινητοποιήσεις συναντιούνται με αυτές των εργαζόμενων.

Στη γενική απεργία της Τετάρτης που κήρυξαν μεγάλα συνδικάτα συμμετείχαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Σε μεγάλη πορεία που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Χαρτούμ οι αστυνομικοί δεν δίστασαν να κάνουν χρήση αληθινών πυρών, προκαλώντας νέα αιματοχυσία. Το ίδιο συνέβη και σε αρκετές πόλεις της περιφέρειας.

Όπως παντού έτσι κι εδώ οι διαμάχη για το ποιος θα ελέγξει το λαό και τις αντιδράσεις του, για το αν θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο στις ενδοαστικές διαμάχες ή για το αν θα αποτελέσει εργαλείο με βάση το οποίο οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία θα βγουν στο προσκήνιο απαιτώντας αυτά που τους ανήκουν, είναι παρούσα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις διαδηλώσεις την αλληλεγγύη του εξέφρασε και ο αρχιδολοφόνος του Νταρφούρ Μοχάμεντ Νταγκόλο ο οποίος κάλεσε το στρατό να συνταχθεί με το λαό! Η δε κυβέρνηση μιλά για "εισβολείς" και "πράκτορες" που επηρεάζουν τις διαδηλώσεις, φωτογραφίζοντας το Ισραήλ, μετρώντας 280 πράκτορές του να έχουν εισβάλει σε αυτές.

Από την άλλη δεν έχουμε πληροφορίες για ύπαρξη και παρέμβαση άλλων αριστερών δυνάμεων ή για τις δυνατότητές τους, πέρα από το ΚΚ Σουδάν, αδερφό κόμμα του ΚΚΕ, το οποίο καλεί τους εργάτες και το λαό να συμμετέχουν στις απεργίες και στις διαδηλώσεις, έχοντας και θύματα. 

Το Σουδάν, πρώην βρετανική αποικία, σήμερα χωρίζεται στο Σουδάν και στο αυτόνομο Νότιο Σουδάν, το οποίο προέκυψε μετά από ένα αιματηρό εμφύλιο (ο οποίος είχε έντονη τη σφραγίδα των ΗΠΑ) και με δημοψήφισμα το 2011. Η λεγόμενη «ειρηνευτική διαδικασία» που κρατά από το 2005 εξελίσσεται με βάση τα συμφέροντα των ανταγωνιστών για τον έλεγχο της χώρας, κύρια των ΗΠΑ και της Κίνας η οποία έχει τον έλεγχο κατά κύριο λόγο στο Νότιο.

Το Σουδάν έχει τεράστιους πετρελαϊκούς πόρους, τους οποίους εκμεταλλεύονται οι Αμερικάνοι και Κινέζοι ιμπεριαλιστές. Το Σουδάν έχει και σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο μιας και είναι από τις μεγαλύτερες χώρες της Αφρικής, η οποία τελευταία έχει αποκτήσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών. Η «ειρήνη» και η συνεχιζόμενη διαδικασία εκεχειρίας μεταξύ των δύο Σουδάν έχουν τη σφραγίδα των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών και εξελίσσονται σε βάρος των λαών τους, με εμβάθυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ο αγώνας ενάντια στην ένταση της εκμετάλλευσης με φόντο τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς γίνεται όλο και πιο έντονος. Οι μάζες των λαών δεν σταματούν να παλεύουν, αν και η αστυνομία και ο στρατός σκοτώνουν τους διαδηλωτές και κηρύσσουν  "κατάσταση έκτακτης ανάγκης".