μετά από ένα χρόνο ξανά μπροστά στην κάλπη για ΔΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας. Και στο ενδιάμεσο; Ενώ το μαύρο, το γκρίζο, συνεχίζει να χρωματίζει τις ζωές μας, μέσα και έξω από τα σχολεία μας, οι πίσω μας συνδικαλιστικές σελίδες παρέμειναν ...λευκές.
Αποτελεί αυτό σχέση με το σωματείο; Και θα συνεχίσει αυτή η κατάσταση;
“Ναι” απαντούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (προηγούμενου-σημερινού και επόμενου). “Δεν τραβάει ο κλάδος- δεν μπορεί ο κλάδος”, συμπληρώνουν οι “αριστεροί” ψάλτες της υποταγής.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι η σιγή νεκροταφείου που επικρατεί καιρό τώρα στην εκπαίδευση δεν έτυχε ...πέτυχε.
Είναι συνέπεια της διαλυτικής κατεύθυνσης που κυριαρχεί, να χειροκροτεί, να προτείνει διορθώσεις, να συμμετέχει σε διαλόγους, να εκδίδει άπειρα υπομνήματα ζητώντας “σεβασμό στο δίκιο”, αντί να οργανώνει την πάλη ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.
Είναι αποτέλεσμα της γραμμής να μη γίνεται συζήτηση για να προκύψουν αγωνιστικά βήματα αλλά ημερίδες, να μη γίνονται γενικές συνελεύσεις και όποτε γίνονται να μην εισηγούνται τίποτα ή να εισηγούνται να μη γίνει τίποτα περιμένοντας την ...ΑΔΕΔΥ.
Είναι απόρροια των αμέτρητων παραστάσεων διαμαρτυρίας, δηλαδή των συζητήσεων με τον υπουργό και τις τοπικές διοικήσεις, αλλά ούτε σκέψη για απεργία- διαδήλωση.
Είναι επακόλουθο της τακτικής να το στρίβεις μέσω των συλλόγων διδασκόντων, να νομιμοποιείς την εφαρμογή όλων των αντεργατικών-αντιεκπαιδευτικών εγκυκλίων συμμετέχοντας στα ΠΥΣΔΕ, να προσφεύγεις στα δικαστήρια ενώ το άδικο γίνεται νόμος, να περιμένεις επερωτήσεις και προτάσεις νόμων στη Βουλή.
Εικονικό κίνημα, σωματεία “σφραγίδες”, είτε υπηρέτες πολιτικών σχεδίων, είτε διαμεσολαβητές ρουσφετιών και εξυπηρετήσεων. Ψηφοθηρία-εκλογομανία-τα “έδωσαν όλα” πριν ένα μήνα στις εκλογές της διοίκησης όλες οι παρατάξεις(“πλην Λακεδαιμονίων”) - για να παραμείνουν ή να προαχθούν σε αιρετούς του κλάδου. Πνίξιμο κάθε αγωνιστικής απόπειρας όπως τις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων-αναπληρωτών την άνοιξη.
Στόχος: Να μείνουμε οι καθηγητές θεατές των εξελίξεων, το πολύ ψηφοφόροι ή ενάγοντες στα δικαστήρια και όχι πρωταγωνιστές, δύναμη δηλαδή υπεράσπισης, διεκδίκησης και ανατροπής. Τελικά “άβουλοι και μοιραίοι” για το παρόν και μέλλον μας.
Γιατί συναδέλφισσες και συνάδελφοι “...αν παραμείνουν έτσι τα πράγματα είμαστε χαμένοι”.
Γιατί δεν θα σταματήσουν να απογυμνώνουν τη ζωή μας από κάθε κοινωνικό, πολιτικό δικαίωμα. Δεν θα σταματήσουν να επιτίθενται τόσο στα εργασιακά μας δικαιώματα, όσο και στο καθολικό δικαίωμα των μαθητών μας να σπουδάζουν σε δημόσια και δωρεάν παιδεία. Είτε με “σαλαμωτά” ξηλώματα όπως μέχρι τώρα, είτε με γενικότερα ξεριζώματα όπως σχεδιάζουν και συμφωνούν κυβέρνηση-μνημονιακή αντιπολίτευση- “επόπτες”. Και όλα αυτά με τον ορίζοντα να σκοτεινιάζει από τα σύννεφα του πολέμου που πυκνώνουν στη γειτονιά μας.
Να τους σταματήσουμε, “...ν' απαρνηθούμε αυτά που έχουμε, για να πάρουμε αυτά που μας αρνούνται”.
Είναι ανάγκη ζωής-ύπαρξης να αρνηθούμε τη γραμμή της συνδιαλλαγής, του συμβιβασμού των αυταπατών, της ανάθεσης, της ήττας, να γυρίσουμε τη πλάτη στο μέλλον που μας οδηγούν, για να βαδίσουμε τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ δρόμο.
Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τα ξένα και ντόπια αφεντικά της και τα δεκανίκια της. Είναι ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των δικαιωμάτων μας για μισθούς, συντάξεις που να μπορεί να ζει κανείς, για δωρεάν υγεία-περίθαλψη, για δωρεάν –δημόσια εκπαίδευση για την ελευθερία στην έκφραση και δράση μέσα στο σχολείο.
Είναι ο δρόμος της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με αυτούς που μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω. Είναι δύσκολος και βασανιστικός κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς -αναμετριόμαστε και με τις δικές μας αδυναμίες- αλλά και ο μόνος πραγματικός και αποτελεσματικός. Είναι η επιλογή που θα ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση. Γιατί το εύκολο, το άμεσο, το “εδώ και τώρα” αποδείχτηκε ψεύτικο και απατηλό.
Να ενωθούμε μέσα στα σωματεία μας, απομονώνοντας τις καθεστωτικές δυνάμεις, ξεπερνώντας τις δυνάμεις της υποταγής για να τα συγκροτήσουμε-επανιδρύσουμε ως όργανα πάλης στα χέρια μας, ακριβώς αντίθετα από ότι είναι σήμερα, φιλοκυβερνητικά-συνδιαχειριστικά παραρτήματα.
ΔΑΚΕ και ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ(ΣΥΝΕΚ), θέλουν οι εκλογές του σωματείου να είναι γκάλοπ για το ποιο από τα κόμματά τους θα αναλάβει τον κυβερνητικό ρόλο στη νέα επίθεση που μας ετοιμάζουν. Θέλουν ένα σωματείο–σφραγίδα που δεν θα μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσει. Ένα σωματείο υποταγμένων που θα αναζητούν βοήθεια στα πελατειακά δίκτυα που στήνουν αυτοί που χτυπάνε τα δικαιώματα μας! Η δύναμη τους είναι η μεγάλη υποχώρηση των αγώνων και η επιδίωξη τους είναι να παγιωθεί η υποχώρηση και να βαραίνει ατομικά στον καθένα μας περισσότερο η αντιδραστική πολιτική.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαιτείται να δώσουμε τη μάχη ανασυγκρότησης του σωματείου!
Είναι άρνηση-ακύρωση αυτής της αναγκαιότητας η στάση της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ (ΠΑΜΕ) να εκχωρεί την αρμοδιότητα αυτή στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να κάνουν τις “τουφεκιές” τους. Ενώ η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ αποφεύγει θέσεις και δεσμεύσεις (αλήθεια από πότε έχει να δει κανείς μια δικιά της γραπτή τοποθέτηση για οποιοδήποτε θέμα πλην εκλογών;). Έφτασε να “μην” έχει θέση ούτε για την απεργία της 30 Μάη ή τις πρόσφατες καταλήψεις. Έχουν όμως και οι δυο πάντα θέση συμμετοχής στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, υπονομεύοντας έτσι και τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση με τη στάση είτε των αντικειμενικών κριτηρίων των αξιολογητών(!!!)-ΠΑΜΕ-, είτε με την αποδοχή του ελέγχου μαζί με τη διοίκηση των προσόντων των υποψήφιων διευθυντών-υποδιευθυντών και τη συμμετοχή(!;) στις αξιολογικές διαδικασίες των στελεχών αυτών.
Απαιτείται μια γραμμή που θα αρνείται τη διγλωσσία και το συμβιβασμό και θα βασίζεται στην εμπιστοσύνη στον κόσμο και στη μαζική πάλη. Μια γραμμή που θα ενώνει τους συναδέλφους στην πάλη και στον αγώνα.
Πρέπει και μπορούμε δώσουμε τη μάχη της ανασυγκρότησης της ΕΛΜΕ Καρδίτσας! Βάζοντας τέλος στην κατάσταση αδράνειας. Να πάψει να φαίνεται το σωματείο μας ως “άχρηστο” και “περιττό”. Γιατί το σωματείο είναι, πρέπει να γίνει:
Όπλο υπεράσπισης των συμφερόντων μας και διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας. Φωνή καταγγελίας της αδικίας, των αντιλαϊκών μέτρων, των αντιδραστικών πολιτικών. Δύναμη που θα ενώνεται στην κοινή πάλη με το λαό και τη νεολαία απέναντι στις πολιτικές της ανεργίας, της φτώχειας, της εργασιακής και κοινωνικής βαρβαρότητας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, του εθνικισμού και του φασισμού.
Οι εκλογές του σωματείου είναι βήμα σε αυτή τη μάχη! Γι αυτό είναι υπόθεση κάθε συναδέλφου! Αυτή τη μάχη θέλουμε να συνεχίσουμε να δίνουμε οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών.
Στις εκλογές για ΔΣ της ΕΛΜΕ την Τετάρτη 19/12 (1ο ΕΠΑΛ, 9πμ-5μμ) ζητάμε τη στήριξη σας, ώστε αυτή η φωνή, αυτές οι απόψεις να εκπροσωπούνται στο επόμενο ΔΣ.
Στηρίξτε-ψηφίστε ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου