ΟΥΓΓΑΡΙΑ | Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ"

Με αυτό το σύνθημα βρίσκονται σε κινητοποιήσεις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ουγγαρία από τις αρχές Δεκέμβρη. Μόνο το τελευταίο Σαββατοκύριακο 19 & 20 Γενάρη πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε 60 πόλεις της χώρας. Σε ορισμένες περιπτώσεις όπως στη Βουδαπέστη, μπροστά στο κοινοβούλιο, υπήρξαν συγκρούσεις και με την αστυνομία η οποία χτύπησε με το πρόσχημα της ρίψης αντικειμένων.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση Όρμπαν, πιστή στις επιταγές του κεφαλαίου και με αρκετά δείγματα γραφής, ψήφισε ένα πακέτο αντεργατικών μέτρων με στόχο την πλήρη υποταγή και εκμετάλλευση των εργαζομένων. Με βάση τα νέα μέτρα, προβλέπεται αύξηση των προβλεπόμενων υπερωριών ετησίως στις 400 από 250, κάτι που ισοδυναμεί με αύξηση της δουλειάς κατά 2 μήνες. Δίνει, μάλιστα, τη δυνατότητα στους εργοδότες να αποπληρώνουν τις υπερωρίες σε διάστημα τριών ετών και μάλιστα με ατομική διαπραγμάτευση με κάθε εργαζόμενο για το ύψος της αμοιβής. Παράλληλα, στο ίδιο πακέτο μέτρων, θεσπίζει τη λειτουργία διοικητικών δικαστηρίων για «πολύ ευαίσθητα θέματα», όπως οι διαγωνισμοί δημοσίων συμβάσεων, ο εκλογικός νόμος, ζητήματα διαφθοράς και, φυσικά, οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις που αφορούν διεκδικήσεις των σωματείων.

Την ίδια ακριβώς στιγμή που οι Ούγγροι εργαζόμενοι βιώνουν την πραγματικότητα της ανασφάλειας, της επισφαλούς εργασίας, των απλήρωτων μισθών και ανυπολόγιστων ωρών απλήρωτης υπερωριακής εργασίας με επιπτώσεις στην υγεία και τη ζωή τους, έρχεται η ουγγρική κυβέρνηση να πλασάρει τον νέο εργασιακό νόμο ως δυνατότητα για επιπλέον εισόδημα για όποιον εργαζόμενο το επιθυμεί και να απαντήσει στην ανάγκη περισσότερων εργατικών χεριών. Οι εργαζόμενοι όμως δεν τσιμπάνε πια, έχουν ξεκάθαρο ότι ο νέος νόμος επιδεινώνει τις ήδη άσχημες εργασιακές συνθήκες και λειτουργεί εκβιαστικά για το αν κάποιος θα βρει ή θα παραμείνει στη δουλειά του, νομοθετώντας την απλήρωτη εργασία. Πόσο μάλιστα στον κρίσιμο και πολύπαθο τομέα της βαριάς βιομηχανίας και της μεταποίησης, όπου στοχεύει περισσότερο η κυβέρνηση.

Ο «νόμος της σκλαβιάς», όπως δίκαια ονομάζεται, έρχεται να βαθύνει την επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη και τους εργαζόμενους και να αποδείξει ότι το σύστημα έχει πάρει στρατηγική απόφαση να διαλύσει το δικαίωμα στη δουλειά με δικαιώματα. Συμπληρωματικά, θεσπίζει κι ένα δικαστήριο με άμεση υπαγωγή στην κυβέρνηση, ώστε να μπορεί να ελέγξει πλήρως κάθε προσπάθεια συγκρότησης, οργάνωσης και αντίστασης των εργαζομένων. Έχει τεράστια σημασία για το κεφάλαιο και τους εκφραστές του η πλήρης αποσυγκρότηση και υποταγή των εργαζομένων, η διάσπαση και η αδυναμία τους να πιστέψουν ότι μπορούν να διεκδικήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Χρειάζεται αναλώσιμα εργαλεία, που θα τα χρησιμοποιεί, θα τα σπάει και θα τα πετάει χωρίς κανένα κόστος. Χρειάζεται λαούς υποταγμένους και ανίσχυρους ώστε να μπορεί να προωθήσει τις επιδιώξεις του. Κι αυτή η απόφαση του συστήματος αφορά όλους τους λαούς του κόσμου.

Ο ουγγρικός λαός, όμως, βρίσκεται στους δρόμους εδώ και ενάμιση μήνα, διεκδικεί και κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις του, δίνοντάς τους και αντικυβερνητικό χαρακτήρα και διευρύνοντας τα αιτήματά του και ενάντια στον περιορισμό δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Έχει απέναντί του ένα πάνοπλο σύστημα, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τα όπλα του, απαντώντας στις κινητοποιήσεις με εκτεταμένη καταστολή, αξιοποιώντας φασιστικές ομάδες και προσπαθώντας να «ενώσει τις φωνές της αριστεράς με τη δεξιά». Δίπλα στον αγώνα του ουγγρικού λαού είναι οι αγώνες του γαλλικού και του αλβανικού λαού. Οι μικροί και μεγάλοι αγώνες που ξεσπούν το τελευταίο διάστημα όλο και συχνότερα και δείχνουν ότι οι λαοί προσπαθούν να συγκροτηθούν και να απαντήσουν κινηματικά, συλλογικά, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, ότι η ιστορία των λαών δεν τελείωσε. Χρειάζεται σ’ αυτό το ξύπνημα κατεύθυνση, το ταξικό πρόσημο που λυσσάνε οι εκφραστές του συστήματος να απαλείψουν, η απόφαση ότι οι λαοί δεν χαρίζονται στις επιδιώξεις του σάπιου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.