Στο κάλεσμα της σύσκεψης ανταποκρίθηκαν η Αντιφασιστική Κίνηση (φοιτητική ομάδα), οι Παρεμβάσεις από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ συμμετείχαν εκπαιδευτικοί και άλλοι εργαζόμενοι. Είναι βέβαια ενδεικτικό (του ενδιαφέροντος που επιδείχθηκε…) ότι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Παρεμβάσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπροσωπήθηκαν από το ίδιο πρόσωπο. Ανάλογη ήταν και η στάση τους ως προς την πρόταση του συλλαλητηρίου. Ενώ το έκριναν «αναγκαίο» από την άλλη θεωρούσαν ότι δεν θα είναι «ικανοποιητικό» και «αρκετό» ως απάντηση στο ζήτημα. Ως εκ τούτου πρότειναν να μην γίνει τίποτα! Παραπλήσια στάση κράτησε και η Αντιφασιστική Κίνηση, που δήλωσε ότι θα ήθελε μια κινητοποίηση αλλά επικαλέστηκε και την εξεταστική των φοιτητών ως επιπλέον πρόβλημα για τη μαζικοποίηση της.
Επειδή ωστόσο το τίποτα είναι ασφαλώς λιγότερο από μια κινητοποίηση που θα μπορούσε στην κλίμακα του τόπου όχι βέβαια να αποτελέσει ισοδύναμη απάντηση στην κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του συστήματος, αλλά να αποτελέσει μια αναφορά για έναν κόσμο που βρίσκεται απέναντι από αυτούς είναι ένα ερώτημα το γιατί οι παραπάνω δυνάμεις αρνήθηκαν την πρόταση του συλλαλητηρίου. Γιατί επέλεξαν την αδράνεια απέναντι σε μια αντιδραστική κατάσταση που οι τόνοι της γίνονται όλο και περισσότερο απειλητικοί για το λαό και τη νεολαία του νησιού και δημιουργούν όλο και περισσότερο αρνητικά προηγούμενα.
Μια πρώτη και βασική απάντηση βρίσκεται στα πολιτικά ζητήματα. Οι διοργανωτές της σύσκεψης της 4/2, πρότειναν ως αναγκαία την καταγγελία της αντιπροσφυγικής πολιτικής της κυβέρνησης που αποτελεί και το έδαφος πάνω στο οποίο πάτησε και πατά η ενίσχυση των ακροδεξιών –φασιστικών δυνάμεων και αντιλήψεων. Όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ –αλλά και η Αντιφασιστική Κίνηση- όλα τα προηγούμενα χρόνια ήθελε να βλέπει στην κυβερνητική πολιτική έστω «δειλές και ατελείς» προσπάθειες από την κυβέρνηση για την «προοδευτική» αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος. Και μάλιστα αναζήτησαν επίμονα τα προηγούμενα χρόνια σύμπλευση και στήριξη στις ΜΚΟ που ελέω κυβέρνησης και ΕΕ είχαν αναλάβει μέσα στα πλαίσια του στρατοπέδου συγκέντρωσης το έργο της «ανακούφισης» των προσφύγων. Ο αντιρατσισμός και ο αντιφασισμός τους συνεπώς εξαντλούνταν στην αντίθεση τους στις αντίστοιχες ομάδες και κινήσεις αφήνοντας στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική. Σήμερα που το ζήτημα έχει φτάσει πλέον σε εκρηκτικές διαστάσεις δεν μπορούν φυσικά να υποστηρίξουν ανοιχτά μια τέτοια κατεύθυνση. Αλλά ωστόσο δεν έχουν απομακρυνθεί από τις φιλοκυβερνητικές τους αυταπάτες. Αυτό ήταν έκδηλο με το ζήτημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων. Ζήτημα που κατά βάση αποτελεί ένα κυβερνητικό πυροτέχνημα και καθόλου μια πραγματική κυβερνητική επιλογή. Είναι χαρακτηριστικό ότι 12 (δώδεκα!!!) από τα περίπου χίλια προσφυγόπουλα ήταν αυτά που μπήκαν στο ΔΥΕΠ στις 6/2. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για το κυβερνητικό έργο και οι Παρεμβάσεις σπεύδουν από δίπλα για να «καλωσορίσουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία» στηρίζοντας την κυβερνητική προπαγάνδα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος ο υπουργός (Βίτσας) από το βήμα της βουλής έσπευσε στις 1/2 να καταδικάσει τον προπηλακισμό του εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στα γεγονότα της 28/1 στη Σάμο. Ότι στην ίδια συγκέντρωση και πριν από αυτόν προπηλακίστηκε εκπρόσωπος των Αγωνιστικών Κινήσεων φυσικά δεν αναφέρεται πουθενά ούτε καν στις καταγγελίες που κυκλοφόρησαν στη Σάμο τα ΔΣ των εκπαιδευτικών σωματείων!
Παρόλα αυτά είναι αξιοσημείωτο ότι για το ζήτημα της «συγκέντρωσης των φορέων» της 7/2 μαίνεται πόλεμος μεταξύ ΚΚΕ/ΠΑΜΕ από τη μια και ΑΝΤΑΡΣΥΑ/Παρεμβάσεων από την άλλη. Μόνο που πρόκειται για διαδικτυακό πόλεμο, ούτε καν σε έντυπη μορφή δεν κυκλοφορούν στο νησί οι εκατέρωθεν ανακοινώσεις! Θα ήταν για..γέλια ίσως αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο σοβαρή και ανησυχητική. Από τη μια τα τοπικά ραδιόφωνα και μπλογκ προαναγγέλλουν και απαιτούν στράτευση των πάντων πίσω από την πολιτική του συστήματος και διαμορφώνουν κλίμα ενός «άλλου Μακεδονικού» στο νησί. Ο Δήμος κλείνει τις υπηρεσίες του, δεν στέλνει λεωφορεία για να φέρουν τα παιδιά στα σχολεία, προαναγγέλλεται ότι ακόμα και οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές. Οι ακροδεξιές δυνάμεις (ΣΑΜΟΣ ΣΟΣ) έχουν πάρει φόρα στα πιο αντιδραστικά κηρύγματα και καλούν φυσικά στην κινητοποίηση της 7/2. Προτάσεις για απελάσεις πάνε και έρχονται από «περιθωριακούς» αλλά και από επίσημους παράγοντες Το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ εμφανίζεται περήφανο που έχει τεθεί «επικεφαλής» (έτσι θέλει να το εμφανίζει) των κυρίαρχων, αντιδραστικών και συστημικών οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων στο νησί! Και μάλιστα εμφανίζει την κινητοποίηση ως απεργία που με αίτημα του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ (δηλαδή του ΠΑΜΕ) κήρυξε η ΑΔΕΔΥ για το νησί! Απέναντι σε όλα αυτά η αντιπαράθεση των ΑΝΤΑΡΣΥΑ/Παρεμβάσεων εξαντλείται μέσα στο διαδίκτυο! Ούτε μια προκήρυξη στην κυριολεξία δεν έχει εμφανιστεί από τις δυνάμεις αυτές στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στις πλατείες του νησιού! Ένα και μόνο συμπέρασμα μπορούμε να βγάλουμε από αυτή την κατάσταση: Το ανώτατο στάδιο της πάλης στο κίνημα είναι οι εκλογές! Με αυτή και μόνο αυτή την έγνοια βαδίζουν και αντιπαρατίθενται (πιο σωστά κάνουν πως αντιπαρατίθενται) αυτές οι δυνάμεις στη δεξιά και αντιδραστική πολιτική πορεία των εξελίξεων! Αλλά είναι βέβαιο ότι η υπόθεση της πάλης της συγκρότησης δυνάμεων και απαντήσεων από το λαό απέναντι στην αντιδραστική κατάσταση ποτέ δεν κρίθηκε και δεν μπορεί να κριθεί στις κάλπες!
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και η ΛΑ-ΑΑΣ και μετά την κατάληξη της σύσκεψης της 4/2, συνεχίζουν και επιμένουν. Παρεμβαίνουν σε Βαθύ και Καρλόβασι και καλούν με την ανακοίνωση τους στη στήριξη της συγκέντρωσης που θα πραγματοποιήσουν στις 7/2, στις 5.30μμ στην πλατεία Καρλοβάσου. Η κίνηση αυτή βρίσκει ανταπόκριση σε έναν κόσμο που ανεξάρτητα από το πόσο ενεργητικά επιλέγει σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση να πλαισιώσει την προσπάθεια τους εκφράζεται και παίρνει κουράγιο. Και αυτό είναι πολύτιμο για την σίγουρα δύσκολη και απαιτητική επόμενη μέρα και περίοδο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου