Για την επιστροφή των παρακρατηθέντων από τη διαθεσιμότητα εργαζόμενων στα νοσοκομεία

Εκδόθηκε απόφαση από τον αν. Υπουργό για την επιστροφή των παρακρατηθέντων ποσών στους συναδέλφους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα από την κυβέρνηση Σαμαρά επί υπουργίας Γεωργιάδη. Είναι θετικό το γεγονός, έστω και αν έγινε χρόνια μετά από την πρώτη διεκδίκησή του.

Σε κάθε περίπτωση είναι μία ακόμα απόδειξη πως μόνο όσο διεκδικούμε έχουμε την ελπίδα να κερδίσουμε οι εργαζόμενοι. Να θυμίσουμε πως οι εργαζόμενοι του Φλέμιγκ (300 διαθέσιμοι!!!) είναι οι πρώτοι που κατάφεραν να πάρουν πίσω αυτό το ποσό εντάσσοντας το αίτημα στις κινητοποιήσεις τους από τον πρώτο καιρό μετά τη διαθεσιμότητα. Η πρώτη κινητοποίηση έξω από το Υπουργείο υγείας έγινε επί Σαμαρά...

Είναι θετικό ότι το διεκδίκησαν στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοι πιέζοντας την πολιτική ηγεσία για το αυτονόητο. Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί, τίποτα δε χαρίζει το σύστημα. Ακόμα και το ελάχιστο πρέπει να κατακτηθεί. (Φανταστείτε τι προοπτικές θα είχαμε ως εργαζόμενοι, μέσα σε συνθήκες ενός πραγματικά δυναμικού και ρωμαλέου κινήματος με συνδικαλιστική ηγεσία σε αγωνιστική κατεύθυνση...).

Πέρα λοιπόν από το θετικό των λίγων ευρώ που θα επιστρέψουν επιτέλους στην τσέπη μας, ας πάμε τη σκέψη μας παραπέρα και ας μην υποτιμάμε τις δυνατότητες του αγώνα μας. Τίποτα δεν πάει χαμένο συνάδελφοι, ακόμα και μέσα στις χειρότερες συνθήκες! 

http://flemig-hospital.blogspot.com/

Υ.Γ.(Α.σ.Γ.): Κάτι η προεκλογική περίοδος, πολύ περισσότερο η πίεση από τους εργαζόμενους είναι επιτυχία το ότι η κυβέρνηση αναγκάστηκε, παρά τον... σκεπτικισμό από στελέχη του υπουργείου, να ανακοινώσει την επιστροφή χρημάτων στους εργαζόμενους των νοσοκομείων (1165 από 8 νοσοκομεία) που βγήκαν σε διαθεσιμότητα το 2013. Συμφωνούμε απόλυτα με το γράμμα και το πνεύμα του κειμένου που αντιγράφουμε από το ιστολόγιο του σωματείου του Αμαλία Φλέμιγκ! Δεν πρέπει όμως να διαφύγει της προσοχής στους εργαζόμενους ότι οι πολιτικές που τους οδήγησαν στη διαθεσιμότητα εξακολουθούν να είναι εδώ και να εφαρμόζονται με τον ίδιο και πιο εντατικό ρυθμό. Δεν θεωρούμε λοιπόν ότι είναι άσχετα από την γενικότερη κυβερνητική πολιτική τα διάφορα προσκόματα και τα ...ερωτήματα, ακόμη και οι αντιρρήσεις, με τη μορφή κυρίως των φημών, που παρά την απόφαση του υπουργείου προκύπτουν από ΔΥΠΕ, οικονομικές υπηρεσίες νοσοκομείων, ακόμη και από δήθεν συνδικαλιστές που φτάνουν στο σημείο για ορισμένες κατηγορίες εργαζόμενων να διαδίδουν ότι δεν τους αφορά αυτή η απόφαση! Θέλουν να παριστάνουν ότι διορθώνουν αδικίες αλλά αυτό δεν σημαίνει κι ότι αν βρουν το έδαφος δεν θα αποφύγουν και να εφαρμόσουν όσα ανακοινώνουν!

Από τη μια λοιπόν οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν στο κάθε Πολάκη να πουλάει φιλεργατικό προσωπείο πάνω σε αυτά που δικαιούνται  και είναι υποχρεωμένο το κράτος και οι κυβερνήσεις του να δώσουν -ενώ στη πραγματικότητα εφαρμόζουν και ετοιμάζουν χειρότερα- και από την άλλη θα πρέπει να είναι συλλογικά σε εγρήγορση γιατί οι αποφάσεις από το να παρθούν μέχρι να εφαρμοστούν πιθανά να έχουν αρκετό δρόμο μπροστά τους. Ο μόνος τρόπος για να συντομεύσει αυτός ο δρόμος είναι να απαιτήσουν όλοι μαζί -και όχι αναθέτοντας τη δουλειά σε άλλους- αυτά που δικαιούνται. Όχι μόνο για την επιστροφή αυτών που τους έκλεψαν κυριολεκτικά αλλά και για το από εδώ και πέρα στους μισθούς, στην μόνιμη και σταθερή δουλειά, σε προσλήψεις και σε ότι άλλο μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες δουλειάς και ζωής τους.