Μια βόλτα αθλιότητας στη ΔΕΗ και στην ΕΥΔΑΠ!

Τα γραφεία της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ μάλλον είναι οι χώροι που συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο καθημερινά εδώ και χρόνια. Από πολύ νωρίς μάλιστα, από τα χαράματα εκατοντάδες άνθρωποι, που αν τους αθροίσουμε φτάνουν τους χιλιάδες, στήνονται έξω από τις εισόδους των κατά τόπους γραφείων των ΔΕΚΟ για να πάρουν το όσο πιο μικρό νούμερο στη σειρά γίνεται και συνεχίζουν να αυξάνουν μέχρι το μεσημέρι όταν αυτές κλείνουν. Ώρες αναμονής με στόχο διακανονισμούς και επανασυνδέσεις, γιατί δεν είναι λίγες οι διακοπές ρεύματος ή και νερού που φτάνουν μέχρι και στη διακοπή συμβάσεων με την αφαίρεση των αντίστοιχων μετρητών ανεβάζοντας το κόστος για να επανακτήσει μια οικογένεια αυτά που κατά τ' άλλα και εν έτει 2019, όπως αρέσκονται να λένε μερικοί, θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα. Και αυτό γιατί οι άνθρωποι αυτοί, εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι θα πρέπει να πληρώσουν ξανά την τοποθέτηση των μετρητών.

Το κόστος ανεβαίνει στις περιπτώσεις αυτών που προχώρησαν είτε με "κινηματικές" είτε με ατομικές διαδικασίες σε "παράνομες" επανασυνδέσεις μιας και αντιμετωπίζουν πρόστιμα, ενδεχόμενα και ποινικές διώξεις. Αυτό γιατί ακόμη και οι συνδέσεις με τις πρώτες διαδικασίες σε τίποτα δεν εξασφαλίζουν τον χρήστη για το μέλλον. Άλλωστε δεν είναι μακριά τα χρόνια που οι διαδικασίες αυτές ήταν μαζικές αλλά όσοι πίστεψαν σε αυτές τελικά έμειναν ξεκρέμαστοι και μόνοι τους μιας και τα αντίστοιχα κινήματα είτε εξαφανίστηκαν είτε οι "πυροδότες" τους δεν είχαν λόγο πια να ασχοληθούν μαζί τους με αποτέλεσμα η κυβέρνηση αυτή, με όλες τις τίς μορφές από το Γενάρη του 2015 και μετά, να λειτουργήσει τιμωρητικά απέναντι σε αυτούς που πίστεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ που από πολύ νωρίτερα φρόντισε να τους πουλήσει διαχωρίζοντας τη θέση από το λεγόμενο κίνημα δεν πληρώνω του οποίου αρχικά ήταν πρωτεργάτης. Όσο για τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που έριξαν όλο το βάρος σε αυτού του είδους τα κινήματα είτε μαζεύουν ακόμη τα κομμάτια τους είτε παραπέμπουν σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και ...αγωνιστές δημάρχους που και πάλι όμως δεν λύνουν το πρόβλημα οριστικά συμβάλλοντας και με αυτό τον τρόπο σε αυταπάτες και σε ουσιαστική κινηματική νηνεμία! Που και που βέβαια θυμούνται όλοι μαζί να διαφημίσουν και καμιά επανασύνδεση!

Για να γυρίσουμε στα αρχικά του κειμένου ο χαρακτηρισμός ότι η κατάσταση είναι άθλια και προσβλητική για το λαό δεν είναι αρκετός. Πέρα από το ότι η οικονομική κατάσταση, όλων αυτών που στρέφονται όλο και πιο συχνά και ...κατ' εξακολούθηση στους διακανονισμούς, όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά χειροτερεύει έχουν παράλληλα να αντιμετωπίσουν ρυθμίσεις που δεν είναι δυνατόν να τηρηθούν και το ενδεχόμενο να μην έχουν μετά από έναν αριθμό διακανονισμών τη

δυνατότητα να ξανακάνουν. Έτσι άλλοι είτε καταφεύγουν στο δανεισμό από φίλους, είτε απλά(!) μένουν χωρίς ρεύμα ή νερό ή και τα δύο μέχρι νεωτέρας, αναγκαζόμενοι -αν δεν κωλώνουν- να "κλέψουν"! Και καλά να πέσουν σε κανένα υπάλληλο που συναισθάνεται ότι η θέση του είναι με αυτούς τους ανθρώπους, όσο τους το επιτρέπει η υπηρεσιακή θέση του βέβαια, αν όμως πέσουν σε κανέναν που την έχει δει υπηρεσιακά, πόσο μάλλον αν είναι διευθυντής ή προϊστάμενος, τότε η κατάσταση χειροτερεύει. Χειροτερεύει και με βάση το ότι όλο αυτό το στρίμωγμα ανθρώπων στους δρόμους έξω από γραφεία και στους διαδρόμους και τις αίθουσες αναμονής δημιουργεί εκνευρισμούς, καυγάδες μεταξύ υπαλλήλων και αιτούντων, μεταξύ των τελευταίων και το κερασάκι στην τούρτα είναι κάτι νταήδες σεκιουριτάδες που απειλούν ιδιαίτερα αυτούς που φωνάζουν συνεχώς "εκνευρίζοντας" έτσι και τους άλλους! Με την απειλή της αστυνομίας να επικρέμαται πάνω από το κεφάλι όλων.

Το σύστημα στο σύνολό του θέλει το λαό χρεωμένο. Στις ΔΕΚΟ, στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις τράπεζες, στον μπακάλη, στον μανάβη, στα κοινόχρηστα, στους φίλους του. Παντού! Θέλει το λαό να ζει ίσα ίσα για να αναπαράγεται αυτό το σύστημα. Να ζει για να δουλεύει αν και όποτε χρειάζεται και όχι να δουλεύει για να ζει. Να ζει με χαμηλούς μισθούς, με χαμηλές συντάξεις, με ελεημοσύνη και δανεικά για να νοιώθει "χρεωμένος" και υποχρεωμένος απέναντι σε αυτό. Να έχει το κεφάλι σκυμμένο και το μυαλό του να μην μπορεί να σκεφτεί παραπέρα πέρα από το πως θα ...διακανονίσει τη ζωή του. Θέλει τον εκνευρισμό του να τον εκτονώνει σε καυγάδες με τους υπαλλήλους και μεταξύ των στωικών και των ανυπόμονων ή νευρικών στις ουρές του χρέους. Ενός χρέους επί παντός επιστητού και το οποίο επίσης δεν είναι δικό του! Δεν το έφτιαξε αυτός, του το επιβάλανε, δεν φταίει.

Το κατανοεί, το ξέρει ότι δεν φταίει αυτός. Όπως ξέρει και τι θέλει. Δουλειά, μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα ικανά να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, με άνεση να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έξοδα που του επιβάλει το σύστημα. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε με τις ψευδοαυξήσεις της κυβέρνησης, ούτε με ..."επιστημονικά" αιτήματα που μείωσαν έτσι χωρίς καμιά εξήγηση το όριο της φτώχειας, άρα και των διεκδικήσεών του στο μισό και κάτι (από τα 1400 στα 751).

Θα γίνει μόνο όταν την τσαντίλα του και τα νεύρα του τα διοχετεύσει απέναντι στους πραγματικούς φταίχτες. Σε αυτούς που αλαζονικά του πετάνε ψίχουλα και ψευτορυθμίσεις ίσα για να πάρει παράταση στη ζωή του και αυτή με ζόρι! Οι τρόποι και οι ...μέθοδες είναι γνωστοί. Επιστημονικά και ιστορικά αποδεδειγμένοι! Το ζητούμενο είναι ποιος θα τους ξαναθυμίσει αυτούς τους τρόπους, ποιος θα τσιγκλίσει τα νεύρα αυτού του λαού ώστε να πάρει σβάρνα όχι τους υπαλλήλους του συστήματος αλλά το ίδιο το σύστημα και τις πολιτικές του.