Νέο ν/σ συγχωνεύσεων για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Νέο νομοσχέδιο συγχωνεύσεων ετοιμάζεται άλλη μία φορά για το ΠΔΑ (ΤΕΙ Αθήνας και ΤΕΙ Πειραιά), ενώ ακόμα το πολύ «διαφημισμένο» ίδρυμα δεν μπορεί να στεριώσει με όλο αυτό το βάρος της «ανωτατοποίησης». Συγκεκριμένα, αποφασίστηκε να συνταχθεί πόρισμα στις αρχές Μαρτίου, προκειμένου το σχέδιο της συγχώνευσης μεταξύ του ΠΔΑ και της ΑΣΠΑΙΤΕ να ενταχθεί στο “πολυνομοσχέδιο σκούπα" που έρχεται εντός του Μάρτη. Επιπλέον γίνεται συζήτηση ανάμεσα στην ΕΣΔΥ (Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας) και το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής για την ένταξη της πρώτης στο ίδρυμά μας, φέρνοντας έτσι μία ακόμα συγχώνευση, διότι η απόφαση προβλέπει ίδρυση έκτης Σχολής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με την επωνυμία «Σχολή Δημόσιας Υγείας».

Όλα τα παραπάνω έχουν το ελεύθερο να δρομολογούνται ανενόχλητα χάρη στο ν. Γαβρόγλου -συνέχεια του νόμου-πλαίσιο- ο οποίος ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2018, και προτάσσει όχι μόνο την εξαφάνιση όλων των ΤΕΙ της χώρας με το πρόσχημα της "ανωτατοποίησης", αλλά και συγχωνεύσεις-καταργήσεις-μετακινήσεις σχολών και τμημάτων (αν αυτές δεν πληρούν τα «σωστά κριτήρια»), αλλαγές σε προγράμματα σπουδών και σε ονομασίες σχολών, σκληρό χτύπημα στα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα, δημιουργία διετών προγραμμάτων σπουδών μέσα στα ιδρύματα, κατάργηση του λαϊκού ασύλου, καθώς και δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, με άνοιγμα ενδεχόμενων διδάκτρων στα προπτυχιακά. Όμως,ο νόμος Γαβρόγλου δεν σταματάει εκεί, με τα προαναφερθέντα να αποτελούν κάποιες από τις πιο σημαντικές πτυχές του. Για να μην αναφέρουμε ξανά πως είναι ο γονέας του ΠΔΑ!

Τι σημαίνουν οι συγχωνεύσεις

Ως ήδη συγχωνευμένο ίδρυμα (με το ΤΕΙ Πειραιά), έχουμε καταλάβει και, πολύ χειρότερα, βιώσει τι σημαίνει συγχώνευση για ένα τμήμα, μία σχολή ή ένα ολόκληρο ίδρυμα. Οι συγχωνεύσεις σημαίνουν καταργήσεις τμημάτων και σχολών, σημαίνουν μείωση εισακτέων, σημαίνουν αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και εντατικοποίηση, απολύσεις καθηγητών, υπέρογκα τμήματα με αποτέλεσμα φοιτητές να «πετιούνται» έξω από αυτά. Με τη δημιουργία των διετών προγραμμάτων σπουδών, οι μαθητές των ΕΠΑΛ θα έχουν πλέον τη δυνατότητα φοίτησης σε αυτά, και όχι σε ΑΕΙ τετραετούς φοίτησης, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να πετιούνται αυτόματα έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και να προετοιμάζονται για τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το Υπουργείο Παιδείας, έχει εδραιώσει ένα νομικό οπλοστάσιο - σύμμαχο των πρυτάνεων, κοσμητόρων, και μερίδας καθηγητών, δίνοντας τη δυνατότητα σε κάθε τμήμα να παίρνει αυτόνομα αποφάσεις (ανεξάρτητα δηλαδή από το Υπ. Παιδείας) και να κατακρεουργεί για άλλη μια φορά τα δικαιώματα μας για να εξυπηρετηθούν δικά τους συμφέροντα. Παράδειγμα είναι η όξυνση της καθηγητικής αυθαιρεσίας που παρατηρήσαμε το προηγούμενο εξάμηνο, με καθηγητές όχι μόνο να διώχνουν φοιτητές από αίθουσες με την πρόφαση ότι «δεν χωράνε- είναι μεγάλο έτος και δεν θα παρακολουθήσουν κανονικά» κλπ., αλλά και με απειλές στα μέσα του εξαμήνου για «κόψιμο» συμφοιτητών μας σε εργαστήρια, χωρίς προφανή λόγο και κανένα φυσικά δικαίωμα. Απόγειο όλων αυτών αποτελούν και μια σειρά περιστατικά με καθηγητές να παρενοχλούν σεξουαλικά φοιτήτριες. Μάλιστα, άλλο χαρακτηριστικό του νέου ταξικού πανεπιστημίου είναι η δημιουργία φοιτητών διαφορετικών ταχυτήτων, όχι μόνο μέσα σε ένα τμήμα, αλλά ακόμη και σε μία αίθουσα! Οι συμφοιτητές μας καλέστηκαν να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν με το πρόγραμμα του ΠΔΑ ή του ΤΕΙ, πράγμα που προκάλεσε τεράστια σύγχυση, και καταστάσεις άκρως αγχωτικές, καθώς καλούμαστε να επιβιώσουμε μέσα σε ένα εξαντλητικό πρόγραμμα με μηδενική οργάνωση, γιγάντια ρευστότητα και αυθαιρεσία, και επιπλέον μαθήματα τα οποία κάνουν το δρόμο προς το πτυχίο όλο και μεγαλύτερο για να μας κάνουν «καλύτερους επιστήμονες». Φυσικά δεν δόθηκε σε όλους το δικαίωμα επιλογής, καθώς οι συμφοιτητές μας που είχαν ξεπεράσει τα ν+2 έτη σπουδών δικαιούνταν μόνο πτυχίο με τον τίτλο του ΤΕΙ. Ένας ξεκάθαρος λοιπόν διαχωρισμός, που σκοπό έχει όχι μόνο να διχάσει τους φοιτητές και αυριανούς συναδέλφους, αλλά να κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα για το αβέβαιο μέλλον της αγοράς εργασίας εκεί έξω, για όποιον μπορέσει να επιβιώσει βέβαια και να πάρει το πτυχίο. Εδώ λοιπόν είναι για άλλη μια φορά προφανές πως το πανεπιστήμιο λειτουργεί με ταξικότητα, βάζει συνεχώς ταξικούς φραγμούς και εμπόδια στους φοιτητές, όχι μόνο να τελειώσουν τη σχολή, αλλά κα να βρουν δουλειά αργότερα.

Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στις σπουδές, ενάντια στις συγχωνεύσεις

Η κατεύθυνση που θα πρέπει να έχουμε, είναι αυτή ενάντια στις συγχωνεύσεις, διότι δεν εξυπηρετούν τα δικά μας συμφέροντα. Είναι μία καθαρή πολιτική επίθεση στο δικαίωμα μας για σπουδές, και αργότερα για δουλειά. Ειδικά αν αναλογιστούμε το πώς χτυπιέται όλο και περισσότερο το πτυχίο και τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, αυτό δηλαδή που θα μας εξασφαλίσει δουλειά. Κόντρα, λοιπόν, στο αφήγημα της κυβέρνησης, των συστημικών δυνάμεων μέσα στις σχολές μας -ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, BLOCO-, αλλά και διάφορων καλοθελητών, να προβάλλουμε την κατεύθυνση ανατροπής των συγχωνεύσεων, των καταργήσεων, των διετών, αλλά και συνολικά την ανατροπή του νόμου Γαβρόγλου και του νόμου-πλαίσιο.

Ενάντια σε λογικές «αναβάθμισης - υποβάθμισης», «υποχρηματοδότησης»

Δεν πρέπει να μπαίνουμε στο παιχνίδι «αναβάθμιση - υποβάθμιση», που η ίδια η κοσμητεία και πρυτανεία μας πλάσαρε πέρυσι, μόνο και μόνο για να ντύσει όμορφα την ασχήμια αυτού που τελικά ήρθε. Δεν είναι θέμα αναβάθμισης ή υποβάθμισης, αν δηλαδή ως ΤΕΙ ήμαστε υποβαθμισμένοι, και τώρα με την αλλαγή του ονόματος ήρθε η «σωτηρία» σε αυτόν τον αιώνιο διαχωρισμό ΤΕΙ-ΑΕΙ. Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να μιλήσουμε για επιστημονικά κριτήρια, ενιαία ανώτατη ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση, όπως κάνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ, γιατί τότε έχουμε ήδη φάει το τυράκι που μας πετάει το ίδιο το σύστημα, για το ότι δεν είμαστε επαρκείς, άρα ανάξιοι για δουλειά, άρα πρέπει να ανωτατοποιηθούμε. Είτε αυτό σημαίνει να έχουμε περισσότερα μαθήματα, άρα περισσότερη εντατικοποίηση και μεγαλύτερο κόστος σπουδών, είτε αυτό σημαίνει πως αν και γίναμε ΑΕΙ το πτυχίο μας δεν είναι αρκετό και θα πρέπει να κάνουμε ένα (επί πληρωμή) μεταπτυχιακό ή σεμινάριο.

Μία ακόμα παγίδα είναι αυτή της υποχρηματοδότησης, η οποία ισχυρίζεται πως οι συγχωνεύσεις γίνονται για "κάλυψη πόρων". Δεν έχει λεφτά η χώρα, οπότε αναγκαστικά θα πρέπει να συγχωνευθούν και να κλείσουν τμήματα, για να μπορούν τα ίδια να λειτουργήσουν καλύτερα (!). Ακριβώς η ίδια δικαιολογία που χρησιμοποιείται όταν κόβονται μισθοί και συντάξεις, διότι είναι η πιο εύκολη πρόφαση. Πάνω σ' αυτό μάλιστα πατάνε κι όλες οι κουβέντες του τελευταίου διαστήματος για δίδακτρα και στο προπτυχιακό. Από τους παράγοντες του συστήματος η υποχρηματοδότηση χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για την περαιτέρω όξυνση των ταξικών φραγμών.

Δε γινόμαστε συνένοχοι της επίθεσης!

Η δύναμή μας στους Συλλόγους μας και τις Γενικές μας Συνελεύσεις!

Να πάμε κόντρα στη συνδιοίκηση! Δεν δεχόμαστε την "κοστολόγησή" μας και δε μπαίνουμε στη διαδικασία να προτείνουμε ποσά για να γίνει καλύτερη η σχολή μας (βλ. 15% για την παιδεία), διότι δεν θεωρούμε πως είναι αυτό το πρόβλημα, και κυρίως πως είναι δουλειά μας. Όπλο μας οι γενικές μας συνελεύσεις όπου αποφασίζουμε συλλογικά, προχωράμε μαζικά απέναντι στην επίθεση που βιώνουμε. Λέμε όχι σε συνελεύσεις καθηγητών και πρυτάνεων, δίνοντας κόντρα στη λογική των εκπροσώπων και της συνδιαχείρησης. Η διέξοδος είναι συλλογική κι όχι ατομική, στο αμφιθέατρο μαζί με τους συμφοιτητές μας. Στις συνελεύσεις μας έχουμε δύναμη, μπορούμε να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις και να προχωρήσουμε μαζικά σε δράσεις από εμάς για εμάς, ενώ ως εκπρόσωποι σε συνελεύσεις άλλων απλά δίνουμε την ευκαιρία να θεωρηθούμε συνένοχοι στις αποφάσεις τους, πράγμα που γίνεται για να μας σταματήσει. Το καλύτερο και πιο ωφέλιμο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας, αντιστεκόμενοι σε όλο αυτό που έχει έρθει και σε όσα έρχονται. Να κάνουμε τον Σύλλογό μας και τις Γενικές Συνελεύσεις μας όργανα πάλης και διεκδίκησης, να τα οικειοποιηθούμε, και κυρίως να καταλάβουμε πως η λύση βρίσκεται σε εμάς.