Και δυστυχώς, παρότι ο κλάδος αυτός μαζικοποιείται διαρκώς, ως αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης διάλυσης κάθε παραγωγικής βάσης στη χώρα και μετατροπής της σε κέντρο υπηρεσιών και μεταφορών, ο συνδικαλισμός εξακολουθεί να είναι έννοια άγνωστη στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων του. Και οι προσπάθειες οργάνωσής του που έχουν υπάρξει μέχρι τώρα, αναπαράγουν και ανακυκλώνουν λαθεμένες και αδιέξοδες αντιλήψεις. Τέτοια προσπάθεια είναι και η ΣΒΕΟΔ (Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου), ένα σωματείο με αναφορά στον αναρχοσυνδικαλισμό που έχει προκηρύξει απεργία στις 11 Απρίλη σε Αθήνα, Αττική και Πειραιά.
Η συγκεκριμένη απεργία αποτελεί την επανάληψη της αντίστοιχης απεργίας που είχε γίνει τον Μάη του 2017 και συνοδευόταν από μαζική μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας. Από τότε, όμως καμία συνέχεια δεν υπήρξε, μέχρι που πριν από λίγο καιρό, στις 28/12/2018, ανακοινώθηκε εγκύκλιος του Υπουργείου Εργασίας σχετική με τα ζητήματα του κλάδου και τίτλο «Δράσεις για την προστασία των εργαζομένων σε εργασίες μεταφοράς και διανομής». Αλλά και αυτή η απεργία -παρά την πολύμηνη προπαγάνδισή της- δεν έχει συνοδευτεί από κάποια ουσιαστική συζήτηση και ζύμωση στον κλάδο. Το αντίθετο: πέρα από τα πάγια αιτήματα διεκδίκησης που προβάλλονται, το πρόσφατο απεργιακό φύλλο της εφημερίδας του σωματείου ξεκινάει με μια «νικητήρια» αναφορά στην εγκύκλιο. Φτάνει, μάλιστα, να χαρακτηρίζεται η ίδια η εγκύκλιος σαν ένα βήμα(!) στους αγώνες που κάνουν οι εργαζόμενοι του κλάδου. Μια εγκύκλιος που πετάει το «τυράκι» της κατάργησης ενός άρθρου που εξαιρούσε τους εργοδότες στις μεταφορές (υπηρεσιών, φακέλων και εδωδίμων ή µη προϊόντων) από την υποχρεωτική παροχή μέσων ατομικής προστασίας (ΜΑΠ), χωρίς επί της ουσίας να αλλάζει κάτι στον χώρο. Ίσα-ίσα, εισάγει ακόμα πιο έντονα τη λογική της ανάθεσης, της «συζήτησης» με τους εργοδότες και την κυβέρνηση, μιας και επικεντρώνει κατά βάση στην αυστηροποίηση των ελέγχων της Επιθεώρησης Εργασίας. Μάλιστα, σε πρόσφατη ανακοίνωση του σωματείου όπου γίνεται ενημέρωση για τη νέα εγκύκλιο, τονίζεται με κάθε δυνατό τρόπο και σε όλους τους τόνους πως στα χαρτιά όλα έχουν κατοχυρωθεί και αυτό που μένει να κάνει ο εργαζόμενος είναι «να προσφύγει στο αρμόδιο ΣΕΠΕ» ή «να συμπληρώσει μια έτοιμη φόρμα (του σωματείου) για τις διεκδικήσεις για να βελτιώσει κατά πολύ τους όρους εργασίας του»!!! Και όλα αυτά θα γίνουν αμέσως, όχι γιατί είναι τόσο συγκροτημένος ο κλάδος και τα διασφαλίζει, αλλά γιατί η επιτροπή του υπουργείου «δεσμεύτηκε πως θα ενημερώσει όλα τα ΣΕΠΕ στην επικράτεια, για την εγκύκλιο, ώστε οι εργαζόμενοι που διεκδικούν να δικαιώνονται».
Αυτό ήταν που έλειπε τόσο καιρό για να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας στον κλάδο των ντελίβερι/ διανομέων, για να σταματήσει ο κατάλογος των εργατικών ατυχημάτων, η απλήρωτη και αδήλωτη εργασία: μια δέσμευση από το Υπουργείο Εργασίας! Που μάλλον δεν γνώριζε ότι με την πολιτική που ασκεί δίνει πάτημα στο όργιο ασυδοσίας από μεριάς εργοδοτών!
Το ίδιο το σωματείο αναμασάει τη λογική του «λιγότερου κακού» (για να μην πούμε ανοιχτής στήριξης της κυβέρνησης) ή περί κακών εργοδοτών που αυθαίρετα δεν τηρούν τον νόμο. Ένα σωματείο που δεν θεωρεί καν τον εαυτό του σωματείο, αλλά υιοθετεί τον τίτλο της «συνέλευσης» για να είναι τάχα πιο κοντά και «αμεσοδημοκρατικά» δίπλα στους εργαζομένους, αλλά σε όλες τις τοποθετήσεις του δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Γιατί δεν είναι μόνο τα αβίαστα θετικά σχόλια για την εγκύκλιο• συνεχίζει παρακάτω, σε ακριβώς αντίθετο τόνο για τους συναδέλφους ντελιβεράδες. Υιοθετώντας πλήρως το αστικό αφήγημα περί «ανευθυνότητας» των ίδιων των εργαζομένων, αποδίδοντας τη βιασύνη στο δρόμο (και συνεπώς τα ατυχήματα) στην «απληστία για έξτρα φιλοδωρήματα», και ρίχνοντας την ευθύνη για την κατάσταση του κλάδου στους ίδιους τους εργαζόμενους - που «κοιτάνε τη δουλίτσα τους», «γλείφουν», «ρουφιανεύουν», «αναθεματίζουν την μοίρα τους και νιώθουν αξιολύπητοι για το επάγγελμα» τους κατηγορεί ότι φαντάζονται πως κάποτε «θα πιάσουν την καλή», γι’ αυτό και δεν παλεύουν. Τι κι αν στο τέλος καταλήγει σε έναν εκθειασμό της δράσης(;;;) του σωματείου και σε κάλεσμα για μαζικοποίηση της απεργίας. Στην ουσία της, η ανακοίνωση του σωματείου κατηγορεί τους εργαζόμενους για την κατάσταση στον κλάδο, ενώ βγάζει λάδι κυβέρνηση και αφεντικά.
Μέσα από αυτή την ανακοίνωση, αλλά και από όλη την έλλειψη πραγματικής οργάνωσης και πολιτικής κατεύθυνσης που επικρατεί και στον κλάδο των διανομέων/ντελιβεράδων, γίνεται ξεκάθαρο πως τα προβλήματα του κλάδου χρήζουν πολλά παραπάνω από μια «επετειακή» απεργία, προκηρυγμένη χωρίς μαζικές διαδικασίες και χωρίς κάποιο πλάνο συνέχισης. Είναι ζήτημα ουσιαστικό αυτή η κινητοποίηση να αποτελέσει αφορμή για άνοιγμα των ζητημάτων στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ζητήματα για το ποια είναι τα αιτήματα που πρέπει να παλέψουν στο σήμερα, αλλά και τον τρόπο και τους συμμάχους που πρέπει να έχουν σε αυτόν τον αγώνα. Κι αυτοί σίγουρα δεν είναι ούτε κάποιοι καλοί υπουργοί ούτε κάποιοι φιλεύσπλαχνοι εργοδότες. Είναι οι συνάδελφοί τους, αλλά και συνολικά ο λαός και οι εργαζόμενοι που βιώνουν στο πετσί τους την ένταση της επίθεσης και της εκμετάλλευσης. Που θα συγκροτηθούν στην πάλη για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, στη λογική της αναμέτρησης με το σύστημα, και όχι της υποταγής σε αυτό.
Η Ταξική Πορεία παρεμβαίνει πανελλαδικά, προσπαθώντας να συμβάλει σε αυτήν την κατεύθυνση με αφίσα και ανακοίνωση, θεωρώντας τις 11 του Απρίλη, μια αφορμή για να ανοίξει τα ζητήματα και να συζητήσει με τους εργαζόμενους του κλάδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου