Πριν 21 μήνες, σαν χθες… Αν υπήρχε νεκρός;…

Πριν 21 μήνες, σαν χθες…

Το σχόλιο που ακολουθεί το είχα γράψει δύο μέρες μετά τα άγρια επεισόδια – με ροπαλιές εκατέρωθεν- μεταξύ της ΚΝΕ και των ΕΑΑΚ στην αρχή της μεγάλης πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης στην Αθήνα, στις 8/2/2024, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Επεισόδια που έγιναν για το ποιος θα βγει «στην φωτογραφία» και που οδήγησαν σε 8 τραυματισμούς. Τότε αποφάσισα να μην το στείλω πουθενά. Μετά και από τα χθεσινά, άλλαξα γνώμη. Πόσος χρόνος μας μένει ακόμα ώστε να απομονωθούν αυτές οι πρακτικές και να πεταχθούν έξω από το κίνημα της νεολαίας και του λαού; Πόσος χρόνος μας μένει για να μην συζητάμε για το αδιανόητο;

Τάσος Σαπουνάς 16/11/2025

ΥΓ Αύριο, τιμάμε την εξέγερση του Νοέμβρη, τιμάμε αυτούς που έβαλαν τα κορμιά τους απέναντι στην αμερικανοκίνητη φασιστική δικτατορία! Αυτό είναι και ένα μέτρο για το πως πρέπει να στεκόμαστε στο σήμερα αν θέλουμε να υπηρετούμε τον λαό και το κίνημα…

Αν υπήρχε νεκρός;…

Βλέποντας το βίντεο με τους εκατέρωθεν τραμπουκισμούς ΚΝΕ- ΕΑΑΚ στην πλάτη της μεγάλης διαδήλωσης στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη. Βλέποντας τα ρόπαλα με τις κόκκινες σημαίες - τρομάρα τους- να κατεβαίνουν σε κεφάλια, αναρωτήθηκα και θύμωσα ταυτόχρονα.

Για το πως πολλά χρόνια τώρα μέλη παρατάξεων που έχουν αναφορά στην αριστερά και τον κομμουνισμό διαπαιδαγωγούνται σαν κοινοί τραμπούκοι της νύχτας και χουλιγκάνια της σειράς. Για το πως περνάνε στα ψιλά τα κατά καιρούς γεγονότα, όπως το να ναυλώνεται λεωφορείο την δεκαετία του 2000 για να πάει στην Πάτρα να ρίξει ξύλο σε πρώην συντρόφους τους. Τα αλλεπάλληλα κρούσματα με ραντεβού για ξύλο δυνάμεων των ΕΑΑΚ. Τα αντίστοιχα «πεσίματα» διάφορων ομάδων που αναφέρονται στην αναρχία.

Τι θα γίνονταν αν την Πέμπτη υπήρχε νεκρός;;

Κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτή την ιστορία που όχι απλά δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά και την επανάσταση αλλά είναι το ακριβώς αντίθετό της.

Στρατιωτικοποιημένοι νέοι, που κρατούν τις σημαίες, σύμβολα τιμής και αυτοθυσίας εκατομμυρίων ανθρώπων που πρόσφεραν την ζωή τους για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση καταπίεση και πολέμους, όπως κρατάνε συμμορίες τα ρόπαλα του μπέιζμπολ στα ραντεβού θανάτου.

Μιλιταρισμός και αποχαύνωση για να καλυφθεί η γύμνια των πολιτικών τους απόψεων.

Που μπορεί να διαφέρουν σε διάφορα σημεία, αλλά συγκλίνουν σε ένα: να μην αμφισβητηθεί ο καπιταλιστικός μονόδρομος, να ξοδεύεται ένα αγωνιστικό δυναμικό, να εκτονώνεται σε αδιέξοδα έως επικίνδυνα μονοπάτια η νεανική αμφισβήτηση.

Τελικά να μετατρέπεται σε ένα πολιτικό ζόμπι που πάνω του δεν αναγνωρίζεις τίποτε από αυτά που θα μπορούσαν να σε είχαν κάνει κάποια στιγμή να του πιάσεις το μπράτσο για να γίνει πιο σφικτή η αλυσίδα απέναντι στις δυνάμεις καταστολής…

Επειδή δεν υπάρχει νεκρός, ίσως έχουμε κάποιο χρόνο ακόμα.

10/2/24

Τ.Σ.