ΑΘΩΕΣ ΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ - ΕΝΟΧΟΣ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ

Αργά το μεσημέρι της Τετάρτης 17 Απρίλη ολοκληρώθηκε η δίκη κατά του αστυνομικού των ΥΜΕΤ που τραυμάτισε δυο απ' τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα επί κυβερνήσεως ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το συμβάν αφορούσε συγκέντρωση των καθαριστριών και αλληλέγγυων έξω από το υπουργείο οικονομίας στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα τον Ιούλιο του 2014, την ώρα που εντός του βρίσκονταν η πολιτική ηγεσία σε συνάντηση με τους τροικανούς. Η διαμαρτυρία τους αυτή αντιμετωπίστηκε με βίαιη απώθηση και πρόκληση σωματικών βλαβών μεταξύ των άλλων στις δύο, που είχαν το σθένος στη συνέχεια να καταθέσουν μήνυση για τις βλάβες που υπόστηκαν στην υγεία τους απ' τις δυνάμεις καταστολής προεξάρχοντος του συγκεκριμένου αστυνομικού.

Παράλληλα, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές της δίκης, έγινε συνεκδίκαση με αντίθετη μήνυση του αστυνομικού προς αυτές, όπου ισχυριζόταν ότι υπέστη ο ίδιος σωματικές βλάβες από τις γυναίκες, για λόγους τρομοκράτησής τους και νομικής τους αντιμετώπισης στο δικαστήριο. Σημειωτέον ότι είχε προχωρήσει σε σύλληψη με την αυτόφωρη διαδικασία μιας εκ των δύο, κατόπιν “γροθιάς που του κατάφερε στο πρόσωπο”(!), όπως έλεγε, και σχετικής εντολής από το κέντρο επιχειρήσεων της ΓΑΔΑ.

Κατά την ακροαματική διαδικασία στο σύνολό της ξετυλίχθηκε όλος ο πράγματι σπουδαίος αγώνας αυτών των εργατριών, η καθημερινή τους πάλη και το αγκάλιασμά της από τους άλλους εργαζόμενους και το λαό. Υπήρξε ένας αγώνας που έληξε νικηφόρα μέσα από την αδιάλλειπτη αντίσταση και διεκδίκησή τους και αυτό δεν το συγχωρεί το σύστημα, το πολιτικό του προσωπικό και τα αστυνομικά του όργανα. Ο “υπερβάλλων ζήλος” της αστυνομίας ήρθε ως αποτέλεσμα της επιμονής κι αποφασιστικότητας ενός βασικού πυρήνα των καθαριστριών (αυτών που σύρθηκαν στα δικαστήρια) που κατονομάστηκαν πολλάκις στη δίκη ως “η ηγετική ομάδα”.

Οι μάρτυρες κατηγορίας – όλοι αστυνομικοί – υπέπεσαν σε σωρεία αντιφάσεων, ενώ ο κατηγορούμενος μπερδευόταν σε ποια μεριά του προσώπου του είχε δήθεν δεχτεί το χτύπημα(!), αποδεικνύοντας ένα σαθρό και κατασκευασμένο κατηγορητήριο. Από την άλλη οι μάρτυρες υπεράσπισης, πολλοί αυτόπτες, δεν άφηναν περιθώρια παρερμηνειών αναφορικά με τα.γεγονότα. Στις απολογίες τους οι κατηγορούμενες (ορισμένες ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές και ανάδειχναν μια αξιοπρέπεια και ταξικότητα που μόνο εργάτες μπορούν να επιδεικνύουν) αναφέρθηκαν στο πολιτικό πλαίσιο της περιόδου, στο γεγονός ότι “ήθελαν πίσω τη δουλειά και τη ζωή τους” και στο ότι είχαν αποφασίσει να γυρίσουν πίσω μόνο νικήτριες.

Γι' ακόμη μια φορά, ωστόσο, έγινε προσπάθεια ιδιαίτερα απ' τα πολιτικά πρόσωπα που κατέθεσαν και φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καθαρίστριες να παρουσιαστεί η δράση του συγκεκριμένου αστυνομικού ως “παραφωνία απ' τους υπόλοιπους που ήταν ήσυχοι” και έτσι να βγει λάδι όλος ο μηχανισμός καταστολής και τρομοκράτησης των εργαζομένων και του λαού. Πολύ περισσότερο που υποστηρίχτηκε ότι κανείς απ' την τότε πολιτική ηγεσία δεν έδωσε εντολή “βιαιοτήτων”, παρ' ότι οι ίδιες οι καθαρίστριες “γύρναγαν στο σπίτι με μόλωπες σ' όλο τους το σώμα σχεδόν σε καθημερινή βάση και ιδιαίτερα απ' τις κλωτσιές που έτρωγαν από τα ΜΑΤ στα πόδια, κάτω απ' τις ασπίδες τους” για να μη φαίνονται, όπως καταγγέλθηκε στις απολογίες τους!

Το ακροατήριο υπήρξε μοιρασμένο ανάμεσα σε αστυνομικούς και άλλες καθαρίστριες κι αλληλέγγυους. Η κατάληξη της δίκης σε πρώτο βαθμό υπήρξε ένα θετικό γεγονός αφού απαλλάχτηκαν οι γυναίκες αυτές όλων των κατηγοριών, με τον αστυνομικό να καταδικάζεται σε φυλάκιση 8 μηνών με 3ετή αναστολή, στη δικαστική δαπάνη και στην αποζημίωση που ζητήθηκε για ηθική βλάβη, ανώ εκκρεμμεί και αγωγή αποζημίωσης από την μία που υπέστη τις πλέον σοβαρές κακώσεις. Η δίκη στο Εφετείο, μετά από χρόνια, στο οποίο είναι βέβαιο ότι θα προσφύγει ο καταδικασθείς, θα δείξει αν τα ατράνταχτα στοιχεία που ξετυλίχτηκαν στον μακρόσυρτο πρώτο βαθμό είναι ικανά να υπερισχύσουν της τότε πολιτικής συγκυρίας. Θα πρόκειται σίγουρα για ένα νέο επεισόδιο καταγγελίας της κρατικής τρομοκρατίας και της πολιτικής της φασιστικοποίησης. Τέτοιου χαρακτήρα δίκες είναι εξόχως πολιτικές και ως τέτοιες οφείλει καθένας μας να τις εκλαμβάνει και να τηρεί ανάλογη στάση!

Σ.Π.