Αγώνας για συλλόγους-όργανα πάλης στη γραμμή της αντίστασης-διεκδίκησης κόντρα στην αποσυγκρότηση και την απογοήτευση!
Και στις φετινές φοιτητικές εκλογές καταγράφηκε σε όλα τα επίπεδα η χρόνια πορεία υποχώρησης του φοιτητικού κινήματος. Στις 10 Απρίλη, ημέρα κορύφωσης της προεκλογικής περιόδου, απουσίασε η πολιτική κουβέντα για τα προβλήματα της νεολαίας μέσα και έξω από τις σχολές, ο κόσμος δεν αγκάλιασε τη διαδικασία ως δικιά του, ενώ κάθε άλλο παρά έλειψαν τα διαλυτικά έως και εκφυλιστικά φαινόμενα, που πολλαπλασιάζονται όλα τα τελευταία χρόνια.
Με την αποχή να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αντικατοπτρίζοντας την αποστοίχιση μεγάλης μερίδας του φοιτητόκοσμου από τα συλλογικά του όργανα, φέτος παρατηρήθηκε μια άνοδος στη συμμετοχή, η οποία δεν προέκυψε από το πουθενά, ούτε εκφράζει τόσο τις υπαρκτές διεργασίες αναζητήσεων στη νεολαία και την οργή που αυτή έχει συσσωρεύσει. Πολύ περισσότερο, δεν ήταν αποτέλεσμα μιας χρονιάς στην οποία ενεργοποιήθηκαν οι σύλλογοι και μαζικοποιήθηκαν οι γενικές συνελεύσεις, όταν μπορούμε να μιλήσουμε για το ακριβώς αντίθετο. Ο βασικός λόγος για τη μεγαλύτερη συμμετοχή έγκειται στην κοινοβουλευτικοποίηση των φοιτητικών εκλογών που επιχείρησαν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, συνδέοντας τες με τους σχεδιασμούς των πολιτικών φορέων τους σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ενόψει των πολλαπλών εκλογών που είναι μπροστά (η ΔΑΠ με την πορεία Μητσοτάκη προς την κυβερνητική εξουσία, η ΠΑΣΠ με το ΚΙΝΑΛ και τις διεργασίες σε κεντροαριστερά, η ΠΚΣ με τη στήριξη του ΚΚΕ σε αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές κοκ.). Αυτή η κατάσταση είναι που διαμόρφωσε το κλίμα και οδήγησε στην αύξηση των συμμετεχόντων, αλλά και καθόρισε κυρίαρχα την άνοδο που κατέγραψαν αυτές οι δυνάμεις. Όξυνε επίσης την τάση για μικροπολιτικά παιχνίδια καταγραφής στις πλάτες του φοιτητικού κινήματος, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το Πάντειο, τη Νομική και την ΑΣΟΕΕ.
Από κοινού με τα παραπάνω, η άνοδος που καταγράφουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ πάτησε στο έδαφος της αποσυγκρότησης και της ενίσχυσης της αστικής γραμμής και ιδεολογίας μέσα στις σχολές, ως αποτέλεσμα των αλλαγών που έχει επιφέρει η συνεχιζόμενη επίθεση σε σπουδές-δουλειά-πτυχία και ελευθερίες, αλλά και οι αντιδραστικές εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Το στοιχείο που αξιοποιούν ιδιαίτερα αυτές οι δυνάμεις είναι αυτό της εμπέδωσης της λογικής της δια βίου μάθησης και του ατέρμονου κυνηγιού προσόντων εντός της σπουδάζουσας νεολαίας, ως υποτιθέμενη απάντηση στα αδιέξοδα της ανεργίας και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Ενδεικτικά γεγονότα αναφορικά με την πολιτική διάλυσης των συλλόγων που προωθούν είναι το ότι με την άνεση της η ΠΑΣΠ έστησε μόνη της εκλογές-φιάσκο για το σύλλογο της ΑΣΟΕΕ στο Σπόρτινγκ, ενώ και η ΔΑΠ Οικονομικού Νομικής έστησε δεύτερες κάλπες στο Ζάππειο, στο πλαίσιο και της μάχης μηχανισμών εντός της ΟΝΝΕΔ. Επιπλέον, ως πρωτοπορία στην αποσυγκρότηση και στη διάλυση, η ΔΑΠ, εκμεταλλευόμενη τα παιχνίδια του α/α χώρου, ανέβαλε τις εκλογές στο Πάντειο, με τις ΠΑΣΠ και ΠΚΣ να την ακολουθούν. Η περαιτέρω ενίσχυση των συστημικών δυνάμεων αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη, που θα τροφοδοτήσει κι άλλο τις επιθετικές διαθέσεις του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού για νέα προχωρήματα στην κατεδάφιση του δικαιώματος στις σπουδές, μέσω της εφαρμογής του ν. Γαβρόγλου και του νόμου-πλαίσιο.
Η κυβερνητική νεολαία (BLOCO) για ακόμη μια φορά έχει μια ισχνή εκλογική καταγραφή, απόρροια τόσο της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να στήσει μηχανισμό στα πανεπιστήμια, όσο και του ότι έχει χρεωθεί την αντιλαϊκή πολιτική του, αποδεικνύοντας ότι η νεολαία δεν πείθεται για το μαύρο παρόν και μέλλον που διαμορφώνει η βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης.
Τα διάφορα «ανεξάρτητα» σχήματα συνεχίζουν να δέχονται στήριξη από σημαντική μερίδα των φοιτητών, ωστόσο εναλλάσσονται και αναπλάθονται σχεδόν κάθε χρόνο χωρίς σταθερή βάση. Πολλές φορές τα περισσότερα από αυτά αποδεικνύονται καλύτεροι υπηρέτες του συστήματος και από τις καθαρόαιμες καθεστωτικές παρατάξεις, γι' αυτό και δεν πρέπει να υποτιμάται ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν. Η διαλυτική στάση της αναρχίας/αυτονομίας που επηρεάζει σημαντικό κομμάτι των φοιτητών επιχειρεί να δώσει τη χαριστική βολή στην οργάνωση του φοιτητικού κινήματος. Είτε καλώντας σε αποχή των φοιτητών από τα ίδια τους τα όργανα πάλης (!), είτε οργανώνοντας επιθέσεις ευθέως εχθρικές προς το φοιτητικό κίνημα που γίνονται βούτυρο στο ψωμί των αστικών παρατάξεων και των ΜΜΕ για το χτύπημα των φοιτητικών συλλόγων και των διαδικασιών τους. Φέτος ακόμη και οι επιθέσεις αυτές περιορίστηκαν, καθώς αρκεί το στήσιμο μιας μικροφωνικής για να διαλυθούν οι εκλογές (βλ. Πάντειο).
Η ΠΚΣ αναδείχθηκε δεύτερη δύναμη καταγράφοντας άνοδο που βασίστηκε στο σύνθημα "να κάνουμε τη διαφορά, ψηφίζοντας ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες". Μακριά από τα πραγματικά ζητούμενα του φοιτητικού κινήματος, αποθέωσε τον κοινοβουλευτισμό και τις εκλογικές αυταπάτες, διαστρέφοντας εντελώς τον χαρακτήρα των φοιτητικών εκλογών. Η δεξιά της μετατόπιση συνεχίζεται και θα έχει πολλά επεισόδια ακόμα, γεγονός που έχει ήδη αποκαλυφθεί στους συλλόγους που πρώτη δύναμη είναι η ΠΚΣ και έχουν μετατραπεί σε συλλόγους-σφραγίδες. Μια δύναμη ρεφορμιστική και αντικινηματική, που ευνοείται από την κινηματική υποχώρηση για να ξεδιπλώνει μια γραμμή υποταγής χωρίς να της βάζει προβλήματα η κίνηση του κόσμου. Έχει συμμορφωθεί με τις διατάξεις του ν. Γαβρόγλου, η δράση της κινείται στο κυνήγι της γνώσης και στην αυτοεντατικοποίηση για να “γίνουμε καλοί επιστήμονες”, ως “αγωνιστική” λύση για την ανεργία. Η προτασεολογία της προς το σύστημα πολλές φορές δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτε τις καθεστωτικές παρατάξεις.
Ο χώρος των EAAK, με τους δύο εκλογικούς άξονες (ΕΑΑΚ και ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ) δείχνει πάνω κάτω να διατηρείται στα περσινά χαμηλά επίπεδα (μικρή αύξηση σε ψήφους, πτώση σε ποσοστά). Παραμένει βυθισμένος στα αδιέξοδα της πολιτικής του γραμμής, ανακυκλώνοντας διαρκώς τις αυταπάτες του κυβερνητισμού και των μεταβατικών προγραμμάτων, που τον έφεραν σε αυτήν την κατάσταση και έσπειραν την απογοήτευση σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο δυναμικό αγωνιστών.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις χαιρετίζουν τους εκατοντάδες φοιτητές που συνέβαλαν στο φετινό εκλογικό τους αποτέλεσμα, με τη στήριξή τους σε 43 συλλόγους της χώρας και τους καλούν να τη μετουσιώσουν σε ενεργή δράση μέσα στις σχολές από την επόμενη μέρα. Η σχετικά μικρή πτώση που σημείωσαν σε ένα πολύ δυσμενές πολιτικό και συνδικαλιστικό τοπίο θεωρούν ότι αναδεικνύει την ανάγκη να δουν τα περιθώρια ενίσχυσης της παρέμβασης και της παρουσίας τους. Εντούτοις, έχοντας πλήρη επίγνωση των αρνητικών συνθηκών στις οποίες δρουν, πιστεύουν ότι το κύριο στοιχείο που αποτυπώνεται στο εκλογικό τους αποτέλεσμα είναι πως αποτελούν μια συγκροτημένη πολιτική δύναμη, η οποία αν και μειοψηφική, διαθέτει ένα
http://www.agonistikeskiniseis.org/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου