ΑΠΘ | Νέος πρύτανης, νέος γύρος επίθεσης στο Άσυλο

Στις 11/6 εκλέχθηκε ο νέος πρύτανης του ΑΠΘ Ν. Παπαϊωάννου. Την επομένη της εκλογής του έσπευσε στα τοπικά κανάλια να γνωστοποιήσει τις προθέσεις και το «όραμα» του για το ΑΠΘ. Η πρώτη του δήλωση αφορούσε το Άσυλο και την επιθυμία του για κατάργηση αυτού. Χαρακτηριστικά ανέφερε την πρόθεση του από την νέα χρονιά η είσοδος στην πανεπιστημιούπολη να γίνεται με επίδειξη κάρτας εισόδου προς ασφάλεια και προστασία! Βεβαίως αναφέρθηκε και σε μια σειρά άλλων θέσεων, όπως η κατοχύρωση της αριστείας και σειρά άλλων μέτρων που αυτή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να περάσουν.

Η κατάργηση του ασύλου αποτελεί πάγιο στόχο του συστήματος από την στιγμή της κατοχύρωσης του. Γιατί το άσυλο χαράχτηκε στην συνείδηση της νεολαίας και του λαού, ως λαϊκό άσυλο και ως όπλο πάλης όπου θα μπορεί να οργανώνει και να συγκροτεί τους αγώνες και τις αντιστάσεις του απέναντι στην επίθεση του συστήματος. Κάθε νέος νόμος κατά του ασύλου κρύβει την διάθεση για πλήρη και οριστική κατάργηση του. Ας θυμηθούμε άλλωστε ότι οι πρώτοι που πετάχτηκαν εκτός του πανεπιστημίου με τε λεγόμενα «μέτρα ασφαλείας» (κλειδώματα σχολών) ήταν οι θεατρικές και κινηματογραφικές ομάδες του ΑΠΘ.

Όσο βέβαια αφορά την εγκληματικότητα την οποία προτίθεται να πατάξει ο νέος πρύτανης, το σύστημα σε μια αγαστή συνεργασία αστυνομίας και Πρυτάνεων έχουν επιτρέψει την δημιουργία πιάτσεων ναρκωτικών μέσα στο ΑΠΘ. Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή να σπρώξουν ναρκωτικά και λούμπεν στοιχεία μέσα στα πανεπιστήμια, τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας. Ώστε ακριβώς με αυτή την πρόφαση να επιτεθούν στο άσυλο που χρόνια τώρα επιθυμούν να καταργήσουν. Το Άσυλο ποτέ ωστόσο δεν υπήρξε άσυλο «βίας και ανομίας» όπως χυδαία και παραπλανητικά το ονομάζουν. Ήταν και είναι άσυλο οργάνωσης και αγώνων που για δεκαετίες ολόκληρες έκαναν το Πανεπιστήμιο το πιο ασφαλές μέρος της πόλης. Επειδή ακριβώς είναι ένας χώρος που οι φοιτητές προστάτευαν, ώστε να προστατεύουν τους αγώνες και τις διαδικασίες τους.

Η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας δεν μπορεί να προωθηθεί από μόνη της, αλλά χρειάζεται η επιστράτευση της πολιτικής της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. για να ενισχυθεί η επίθεση. Η ουσία είναι μία: το σύστημα φοβάται τους αγώνες του λαού και της νεολαίας, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι είναι ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να αντιμετωπίσει την «παντοδυναμία» του και να βάλει φραγμό στην επίθεση που εξαπολύει. Έτσι, το χτύπημα στο λαϊκό άσυλο, το οποίο κατακτήθηκε με το αίμα του λαού και της νεολαίας, εντάσσεται στο συνολικότερο χτύπημα στις ελευθερίες του λαού και της νεολαίας και τη δημιουργία ενός αντιδραστικού κλίματος, που οδηγεί εκ νέου στο να σηκώνουν κεφάλι οι πιο «μαύρες» και φασιστικές φωνές του συστήματος.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ – ΕΞΩ Η ΑΣΥΝΟΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ