Πλεύση σε συστημικά νερά

«Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά». Με μια αντιγραφή του προεκλογικού συνθήματος του Μακρόν δίνει το στίγμα του κόμματός της η Ζωή Κωνσταντοπούλου ενόψει των βουλευτικών εκλογών. Υπηρέτησε το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σαν πρόεδρος της Βουλής, όπου απόλαυσε δημοσιότητα με το κουτάλι, ενώ μετέπειτα συμπορεύτηκε με την ΛΑΕ του Λαφαζάνη στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, μπας και ξαναμπεί στη βουλή, αλλά εκεί… ατύχησε. Ακολούθησε όλη την τροχιά αντιδραστικοποίησης που διέγραψε το πολιτικό σύστημα και τώρα δεν έχει την ανάγκη να υποκρίνεται πως έχει σχέση με λαϊκούς αγώνες. Έχοντας προίκα ένα ποσοστό από της ευρωεκλογές που της δίνει ελπίδα, ψάχνει να βρει με αγωνία ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, παρουσιάζοντας τον δικό της θεσμικό «καλό ΣΥΡΙΖΑ».

Με ένα καθαρό συστημικό λόγο και καμιά σχέση με το κίνημα και την Αριστερά, όπως διατυμπανίζει ανοιχτά άλλωστε, καλλιεργεί ξανά ένα σώμα μικροαστικών αυταπατών, που φούντωσαν ένα προηγούμενο διάστημα με αφετηρία τις πλατείες. Ξαναζεσταίνει τη σούπα των θεσμών και των νόμων που θα επιβάλλουν τη δημοκρατία, τη διαφάνεια, την ισότητα και θα διαγράψουν το χρέος. Αρκεί κανείς να υποβάλλει μήνυση και να ‘χει καλό δικηγόρο…

Ο λαός μας βρίσκεται ήδη σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα, ζώντας στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας και δεν πρόκειται η ζωή του να βελτιωθεί από τα παραμύθια για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Το λαϊκό δικαίωμα στη στέγη και το ηλεκτρικό υπερασπίζεται με οργάνωση και αγώνα και όχι με νομικά και κοινοβουλευτικά κόλπα. Η μαύρη πραγματικότητα δεν οφείλεται σε θεσμική εκτροπή, αλλά στη επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στον κόσμο της δουλειάς. Οι αυταπάτες σαν και αυτές που καλλιεργεί η Κωνσταντοπούλου δε πρόκειται να ανακουφίσουν κανένα λαϊκό άνθρωπο, αντίθετα ξεπλένουν τους αντιδραστικούς θεσμούς του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστών, συσκοτίζοντας τον πραγματικό τους ρόλο. Δεν υπάρχει θεσμικό όργανο να καταργήσει τα μνημόνια, τη φτώχεια και την επίθεση στις λαϊκές κατακτήσεις. Οι αστικοί θεσμοί, και ανάμεσα τους και τα δικαστήρια, έχουν ταξική μεροληψία υπέρ του κεφαλαίου και συμβάλλουν στην προώθηση της αντιλαϊκής αντεργατικής πολιτικής. Η «θεσμολαγνεία» της Κωνσταντοπούλου όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο λαό, αλλά στέκεται εμπόδιο στην κατεύθυνση της συγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων.

Ο «πατριωτισμός» της Κωνσταντοπούλου αποδέχεται το όλο πλαίσιο εξάρτησης από ΕΕ-ΗΠΑ και ακολουθεί τις δεσμεύσεις του συνόλου της αστικής τάξης. Δε βγάζει άχνα για τη μετατροπή όλης της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η υποτιθέμενη κόντρα της με τα μεγάλα αφεντικά αρχίζει και τελειώνει στη νομική διεκδίκηση των αποζημιώσεων και σε μια επιτροπή που θα επικαλείται το διεθνές δίκαιο των ίδιων των ιμπεριαλιστών για να διαγράψει το χρέος.

Το τελευταίο διάστημα έτρεξε να μπει στο κάδρο των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό μαζί με τους εθνικιστές κάθε λογής. Ενώ στα ελληνοτουρκικά αναπαράγει την επικίνδυνη αστική ρητορική περί αμυνόμενης Ελλάδας και μάλιστα καλεί την κυβέρνηση να είναι αποφασιστική απέναντι στην Τουρκία και να προκηρύξει την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 10 ναυτικά μίλια.

Τελικά η Πλεύση Ελευθερίας ταξιδεύει στη γνωστή ρότα του αστικού πολιτικού παιχνιδιού, με στόχο να ψαρέψει στα θολά νερά της απογοήτευσης και της σύγχυσης. Είναι ένα κόμμα που η αγωνία του είναι να είναι το επόμενο δεκανίκι για το αστικό πολιτικό σύστημα και φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τα προηγούμενα που αποδειχτήκαν μιας χρήσης.

Προλεταριακή Σημαία