ΕΛΛΑΔΑ 2021: Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ

Το 2021 «θα πρέπει να γίνει αφετηρία ενός νέου δημιουργικού ρεύματος του Ελληνισμού» είπε ο πρωθυπουργός μιλώντας για τον εορτασμό της διακοσιοστής επετείου της επανάστασης του 1821. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, «οι εκδηλώσεις θα γίνουν σε όλη τη χώρα και θα κορυφωθούν το καλοκαίρι του 2021 στην Αθήνα, στις πρωτεύουσες κάθε περιφέρειας, σε εμβλητικούς τόπους της χώρας, αλλά και σε σημαντικές πόλεις του εξωτερικού».

Η κριτική που συνοδεύεται με ευφάνταστη πλάκα στέκεται στις φιέστες και τα πανηγύρια που ετοιμάζουν. Επειδή η Αγγελοπούλου ορίστηκε επικεφαλής της επιτροπής «Ελλάδα 2021», δεν αποκλείεται να ακολουθηθεί η συνταγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που κατάφερε να παρουσιάσει την «μπίζνα» ως εθνικό όραμα και την ελληνική αστυνομία ως την καλύτερη του κόσμου!!! Αφού πότισε τον λαό με… εθνική υπερηφάνεια, του έστειλε τον υπέρογκο λογαριασμό. Οι φιέστες είναι ένα ζήτημα αλλά άλλο είναι το βασικό.

Η αστική τάξη ετοιμάζεται να γιορτάσει την κυριαρχία της και οργανώνει μια κατά μέτωπο ιδεολογική επίθεση. Ο Μητσοτάκης έδωσε το στίγμα της «εμβληματικής χρονιάς» λέγοντας πως «το 2021 θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να σηματοδοτήσουμε αυτό το αόρατο νήμα το οποίο συνδέει την κλασική πολιτιστική μας κληρονομιά με την Ελλάδα του αύριο και της εξωστρέφειας». Το εθνικιστικό ιδεολόγημα της συνεχούς και αδιάλειπτης παρουσίας του ελληνικού έθνους τοποθετείται σε κεντρικό σημείο.

Η «εθνική ομοψυχία» που επιδιώκει και δείχνει να εξασφαλίζει η κυβέρνηση, αυτό το «όλοι μαζί», είναι υποταγή στον κυρίαρχο.

Η επανάσταση του 1821είναι ένα σπουδαίο ιστορικό γεγονός που δημιούργησε το ελληνικό κράτος. Οι έμποροι και καραβοκύρηδες, ως κύριοι εκπρόσωποι τότε της αστικής τάξης, συμβιβάστηκαν με τους κοτζαμπάσηδες και τους Φαναριώτες που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της οθωμανικής εξουσίας, συνεργάστηκαν με την εκκλησία που αφόρισε την επανάσταση. Από τη φάση της οργάνωσης του αγώνα, επιζητούσαν τη στήριξη κάποιου μεγάλου προστάτη. Στα δύσκολα, υπέγραψαν δήλωση υποταγής στις Μεγάλες Δυνάμεις. Δανείστηκαν μέσα στην επανάσταση και τις πρώτες μέρες λειτουργίας του κράτους με ενέχυρο τη χώρα, ροκάνισαν τα δανεικά, οι τοκογλύφοι αβγάτισαν τα κέρδη τους και φόρτωσαν στον λαό τα χρέη. Η σημερινή αστική τάξη της χώρας είναι γέννημα αυτών των καταστάσεων και παραμένει πάντα εξαρτημένη, μεταπρατική και παρασιτική. Πάνω στον σβέρκο του λαού έβαλε διπλό ζυγό, τον δικό της και των ξένων. Πώς να μη φτιάξει μύθους για να σκεπάσει την αλήθεια;

Το επόμενο διάστημα, η ιστορία θα βρεθεί στο επίκεντρο. Η συζήτηση δε θα περιοριστεί στα γεγονότα της επανάστασης αλλά θα απλωθεί, όπως δείχνουν οι δηλώσεις για τους «ψυχικά νοσούντες», για τον Μπελογιάννη, για την άλωση της Κωνσταντινούπολης και τα ανιστόρητα ιστορικά ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης.

Οι αστοί θεωρούν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, άρα επιβεβαιώνει ή απορρίπτει το παρόν. Αυτό οδηγεί στην «προσαρμογή» των ιστορικών γεγονότων ώστε να υποστηρίζουν τις τρέχουσες πολιτικές επιλογές.
Η συζήτηση για την ιστορία ανοίγει σε μια περίοδο που οι εξελίξεις στην περιοχή είναι επικίνδυνες. Η ιστορία επιστρατεύεται ως επιχείρημα στις τωρινές αντιπαραθέσεις. Ο εθνικισμός και η κόκκινη μηλιά, η υποτέλεια και ο κοσμοπολιτισμός συνυπάρχουν και παρά τις διαφορές, είναι πλευρές της κυρίαρχης ιδεολογίας.

«Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων» γράφουν ο Μαρξ και ο Ένγκελς στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Η αστική τάξη πολεμάει αυτή τη θέση όπως πολεμάει την εργατική τάξη.

Οι κομμουνιστές έχουν στη φαρέτρα τους τα βέλη του Ιστορικού Υλισμού και πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν. Έχουν να πουν πολλά στον λαό μιας και μαζί έχουν γράψει ιστορία, η οποία διδάσκει πως οι συσχετισμοί ανατρέπονται με πραγματικά πυρά σε μάχες που δίνονται στο σκληρό πεδίο της ταξικής πάλης.

Β.Δ.