Καλά να πάθουν δάση και περιουσίες! (Γιατί δεν είναι εναέριος χώρος, κοιτάσματα, γεωπολιτική)

Πάρα πολύ πρώιμα κατακάηκε μαζί με το κοντά ένα τρίτο της Ελαφονήσου και ότι υπόλοιπου χλωρού είχε απομείνει στην Εύβοια η σκηνοθετημένα με περίσσιο ζήλο επικοινωνιακή εικόνα της ΝΔ.

Εκεί όπου η νέα (παλαιότατη δηλαδή) κυβέρνηση επιχειρούσε να πείσει την κοινή γνώμη, πως επιτέλους φυσάει ένας καινούριος άνεμος νοικοκυρέματος και εμπεδώνεται μια υποδειγματικά αποτελεσματική λειτουργία του ευρύτερου μηχανισμού της πολιτείας σε αντιδιαστολή με την πρώην συριζαϊκή περίοδο δυσκαμψίας και χάους, ήρθαν οι πρόσφατες πυρκαγιές. Για να αποδείξουν ότι αδιάκριτα του ποιος κρατάει το τιμόνι διαχείρισης αυτού του συστήματος, τα ταξικά ενδιαφέροντα και οι προτεραιότητες του είναι παγιωμένες και αμετάβλητες.

Έτσι λοιπόν εξηγείται η τείνουσα στο άπειρο επαναλαμβανόμενη φορά (Μάτι, νομός Ηλείας) της καταστροφικά καθυστερημένης ανταπόκρισης και συντονισμού των πυροσβεστικών μέσων. Η προκλητική αναντιστοιχία της αριθμητικής τους επάρκειας και επιχειρησιακής αρτιότητας (πολυκαιρισμένα- κακοσυντηρημένα) συγκριτικά με τις απαιτήσεις και τα εδαφοκλιματολογικά δεδομένα μιας χώρας με εκτεταμένη δασοκάλυψη. Η παντελής ανυπαρξία μιας πολιτικής η οποία θα στοχεύει στην προληπτική θωράκιση και αυτού του φυσικού πλούτου με κλασσικές παρεμβάσεις. Όπως η διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών, η παρουσία δικτύου κρουνών, ο έγκαιρος καθαρισμός επικίνδυνης εύφλεκτης ύλης (όχι βέβαια στη βάση του αλά Τραμπ εθελοντισμού), οι ανοχύρωτοι σκουπιδότοποι, οι φλογοβόλοι πυλώνες της ΔΕΗ, κλπ.

Τέλος όχι μονάχα η έλλειψη νομοθετικού πλαίσιου απόλυτα αποθαρρυντικού- αποτρεπτικού για τον οιονδήποτε επίδοξο εμπρηστή, αλλά τουναντίον η ευνοϊκή θέσπιση δασοκτόνων μέτρων με την σωτήρια και «εθνικά ύψιστη» σκοπιμότητα της προσέλκυσης επενδύσεων. Αδιάκριτα των ολέθριων επιπτώσεων για περιβάλλον και κατοίκους. Από την υδροκυανυούχα Ελντοράντο και τις εξορυκτικές πετρελαϊκές εταιρείες μέχρι τα πολυάστερα τουριστικά μεγαθήρια -εργασιακά κολαστήρια και τις ανεμογεννήτριες- τέρατα.

Μα σε τόσο σύντομο διάστημα μετά την ανάληψη καθηκόντων διαχείρισης τι να προλάβει (επιχειρηματολογεί ο συνήγορος του χωρίς εισαγωγικά διαβόλου) να πετύχει η ΝΔ; Και για τις προηγούμενες όμως θητείες της ενοχοποιείται σχετικά με το «φλέγον» αυτό ζήτημα με βαριές ευθύνες αδιαφορίας και αβελτηρίας. Όμως όσο άπλετο χρόνο πάλι και να είχε , τίποτα δεν θα άλλαζε προς το καλλίτερο. Ένεκα της διακηρυγμένης στοχοπροσήλωσής της για άνευ όρων επικέντρωση στην αναπτυξιακή προοπτική και αυτονόητη παραγκώνιση αντιπαραγωγικών δαπανών (όπως η δασοπροστασία). Και προφανώς και κυρίαρχα εξαιτίας της δεδομένης αντιδραστικής φυσιογνωμίας κράτους και της εκάστοτε ανώτατης υπαλληλίας του.

Ας πρόσεχαν λοιπόν, όπως λέει και ο ειρωνικός τίτλος του κειμένου, τα δέντρα, οι στάνες, ο κατοικίες. Να ήταν παραβιάσεις ζωτικού εθνικού αέρα. Οικόπεδα με υποθαλάσσιους υδρογονάνθρακες, που θα καρπωθούν κυρίως διεθνείς, ξένοι εχθροί. Να ήταν επίσης πανάκριβα στρατιωτικά γυμνάσια και πολεμικοί εξοπλισμοί προς τέρψη των αιμοχαρών ιμπεριαλιστικών αφεντικών και ενίσχυση μωροφιλοδοξιών της ντόπιας ολιγαρχίας. Τον βαρύ λογαριασμό των οποίων εξυπακούεται θα πληρώσει το σύνηθες θύμα (οικονομικά και σε κόστος ζωών), ο λαός.

Τότε λοιπόν ακαριαία θα απογειωνόταν τα αναχαιτιστικά αεροπλάνα. Σε ελάχιστα λεπτά κιόλας θα περιφρουρούσαν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Όπως ακόμη ο παραμικρός δισταγμός δεν υφίσταται (πέραν εκείνος της εξεύρεσης πόρων) για την αναγκαιότητα να εξοπλιστεί περαιτέρω με φρεγάτες και F35 το ελληνικό παράρτημα του στρατιωτικού αμερικανονατοϊκού βραχίονα.

Τα δάση τώρα; Το βιος του λαού; Η προφύλαξη της ζωής από την πρώτη δυνατή νεροποντή; Το σταμάτημα του μέσα στο καλοκαίρι καθημερινού σχεδόν ποτίσματος με αίμα διερχόμενων στο πανάρχαιο και παντελώς ακατάλληλο για τέτοιο συγκοινωνιακό φόρτο βόρειο οδικό άξονα;

Αυτό το καθήκον επαφίεται μήπως σε όσους ταγούς μετατρέπουν με πάθος και φανατισμό την επιβίωση των εργαζόμενων σε εφιάλτη διαρκείας;

Ή ανήκει στους αγώνες των ίδιων των θιγόμενων;

Κ.Μ.