Κι ομως ειναι κιολας μια μεγαλη ζωγραφος που ζωγραφιζει την ανθρωπινη περιπετεια.
Περα απ το ταλεντο της, η Οsman εχει ματια και καρδια.
Δεν ειναι κλεισμενη στον κυκλο, η τεχνη για την τεχνη.
Η τεχνη της Osman ειναι η αποτυπωση του κοσμου που βγαινει εξω απ τα πλαισια. Ολα τα πλαισια.
Την περικυκλωση απ τον πολεμο, τις περιμαντρωμενες ζωες, την ασφυξια της κορνιζας και της απαθειας, τη σιωπη.
Τα πινελα της βουτανε στο γαλανο της θαλασσας, το γκριζο των σύννεφων και το κοκκινο του αιματος.
Ζει στη Μασκατ του Ομαν που συνορευει με τη φρικη της Υεμενης και περα απο τον Ινδικο ωκεανο αντικρυζει το Καρατσι και τη Βομβαη. Εχει ενα γεωγραφικο στιγμα που στιγματιζει την τεχνη της.
Τοσο παλια, ωστε αποτυπωνεται σε τοιχογραφιες της αρχαιας Ελλαδας και της Ρωμης και τα φρεσκο της Πομπηιας. Στα εργα της Πομπηιας, οι απεικονισεις των γυναικων ηταν τοσο ζωντανες και οι χιτωνες τους τοσο διαφανοι, που λεγεται πως η πιο μεγαλη φθορα στα εργα ερχοταν απ τα χαδια των ...φιλοτεχνων αντρων.
Στην αρχαια Ελλαδα, ο Παρασσιος και ο Ζευξις εκαναν, με τα πινελα τους, τρισδιαστατες ζωντανες αποτυπωσεις. Λεγεται επισης - αναμεσα στο μυθο και την ιστορια - πως καποτε τον 5ο πΧ αιωνα, συμμετειχαν σ ενα διαγωνισμο. Ο Ζευξις ζωγραφισε μια νεκρη φυση, μ ενα τσαμπι σταφυλια. Ηταν τοσο προκλητικα ολοδροσα και ζουμερα, που ενα σμηνος πουλιων αρχισε να τα τσιμπολογα. Λεει τοτε ο Παρασσιος στο Ζευξι πως θελει τη γνωμη του για το δικο του πινακα, πισω απ την κουρτινα. Ο Ζευξις προσπαθησε να την τραβηξει αλλα δεν τα καταφερε, καθως ηταν μερος του πινακα. Νικησε ο Παρρασιος.
Στη ζωγραφικη της Οσμαν δεν υπαρχει νεκρη φυση.
Υπαρχει μονο αυτη που δραπετευει απ το πλαισιο και αγωνιζεται να κρατηθει ζωντανη.
Νίνα Γεωργιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου