ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Μα για πού κίνησαν πρωι τουτοι οι αρματωμενοι;

Ποιανου εχθρου τη μανητα θα βρουν οι αντρειωμενοι
και ξεχυθήκαν πανοπλοι στη μαχης τα πεδία,
κι ουτε φραπε δεν προλαβαν να πιουνε στην πλατεια;

Ειναι του Πλευρη τα στρατα, του Κουλη οι λεβεντες,
που ορκο εδωσαν βαρυ να σωσουν την πατριδα,
κι αφήκαν ατελείωτη του ταβλι την παρτιδα.

και σε ρουμανια απατητα, σε χιονισμενα δαση,
υπερωριες εγραψαν και ματωσαν στη δραση,
για να συλλαβουν διχρονο, μαζι με μία κουκλα,
και ενα νεογεννητο που εκλαιγε στην κουνια.

Αιχμαλωτη συνελαβαν και μία πιτσιρικα,
που υποπτα στα χερια της κρατουσε μια πιπιλα.

Το ειχε πει ο αρχηγος, το ειπεν κι ο Βοριδης
και σχεδιο επιτελικο απ τον Χρυσοχοϊδη,
να μην τολμησει ποτε πια πιπιλα να απειλησει
το γενος μας το ενδοξο και να το εκφοβισει.

Ετσι, ο Πλευρης τωρα πια αμεριμνα κι ωραια
περιπατεί και χαιρεται μονος ή με παρεα. 

Κι ο Κουλης το καλο παιδι και τ αξιο παλικαρι,
γαϊδαρου κωλο φιλησε και πηρε ενα δεκαρι, *
θα επισκεφτει ατρομητος εκθεση του Μπεχρακη,
και με γραβατα πενθιμη σε χρωμα των εβενων,
θα εισπραξει αλλα δυο φασκελα, μετα πολλων επαινων.

Κι η Γιαννα η ατρομητη, συγχρονη Μπουμπουλινα,
αντι για μποτοξ, θα βρεθει στο κεντρο της Αθηνας,
να δει την προσομοιωση απο το Εικοσιενα
περηφανα να εμπνευστει, με ματια βουρκωμενα.

Με ριμελ αδιαβροχο, δακρυα θα βγουν καθάρια
για την γενναια εφοδο που σωσε τα Εξάρχεια

* 1) Δάνειος στίχος από άλλο δημοτικό ποίημα. Είθισται η δανειοδότηση στη δημοτική ποίηση

2) Λίγοι τόνοι για να διαβάζεται σωστά ο δημώδης δεκαπεντασύλλαβος

3) Προσπαθώντας να μην καταρρεύσω

Νίνα Γεωργιάδου