Στο όνομα της αντιμετώπισης των «προβλημάτων υποστελέχωσης» του ελληνικού στρατού, τα παραπάνω μέτρα θα συνδυαστούν με προσλήψεις επαγγελματιών οπλιτών. Ενδεικτικά, οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν ζητήσει 2.000 προσλήψεις, εκ των οποίων οι 1.200 οπλίτες θα διατεθούν στον Στρατό Ξηράς και οι υπόλοιποι 800 σε Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία.
Δεν εντυπωσιαζόμαστε. Μέρος των αλλαγών αυτών (υποχρεωτική στράτευση στα 18, αλλά και… ίδρυση στρατιωτικών λυκείων και άλλα «καλούδια») φαίνεται να είχαν πέσει στο τραπέζι της συζήτησης ήδη κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το όχι και τόσο μακρινό 2016. Τότε, επ’ αφορμή σχετικού νομοσχεδίου των υπουργών Καμμένου και Βίτσα, οι εν λόγω σκέψεις δέχτηκαν την ολόπλευρη στήριξη Μητσοτάκη, Άδωνι και Χρυσής Αυγής. Σήμερα, βέβαια, είναι η «ανανεωμένη» από τη λαϊκή εντολή ΝΔ που μεθοδεύει και αυτόν τον διακαή πόθο ετών.
Τις αιτίες θα τις βρούμε στο αντιδραστικό πολιτικό σκηνικό, εγχώριο και διεθνές. Από τη μία, όταν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται και τα πολεμικά μέτωπα πληθαίνουν, οι απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών προς την εξαρτημένη ντόπια αστική τάξη αυξάνονται. Στόχος η ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας στα στρατιωτικά σχέδια τους, ιδίως όταν, στα πλαίσια αυτά, έχουν ενταθεί και οι κόντρες της με τις γειτονικές αστικές τάξεις. Άλλωστε, όπως τόνισε ο Παναγιωτόπουλος, «Το υπουργείο Άμυνας παρακολουθεί στενά τη παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας» και «δεν πρόκειται να ανεχθούμε παραβατικές συμπεριφορές και αμφισβητήσεις για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα». Ενώ, ως πρόσθετος στόχος της νέας ηγεσίας του υπουργείου έχει διακηρυχτεί η ενίσχυση της «αμυντικής βιομηχανίας», ώστε να επιταχυνθούν σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα.
Από την άλλη, είναι δεδομένο ότι η νεολαία, η οποία ασφυκτικά όλο και περισσότερο μέσα στα αδιέξοδα που της υψώνουν, αναζητά προοπτική. Τι καλύτερο, λοιπόν, για το σύστημα από το να παίρνει έναν νέο στα 18 του χρόνια και να του προπαγανδίζει τις πιο ακροδεξιές και εθνικιστικές «αξίες» του, εκτονώνοντας την οργή για το άθλιο μέλλον που του επιφυλάσσουν. Να του διδάσκει την υπεράσπιση, μέχρι τέλους, του αστικού κράτους, την εναντίωση στον «εχθρό» Τούρκο ή «Βόρειο»/μετανάστη ή πρόσφυγα (και όχι φυσικά τον «σύμμαχο» Δυτικό), στον ίδιο τον «εχθρό» λαό, που μπορεί να εξεγερθεί, και φυσικά στους «εγκληματίες» κομμουνιστές.
Από τον λυκειάρχη, λοιπόν, κατευθείαν στον ταγματάρχη. Για να μάθει ο νέος να «ψάχνει το βύσμα», να κοιτάει τον εαυτό του, να κάνει ό,τι του λένε, αν θέλει να «την παλέψει στον στρατό». Αυτές τις αρχές διδάσκει η θητεία, μέσα σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, όπου βάλλεται η έννοια της συλλογικότητας και φυσικά απαγορεύονται η πολιτική συζήτηση, τα πολιτικά έντυπα, η ελεύθερη έκφραση. Αυτά δεν τα αναιρεί η «χαλαρότητα» που μπορεί να διαπιστώνεται κατά περιόδους στον στρατό, με την τραγικότερη απόδειξη να αποτελούν τα κατά καιρούς περιστατικά αυτοκτονιών. Σε αυτό το κλίμα, η αύξηση της χρονικής διάρκειας της θητείας υποδεικνύει τη διάθεση της κυβέρνησης να σκληρύνει συνολικά τους όρους της θητείας, στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης και αποτελεσματικότερης πειθάρχησης.
Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι την στιγμή που η ΝΔ δρομολογεί την ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων (προσλήψεις, επανίδρυση ομάδας ΔΕΛΤΑ, κ.λπ.), ο Παναγιωτόπουλος διαφημίζει τις προσλήψεις Επαγγελματιών Οπλιτών. Εδώ, η μία πλευρά αφορά στην ένταση της φασιστικοποίησης εν καιρώ όξυνσης της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα και η ανάγκη φίμωσης της νεολαίας, για να μην αντιδράσει. Ή αλλιώς, οι «υποσχέσεις» για επταήμερη εργασία, οι νέοι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση, η εδραίωση της ιδιωτικής ασφάλισης, τα δώρα και οι απαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, εν γένει όλο το «αναπτυξιακό πρόγραμμα» της ΝΔ, πάει χέρι – χέρι με την κατάργηση του ασύλου, τα πρόσφατα άγρια ντου των μπάτσων, την ενίσχυση του στρατού. Συγχρόνως, όμως, οι νέες θέσεις εργασίες που ανοίγουν στις Ένοπλες Δυνάμεις προβάλλονται σαν μια εναλλακτική επαγγελματική διέξοδος, με «αποκατάσταση και καλό μισθό», δίνοντας έτσι στο σύστημα άλλη μια δυνατότητα να ποτίζει τους νέους με το εθνικιστικό του δηλητήριο.
Ως προς τις σκέψεις για την (μέχρι στιγμής) προαιρετική θητεία των γυναικών… Μα πρέπει να μάθει και η γυναίκα τι θα πει ΠΑΤΡΙΣ – ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! Δηλαδή, να αγαπά την το κράτος «της», να υπακούει τον «ανώτερο», να αγαπά τον άνδρα της, να μην την πειράζουν κάνα-δυο χαστούκια και να «κάνει τον σταυρό της» που τα βγάζει πέρα όπως - όπως... Γιατί ισότητα δεν είναι να λαμβάνει ίση αμοιβή για ίση εργασία. Δεν είναι τα μέτρα διευκόλυνσης της εργαζόμενης κατά την εγκυμοσύνη. Δεν είναι η απαγόρευση των απολύσεων για τις νέες μητέρες. Δεν είναι η επάρκεια βρεφονηπιακών σταθμών. Αντιθέτως, ισότητα για το σύστημα είναι να είναι και η νέα γυναίκα ντυμένη στα χακί, να έχει και αυτή «ίσες ευκαιρίες» στον θάνατο και την καταστροφή, την καταπίεση και την καταστολή.
Κόντρα στην παραπέρα όξυνση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, στην πειθάρχηση και την «προετοιμασία» για τα αιματοβαμμένα σχέδια των ιμπεριαλιστών, η νεολαία θα πρέπει να μην αποδεχτεί τις νέες αντιδραστικές εξελίξεις, να γυρίσει την πλάτη στον εθνικισμό, να εναντιωθεί στον ιμπεριαλισμό και την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Να παλέψει μαζί με τους εργαζόμενους και τους λαούς της περιοχής για ειρήνη, δουλειά, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Α.Β.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου