Για ακόμα μια χρονιά είναι γεγονός! Η αγωνία και το άγχος δεκάδων χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών παρατείνεται. Η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας πάνω στον δρόμο της πολιτικής της αδιοριστίας αλλά και του κατακερματισμού του κλάδου των εκπαιδευτικών που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, «έκλεισε» την κουβέντα για διορισμούς στην γενική Παιδεία λέγοντας ότι «θα εξεταστούν ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες», ενώ για την Ειδική Αγωγή υποσχέθηκε να υλοποιηθούν (οι 4500) «όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες από τον ΑΣΕΠ».
Παράλληλα όμως δεν χάνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει και να επαινέσει το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο του προσοντολογίου που ψηφίστηκε τον περασμένο Φλεβάρη. Πάνω σε αυτό πατάνε και οι αρχικές δηλώσεις για την επαναφορά του γραπτού διαγωνισμού, άσχετα αν μαζεύτηκαν στην συνέχεια. Το δούλεμα των αναπληρωτών λοιπόν καλά κρατεί, σε σημείο που μέχρι και οι διαδικασίες για τις προσλήψεις αναπληρωτών καθυστέρησαν και είναι πιθανό να ξαναδούμε και φέτος το τραγικό να προσλαμβάνονται αναπληρωτές μέχρι και τον Απρίλη! Φυσικά υπάρχει πάντα η κουβέντα (άλλοτε πιο σοβαρά και άλλοτε εν τη ρύμη του λόγου) για τον τεράστιο αριθμό των εκπαιδευτικών (μόνιμων και αναπληρωτών) που πρέπει κάπως να αντιμετωπιστεί. Μια διαχρονική διαπίστωση όχι μόνο των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και του ΟΟΣΑ. Και η κουβέντα που γίνεται «απ’ έξω» και διερευνητικά για την αύξηση ωραρίου, αυτό το πράγμα έρχεται να απαντήσει.
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια ολομέτωπη επίθεση και στον χώρο της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι επιδιώκει να είναι ταχύτατη και αποτελεσματικότερη –από τους προκάτοχούς της- στην προώθηση της αντιδραστικής πολιτικής. Φάνηκε με τον νόμο για την κατάργηση του Ασύλου, με την ένταση της καταστολής, με το προχώρημα (επί το αντιδραστικότερο του θεσμικού πλαισίου απαγόρευσης της απεργίας και ελέγχου των σωματείων), με τι ετοιμάζεται συνολικά σαν χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα. Το ζήτημα λοιπόν του δικαιώματος στην μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι αίτημα πάλης πρώτης γραμμής για τους εκπαιδευτικούς και συνολικά για τον λαό μας.
Δεν δικαιούται ο ΣΥΡΙΖΑ να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους μόνιμους διορισμούς που δεν υλοποιούνται. Δεν ξεχνάμε ότι 4,5 χρόνια διακυβέρνησης του ακολούθησε την ίδια πολιτική της αδιοριστίας, τις ίδιες υποσχέσεις για διορισμούς που θα γίνουν από… του χρόνου. Δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτοί που ψήφισαν το προσοντολόγιο των απολύσεων που διαλύει τα πτυχία και σπέρνει τον κανιβαλισμό και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους συναδέλφους. Είναι και αυτοί πρωταγωνιστές στο δούλεμα των αναπληρωτών όλα αυτά τα χρόνια.
Το δίκιο μας, και το δικαίωμά μας στην μόνιμη και σταθερή δουλειά δεν θα μας το χαρίσει κανένας επίδοξος σωτήρας. Το επίδικο των μόνιμων διορισμών είναι ζήτημα δικής μας πάλης και όχι νομικών δεσμεύσεων. Δεν έχει να κάνει δηλαδή με το αν το έγραφε ο προηγούμενος νόμος ή αν είναι προγραμματισμένο στον προϋπολογισμό. Τέτοιες «ανατροπές» έχουμε δει πάμπολλες τα τελευταία χρόνια. Ας μην διοχετευτούν λοιπόν η αγωνία και η οργή μας σε φωνές που θέλουν να μας πείσουν ότι για να γίνουν οι μόνιμοι διορισμοί πρέπει να υπερασπιστούμε να εφαρμοστεί γρήγορα ο νόμος 4589/2019 , δηλαδή το προσοντολόγιο!
Το νήμα πρέπει να το ξαναπιάσουμε από κει που το ψηλαφίσαμε με τις απεργιακές κινητοποιήσεις του Γενάρη. Εκεί που αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι ο συνάδελφος μας δεν είναι ανταγωνιστής στα μόρια που έχει μαζέψει αλλά δύναμη αναγκαία για τον κοινό αγώνα. Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις τα αιτήματα για Μαζικούς Μόνιμους Διορισμούς και για Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών είναι αιτήματα πρώτης γραμμής. Είναι αιτήματα που μπορούν να διεκδικηθούν και να κερδηθούν, όχι με συναντήσεις με το υπουργείο και την κυβέρνηση, όχι με αναμονή πρωτοβουλιών από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ (που είναι απέναντι σε κάθε προσπάθεια συγκρότησης κινήματος και αγώνα) αλλά με μαζικό απεργιακό αγώνα. Αυτόν τον δρόμο οφείλουμε να βαδίσουμε ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου