Σάμος: όταν η εξάρτηση συναντά τις εσχατιές της “Ευρώπης των λαών”

Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να πάω στο νησί μου. Η διαμονή μου στο εξωτερικό με απομάκρυνε από την καθημερινή επαφή και την αβίαστη ροή ειδήσεων που περνούν ακόμη και στην Αθήνα. Επιτέλους όμως γύρισα, καβάλησα το καράβι και έφτασα. Ο Κέρκης, οι πράσινες πλαγιές, το μικρό εκκλησάκι πάνω από το λιμάνι, όλες εικόνες γνώριμες, πατρικές, που έλεγαν ότι επιτελούς φτάσαμε στο λιμάνι του Καρλοβάσου, φτάσαμε στο χωριό. Φέτος όμως κάτι είχε αλλάξει. Μαζί με τους δικούς μου με υποδέχτηκε και ένας άλλος στο νησί. Μια γραφική εικόνα πάνω απ’ το βουνό στο βάθος, που όμως δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο τοπίο. Το Ζέπελιν. Η τελευταία εφεύρεση των δυναστών μας. Για να παρακολουθούν τα σύνορα λέει. Για να μην μπαίνουν οι "λάθρο". Αυτοί ναι, που μας κλέβουν τις δουλειές, αυτοί που μας δολοφονούν λέει και θα μας κάνουν χαλιφάτο. Οι ίδιοι εκείνοι ναι, που τους πνίγουμε στα νερά μας, που τους συγκεντρώνουμε στα στρατόπεδα -και κάθονται, μα γιατί δεν δουλεύουνε; η εργασία σε κάνει ελεύθερο- για μισή δεκάρα στα φραουλοχώραφα, για ένα πιάτο ψωμί, δούλευε δούλευε.

Το Ζέπελιν λοιπόν να μας φυλάει από τους πρόσφυγες, να μην γεμίσει ο τόπος μας, και όσοι έρθουν να ‘ναι μόνοι τους, να φύγουν γρήγορα, να μην πάνε στα σχολεία με τα παιδιά μας, μην τυχόν μας τα αρρωστήσουνε, μην τυχόν και μας πειράξουνε. Έτσι μας είπαν. Δεν είπαν για τα νέα παιδιά του νησιού που φεύγουνε (που τα διώχνουνε) τσούρμο γιατί δεν υπάρχουν δουλειές. Οι αποφάσεις και οι πολιτικές τους, χρόνια και χρόνια τώρα, έσω και έξω, που μας φτάσανε σε αυτή την ανέχεια δεν πειράζουν. Αυτοί οι ίδιοι υποκριτές που διεξάγουν τους πιο ληστρικούς πολέμους στις αιμόφυρτες χώρες των προσφύγων, που μας κουνάνε το δάχτυλο (εμείς χρωστάμε άλλωστε, είμαστε τεμπέληδες, χρειαζόμαστε επίβλεψη, συμφωνίες, όλοι το ξέρουν αυτό), λένε τώρα ότι μας προστατεύουν. Εξ ου και το Ζέπελιν. Μας προστατεύουν και στον Άραξο με τα πυρηνικά τους όπλα, και στη Σούδα οι πεζοναύτες που είναι βέβαια κέρδος για τον τόπο, στο απέραντο δίκτυο βάσεων που απλώνονται σε όλη την επικράτεια, στην εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα γεωπολιτικά τους παιχνίδια.

Δεν φτάνει όμως αυτό. Σύμφωνα με ανακοίνωση-καταγγελία των μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου Αιγαίου: «οι Υπηρεσίες του Πανεπιστημίου Αιγαίου αποφασίζουν, ύστερα από αίτημα του Λιμενικού Σώματος, να παραχωρήσουν στο Λιμενικό και στην Frontex, άρα και στην ιδιοκτήτρια γερμανική εταιρεία, άδεια χρήσης δικτύου του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Σάμο για τη μεταφορά των δεδομένων που συλλέγει το Ζέπελιν, επιπλέον δε τους παραχωρούν πανεπιστημιακό χώρο της μονάδας της Σάμου για την τοποθέτηση εξοπλισμού τους». Την ίδια στιγμή που η τριτοβάθμια εκπαίδευση μπαίνει συνεχώς στο στόχαστρο του συστήματος, που καταργείται το Άσυλο και περιστέλλονται τα φοιτητικά δικαιώματα, που οι ρυθμοί των σπουδών μας εκτοξεύονται και η υποχρηματοδότηση θερίζει τα ιδρύματα, κάποιοι στέλνουν ξεκάθαρα το μήνυμα ότι και πόροι υπάρχουν και χώροι και διαθέσιμη πρόσβαση για τις κατάλληλες “δουλειές”. Για να ‘χουμε την FRONTEX (ξένη ευρωπαϊκή αστυνομία με δικά τους σκάφη και οχήματα) να φυλάει τα σύνορά μας, γιατί ο ελληνικός λαός κάθε άλλο παρά έχει ο ίδιος λόγο για τα ζητήματα της πατρίδας του.

Ταυτόχρονα η ζωή των ανθρώπων του νησιού. Προσπερνώ την ανεργία. Προσπερνώ την έλλειψη υποδομών (ως πότε θα πέφτουν ολόκληροι δρόμοι;). Προσπερνώ την κυριολεκτική Οδύσσεια των μαθητών που ζουν στα χωριά για το αυτονόητο: να πηγαίνουν σχολείο. Ας προσπεράσουμε και τα χιλιάδες άλλα προβλήματα που θα μπορούσαμε να καταλογογραφήσουμε μαζί, μιας και το κείμενό μας θα γινόταν κουραστικό. Ας σταθούμε στα ουσιώδη. Στις 16 Αυγούστου, μια παρέα νεαρών πάει για ένα μπασκετάκι στο Καρλόβασι, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού, να ξεσκάσει λίγο από την καλοκαιρινή ζέστη. Ένας 19χρόνος πέφτει στο έδαφος αντιμετωπίζοντας καρδιακό πρόβλημα. Οι πολιτικές επιλογές: το Κέντρο Υγείας Καρλοβάσου δεν διαθέτει πλήρωμα για ασθενοφόρο, ολόκληρο το νησί των 40.000 κατοίκων καλύπτεται από μόλις ένα (1!) ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Βαθέως. Το αποτέλεσμα: το ασθενοφόρο καταφτάνει μιάμιση ώρα μετά, ο νεαρός μετακομίζεται στο νοσοκομείο, αλλά δυστυχώς πολύ αργά. Ένας θάνατος. Νέου παιδιού. 19 χρονών. Γιατί λεφτά πρέπει να ‘χουμε για την αστυνόμευση, τις πολεμικές δαπάνες, τα Ζέπελιν (και ας είναι… παραχωρημένα, μην ξεγελιόμαστε, δεν μας ελεημονούν). Όχι για τη ζωή μας. Όχι για τα παιδιά μας. Κεραυνός εν αιθρία; Δυστυχώς όχι. 10 μέρες πριν το περιστατικό αυτό άλλο ένα παιδί, τραγική ειρωνεία στην ίδια ηλικία, σκοτώθηκε -καλύτερα δολοφονήθηκε από την τραγική αμέλεια τοπικών φορέων και δήμων- στη Χίο από πτώση μπασκέτας. Για εκεί οδεύουμε μάλλον. Έχει πολλές ακόμα μπασκέτες που θα πέσουν “τυχαία” στα κεφάλια μας.

Μετά οι φωτιές. Έγινε και η περιοχή μας μέλος αυτής της φρενίτιδας πυρκαγιών το φετινό καλοκαίρι. Μία στο Μεσόκαμπο, στις 24. Ευτυχώς δεν είχαμε θύματα, δεν ήταν μεγάλη, φύσηξε από την αντίθετη κατεύθυνση, ακούς παντού. Τυχαία. Ένας χρόνος πέρασε από την Κινέττα. Εκεί δεν φύσηξε αντίθετα. Στην Ραφήνα η φωτιά ήταν μεγάλη. Και δυστυχώς στο Μάτι είχαμε θύματα. Πού είναι η αντιπυρική προστασία; Πού είναι ο εξοπλισμός, το πυροσβεστικό προσωπικό, τα οχήματα; Περιμένουμε ίσως πρώτα να έρθει η καταστροφή για να ακούσουμε τους δακρύβρεχτους λόγους των πολιτικάντηδων και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους για πλήρεις αποζημιώσεις και άλλα τέτοια; Ή να εμπεδώσουμε πρώτα καλά ότι θα μείνουμε έρμαια των συνθηκών γιατί η πολιτική τους δίνει βάρος στην όξυνση των ανταγωνισμών, στον εργασιακό Μεσαίωνα, στην εξαθλίωση; Δεν είμαστε μόνοι. Μια βδομάδα πριν η γειτονιά μας πνίγηκε στον καπνό από την μεγάλη πυρκαγιά στη Σμύρνη και στα Μούγλα. Το νησί μας, όπως και τα γύρω γέμισε καπνούς. Μας θύμισε όμως ότι οι ίδιοι καπνοί αγκαλιάζουν "από ‘δω" και "από ‘κει", τα ίδια πολεμικά σύννεφα σκεπάζουν τις ζωές μας. Κοινή πρέπει να είναι και η απάντηση μας. Ο λαός μας δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους γείτονες λαούς. Έχει να κερδίσει όμως έναν ολόκληρο κόσμο αν ενωθεί στην πάλη ενάντια σε ζεπελιν και επιβλέψεις, στους ισχυρούς που επιβάλλουν τα δικά τους κουμάντα και μπαρουτιάζουν την περιοχή.

Για την ανάπτυξη των αντιστάσεών μας, για την πάλη μας για τα αυτονόητα. Όχι άλλη οικονομική ανέχεια, τέλος στην ανεπάρκεια των υποδομών μας, ας μην τρέμει το φυλλοκάρδι μας κάθε μέρα με ζέστη και αέρα, όχι άλλα μίση στον ξένο. Δεν σηκώνουμε άλλη οικολογική καταστροφή από την “κακιά την ώρα”, δεν σηκώνουμε άλλον εξευτελισμό των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΕΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. Να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια και την ζωή μας, τα όνειρα και το μέλλον μας. Μακριά από κάθε είδους συνδιαλλαγές και συζητήσεις με αυτούς που κάθε μέρα μας δολοφονούν. Ας αγωνιστούμε εμείς για εμάς, γνωρίζοντας πως το συμφέρον μας είναι στην οργάνωση και στην πρόοδο, πως κανείς δεν πρόκειται να μας λύσει τα προβλήματά μας αν δεν το κάνουμε εμείς. Για να φύγουν τα Ζέπελιν και η αστυνόμευση των κολασμένων αυτής της γης, για να μην μας πνίγουν πια οι φωτιές, για να μπορούμε να ‘μαστε οι ίδιοι αφέντες στον τόπο μας, να έχουμε δουλειά, ασφάλιση, υγεία. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερίαν. Τολμήστε.

1.https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiomata/208572_antidraseis-sto-panepistimio-aigaioy-gia-zepelin-tis-samoy

Β. Μ.