Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος πλέον τελειώνει. Οι θεσμοί που κατά την προηγούμενη κυβέρνηση θα είχαν απλά εποπτικό ρόλο και όχι αποφασιστικό, απαιτούν να τελειώνει οριστικά και ξεκάθαρα η υπόθεση της προστασίας της πρώτης κατοικίας ενώ και το νομοθετικό πλαίσιο που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που ετοιμάζει η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ. κάθε άλλο παρά ευνοϊκό είναι για τους χρεωμένους. Μια χαρά στρώνουν το έδαφος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι προσπάθεια για ένταξη στον νόμο 4605/2019 -για τον οποίο τόσο πανηγύριζε ο ΣΥΡΙΖΑ- έχουν κάνει από την 1η Ιούλη μέχρι τις 22 Σεπτέμβρη πάνω από 31000, έναρξη των διαδικασιών για την ετοιμασία των αιτήσεων έχουν κάνει οι 21000, τις ολοκλήρωσαν 67, προτάσεις από τις τράπεζες δόθηκαν σε μόλις 16 για να ρυθμίσουν τα χρέη τους «οριστικά» μόλις 3 δανειολήπτες! Χαρακτηριστικό του πόσο ευνοϊκός είναι!
Επιπλέον οι εκκρεμείς δίκες με βάση τον πάλαι ποτέ νόμο Κατσέλη και με όλες του τις εκδοχές, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που κυκλοφορούν στον τύπο, είναι πάνω από 100.000. Από αυτούς τους 100000 σύμφωνα με δηλώσεις της κυβέρνησης υπολογίζεται ότι θα πεταχτούν εκτός γύρω στις 25000 που με βάση τα κριτήριά τους θεωρούνται λίγο ως πολύ απατεώνες. Για τις έως τώρα δίκες που ολοκληρώθηκαν τα στοιχεία λένε ότι για λιγότερους από τους μισούς, κάπου στο 42%, πόσοι ακριβώς είναι στο σύνολο δεν βρήκαμε, παίρνονται αποφάσεις, λίγο ή πολύ ευνοϊκές ή και αρνητικές σε σχέση με την προηγούμενη κατάστασή τους. Για τους υπόλοιπους οι απαντήσεις στις αιτήσεις ένταξης είναι απορριπτικές.
Παράλληλα οι τράπεζες ακολουθούν και δικές τους πολιτικές, προτείνοντας διάφορα προγράμματα ρυθμίσεων. Γράφεται ότι στάλθηκαν ή θα σταλούν σχετικές «προσκλήσεις» σε 180000 οφειλέτες που δεν έχουν ενταχθεί σε κάποια ρύθμιση ως τώρα. Προγράμματα τα οποία υποτίθεται παίρνουν υπόψη τους τις οικονομικές δυνατότητες των δανειοληπτών, προτείνουν μικρά ή μεγάλα κουρέματα των δανείων έτσι όμως όπως έχουν διαμορφωθεί με τα πανωτόκια και τις προσαυξήσεις αλλά με όρους τέτοιους και προϋποθέσεις τέτοιες που καθιστούν την συμφωνία από αρκετά δύσκολη έως αδύνατη. Περιλαμβάνουν από πώληση ή υποθήκη άλλων περιουσιακών στοιχείων, μεγάλες προκαταβολές σε περίπτωση που δεν υπάρχουν αυτά και οι δόσεις ανάλογα την περίπτωση, αν δεν υπάρχουν δηλαδή τα παραπάνω, αυξάνουν και μπορεί να φτάσουν ακόμη και στο μισό ή και παραπάνω του εισοδήματος του δανειολήπτη. Και όλα αυτά συνήθως δεν αφορούν μόνιμη ρύθμιση αλλά για κάποιο διάστημα κάποιων λίγων χρόνων (συνήθως 2-3) χωρίς ουσιαστικά, πέρα από αοριστίες, να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο για το τι θα γίνει μετά. Κάτι μας λέει ότι και εδώ οι "μη συνεργάσιμοι" θα είναι περισσότεροι!
Στοιχεία για το πόσοι είναι οι δανειολήπτες που δυσκολεύονται ή δεν μπορούν καθόλου διαχρονικά δεν κυκλοφόρησαν ποτέ με ακρίβεια. Τα μόνα που κυκλοφορούν, για να συνειδητοποιήσουμε προφανώς το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζουν οι… τράπεζες , είναι τα δισεκατομμύρια συνολικά. Τέλη 2014 αρχές του 2015 είχαν κυκλοφορήσει κάποια νούμερα που έλεγαν ότι οι δανειολήπτες -πάντα για την πρώτη κατοικία- φτάνανε στους 800.000 και τότε όσοι είχαν ενταχθεί στο ν.Κατσέλη ήταν γύρω στις 150.000. Το πόσο άλλαξαν από τότε δεν γνωρίζουμε. Παίζουν ανάλογα με τις προπαγανδιστικές ανάγκες. Αλλά δεν πρέπει να είναι και πολλοί αυτοί που γύρισαν στις λεγόμενες καλές εισοδηματικές εποχές! Άντε να αυξήθηκαν κάμποσο όσοι έκαναν αιτήσεις ένταξης στο νόμο. Αν και δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Και μόνο τα πιο πάνω νούμερα που αναφέρθηκαν δείχνουν ότι οι λαϊκοί άνθρωποι που κατά κύριο λόγο χρωστάνε στις τράπεζες και κινδυνεύουν εσαεί, με ρυθμίσεις ή μη, να χάσουν το σπίτι τους και τις περιουσίες τους είναι 100δες χιλιάδες! Και δεν κινδυνεύουν μόνο από τις τράπεζες αλλά και από τα διάφορα ιδρύματα (funds) που ως τώρα αγοράζουν κυρίως καταναλωτικά δάνεια -τα οποία όμως σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν δυσκολίες σε σχέση με τα στεγαστικά- αλλά και στεγαστικά.
(Όπως φυσικά και από τους κρατικούς φορείς (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία), όπως και από ΔΕΚΟ με πρώτη και καλύτερη τη… δύσμοιρη ΔΕΗ που προτείνει τους πλέον ανέφικτους διακανονισμούς!).
Η σημερινή κυβέρνηση πατώντας πάνω στο νομοθετικό, πολιτικό, κινηματικό αλλά και στο προπαγανδιστικό πλαίσιο συκοφάντησης των δανειοληπτών που έστρωσε η προηγούμενη ετοιμάζεται για την τελική επίθεση. Αφού όμως βέβαια εξασφαλίσει κάποια «ζητηματάκια» για τις τράπεζες. Πολλά ακούγονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση σφίγγει ολοένα και περισσότερο απέναντι σε χιλιάδες ανθρώπους της δουλειάς με τους μειωμένους μισθούς και τα μειωμένα εισοδήματα, της ανεργίας και της σύνταξης. Μπορεί να τους τσάκισαν τη ζωή αλλά το χρέος είναι χρέος!
Είναι πολύ πιθανό να δούμε πολλά από την επόμενη χρονιά που λήγει οριστικά πια η λεγόμενη «προστασία» της «πρώτης κατοικίας». Όλα αυτά τα χρόνια το σύστημα ετοιμαζόταν, κέρδιζε χρόνο δημιουργώντας αυταπάτες στον κόσμο αυτό. Τώρα απ’ ότι φαίνεται νοιώθει έτοιμο.
Κινηματικά το καλύτερο που μπορούμε να δούμε είναι κάποιους ακτιβισμούς ξανά που μπορεί να αναστέλλουν κάποιους πλειστηριασμούς, αλλά να μη λύνουν οριστικά το πρόβλημα μιας και θα γίνουν κάποια άλλη στιγμή, άντε να δούμε και τίποτα «συγκρουσιακές» εικόνες τύπου Ισπανίας κατά τη διάρκεια εξώσεων που τόσο γοητεύονται με αυτές κάποιοι άλλοι, αλλά για το ουσιαστικό ζήτημα ουδέν!
Και πώς ένας λαϊκός άνθρωπος να βρει πάτημα στο κίνημα όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν επικρατήσει οι λογικές παραπομπής του στους διάφορους κρατικούς νόμους που τελικά τους μόνους που ευνοούσαν ήταν οι τράπεζες και σε κυβερνητικές λύσεις για να καταλήξουμε στους γνωστούς ακτιβισμούς κάθε Τετάρτη έξω από τα Ειρηνοδικεία. Και τον κόσμο στη πλήρη απογοήτευση.
Όσοι από τα πρώτα χρόνια ήμασταν αντίθετοι σε αυτές τις λογικές, που υποστηρίζαμε ότι η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας ήταν -και πρέπει- να είναι υπόθεση ενός συγκροτημένου εργατικού και λαϊκού κινήματος που θα είναι κόντρα σε κυβερνητικές αυταπάτες και αναμονές αντιμετωπίζαμε αρνητικό κλίμα από αυτούς, της επίσημης και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που έκαναν ημερίδες εξήγησης του νόμου Κατσέλη παραπέμποντας τον κόσμο στα δικαστήρια.
Αυτό που απομένει, αν δεν αλλάξει κάτι, είναι για τον καθένα να βράσει στο ζουμί του, να κάνει το σκατό του παξιμάδι, αν υπάρχει και αυτό, για να αντέξει όσο αντέξει! Και ότι βγει, με πολύ κόστος!
Ν.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου