Τρεις μήνες απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργική - Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους

Εδώ και τρεις μήνες παραμένουν απλήρωτοι οι 200 εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής, ενώ το μέλλον τους μοιάζει αβέβαιο μιας και η διοίκηση της εταιρείας δεν κάνει τον κόπο να βγάλει κάποια επίσημη ανακοίνωση, ούτε σε σχέση με την καταβολή των δεδουλευμένων, αλλά ούτε και για την πορεία του εργοστασίου, το οποίο εδώ και καιρό δεν λειτουργεί. Οι εργαζόμενοι, καθώς οδηγούνται στην εξαθλίωση, παρακολουθούν τα σενάρια οριστικού λουκέτου να πληθαίνουν, αλλά για αποζημιώσεις ούτε λόγος. Αντίθετα, όλος ο ντόρος γίνεται γύρω από την ενδοοικογενειακή διαμάχη της οικογένειας Αγγελόπουλων, που εμφανίζεται ως αφορμή για το κλείσιμο του εργοστασίου.

Το καθεστώς αβεβαιότητας και εκμετάλλευσης στο οποίο έχουν υποβληθεί τους τελευταίους μήνες οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργικής δεν είναι πρωτόγνωρο. Ιδιαίτερα από το 2013 κι έπειτα, οι εργαζόμενοι έχουν γνωρίσει μια σκληρή επίθεση στα δικαιώματά τους, από μία εργοδοσία που έχει αξιοποιήσει στο έπακρον το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που της παρείχαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Μέσω της «οικειοθελούς αποχώρησης», δρομολογήθηκαν δύο κύκλοι μαζικών απολύσεων, με αποτέλεσμα πάνω από 300 εργαζόμενοι να οδηγηθούν στην ανεργία. Επιπλέον, από το 2013 έως το 2018, η εργοδοσία έβγαζε τους εργαζόμενους σε διαθεσιμότητα κάθε χρόνο για τρεις μήνες και άλλες δύο φορές τούς είχε θέσει σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας. Όλα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι είδαν τους μισθούς να συρρικνώνονται, τις συνθήκες εργασίας να χειροτερεύουν και, με αποκορύφωμα τη σημερινή κατάσταση, τη ζωή τους να καταστρέφεται, συγκεντρώνοντας δυσβάστακτα χρέη.

Οι δεκάδες εργαζόμενοι δεν παρακολουθούν αμέτοχοι τους τίτλους τέλους που πλησιάζουν για μια από τις τελευταίες βιομηχανικές μονάδες της χώρας. Το τελευταίο διάστημα έχουν προχωρήσει σε μια σειρά κινητοποιήσεις, διεκδικώντας την επανεκκίνηση του εργοστασίου και την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους. Η απολύτως δικαιολογημένη αγανάκτηση τούς οδήγησε στον αποκλεισμό της εθνικής οδού Αθηνών-Κορίνθου στον Ασπρόπυργο για μερικές ώρες ενώ είχαν αποκλείσει την πύλη και απαγόρευαν την είσοδο. Τις επόμενες μέρες, οι εργαζόμενοι συνέχισαν τις κινητοποιήσεις, αν και δεν κατόρθωσαν να αποσπάσουν κάποια δέσμευση από τη διοίκηση. Ανάλογη κινητοποίηση πραγματοποίησαν και σήμερα Τρίτη το πρωί με τετράωρη στάση από τις 6:30, αποκλεισμό της πύλης του εργοστασίου και συμβολικό αποκλεισμό της Εθνικής Οδού στις 9:30 για ένα μισάωρο.

Παρά την κυριαρχία λογικών συνδιαλλαγής στη συνδικαλιστική ηγεσία του χώρου, η οποία έχει διαχρονική ευθύνη για τις μέχρι σήμερα εξελίξεις, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Χαλυβουργική έχουν σημασία στη σημερινή φάση ύφεσης του κινήματος. Ζητούμενο είναι η πραγματική κλιμάκωση, στην οποία οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να βρουν και σημαντική αλληλεγγύη. Μόνο αυτή την κατεύθυνση δεν υπηρετούν όμως ούτε οι συμβιβασμένες ηγεσίες ούτε οι επίκαιρες ερωτήσεις στον υπ. Εργασίας από το ΚΚΕ, που συντηρούν αυταπάτες.

Η αγωνιστική διάθεση των εργαζόμενων όμως φαίνεται να έχει ασκήσει κάποιες πιέσεις. Ο δήμαρχος Ελευσίνας συναντήθηκε με τους προέδρους του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας και του σωματείου Εργατοϋπαλλήλων Χαλυβουργικής και «δεσμεύτηκε» για την άμεση ένταξή τους στο «πρόγραμμα εγκλωβισμένων εργαζομένων» του Υπ. Εργασίας. Ένα πρόγραμμα που τους χαρακτηρίζει «ωφελούμενους» και τους μοιράζει μερικά ψίχουλα για να διασκεδάσουν την οργή τους και να σταματήσουν τον αγώνα τους, την ώρα που τα χρέη τρέχουν, τα σπίτια τους είναι με κομμένο ρεύμα και αδυνατούν να στείλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, όπως δηλώνουν. Γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να τους κάνουν τη χάρη, αλλά να συνεχίσουν να αγωνίζονται για δουλειά και ζωή με δικαιώματα.