Τελικά αυτό το σύστημα διορθώνεται ή ανατρέπεται; (με αφορμή τον αγώνα για το πάρκο Τρίτση)

Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να παραδώσει ελεύθερους χώρους, βουνά και λιμάνια, πλουτοπαραγωγικές πηγές και εταιρείες κοινής ωφέλειας στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Όλα στο όνομα μιας ανάπτυξης που θέλει τον λαό και τον τόπο του εύκολη λεία στο κυνήγι του κέρδους και υπό την στενή καθοδήγηση των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Το πόσο θα τα καταφέρει είναι αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης.

Από τη μεριά του κινήματος, συγκροτούνται πρωτοβουλίες που δρουν και αντιστέκονται στα καταστροφικά σχέδια κυβέρνησης και αστικής τάξης, που παρά τις δυσκολίες και τις αδυναμίες τους αποτελούν αναφορά για ένα κόσμο που προσπαθεί μέσα από αυτές να βάλει φρένο στην ασυδοσία του κεφαλαίου. Τα κινήματα αυτά συσπειρώνουν αγωνιστές από διάφορες οργανώσεις και δυνάμεις της Αριστεράς και ανένταχτους αγωνιστές και πρέπει να συνεχίσουν να δρουν και να διευρύνονται.

Το πολιτικό πλαίσιο κάτω από το οποίο θα αγωνιστούν, οι στόχοι και τα αιτήματα που θέτουν είναι βέβαια μια πολύ σοβαρή υπόθεση, που μπορεί να κρίνει την μαζικοποίηση του αγώνα ή ακόμα και την έκβαση του. Γι’ αυτό και η υποτίμηση ή ο φόβος για την διαδικασία και την αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών απόψεων που πολλές φορές απαιτείται μέχρι να βρεθεί το πολιτικό πλαίσιο δεν βοηθούν να προχωρήσει η υπόθεση. Ακόμα και όταν δεν γίνεται με στόχο την επιβολή απόψεων που παρουσιάζονται περίπου ως αυτονόητες φανερώνει ανεμπιστοσύνη στις δυνάμεις του κινήματος και την δυνατότητα να εξελίσσονται οι πολιτικές απόψεις μέσα από την ίδια την κίνηση.

Η αλήθεια είναι ότι η υποχώρηση του κινήματος και η απογοήτευση που έχει κυριαρχήσει αφήνει χώρο για πολύ «ρεαλισμό» και έχει περιορίσει τραγικά την έννοια του «δικαιώματος». Ακόμα και στο χώρο της Αριστεράς παρουσιάζεται ως απαραίτητη η διατύπωση αιτημάτων και προτάσεων προς την κυβέρνηση και το σύστημα. Υπονομεύει την ίδια του την ύπαρξη ένα κίνημα που θεωρεί λίγο το να πει απλά ΟΧΙ στις εξορύξεις, ΟΧΙ στις χωματερές σε κατοικημένες περιοχές, ΟΧΙ στην καταστροφή του πάρκου και προσπαθεί περίπου να καταθέσει αντιπρόταση νόμου. Διάφορες δυνάμεις φορτώνουν στο κίνημα την υποχρέωση να συντάξει διαχειριστική πρόταση πριν ξεκινήσει να υπερασπιστεί το όποιο δικαίωμα. Έτσι θεωρείται από κάποιους αναγκαίο να υποδείξουν πού θα βρεθούν οι πόροι για τη συντήρηση του πάρκου Τρίτση ως ελεύθερου χώρου. Νιώθουν την ανάγκη να καταθέσουν στο κίνημα την πλήρη πρότασή τους αναφορικά με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή τα σκουπίδια και τη διαχείρισή τους.

Πολλές φορές οι δυνάμεις που θέτουν τις προτάσεις διαχείρισης τις ντύνουν με ένα υπερεπαναστατικό περιτύλιγμα. Ισχυρίζονται ότι στόχος τους είναι από τη μια να στριμώξουν την κυβέρνηση αποκαλύπτοντας τις «λύσεις» και από την άλλη να αποδείξουν ότι οι ίδιοι δεν είναι τίποτα ανεύθυνοι που λένε όχι στην «ανάπτυξη», όπως παρουσιάζει η επίσημη προπαγάνδα του συστήματος. Στην πραγματικότητα, αυτή η στάση κρύβει ένα διπλό πρόβλημα. Από τη μια, κρύβει ανεμπιστοσύνη προς τις δύναμη του λαού και του μαζικού κινήματος μαζί με μπόλικη ανυπομονησία, που έχει να κάνει με την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που ζούμε και τα καθήκοντα που αυτή επιβάλλει. Από την άλλη, κρύβεται η αυταπάτη ότι πράγματι μπορεί με σωστή διαχείριση τα πράγματα να λειτουργήσουν λίγο καλύτερα σε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό, ιμπεριαλιστικό σύστημα. Και οι δύο αυτές πλευρές καταλήγουν να θέτουν υπό αμφισβήτηση το ίδιο το δικαίωμα για το οποίο κάθε φορά αγωνίζονται. Αν πραγματικά ο λαός έχει το δικαίωμα να ζει σε μια ανθρώπινη πόλη με ελεύθερους χώρους, όπως το πάρκο Τρίτση, θα πρέπει να έχει έτοιμη πρόταση για το πώς θα χρηματοδοτείται η συντήρηση του πάρκου; Αν δηλαδή κυβέρνηση ισχυριστεί ότι δεν υπάρχουν χρήματα αυτό κάνει το δικαίωμά λιγότερο …δικαίωμα;

Δεν ανακαλύπτουμε ξαφνικά τον ρεφορμισμό. Τα αιτήματα του ΚΚΕ που καταλήγουν στη λαϊκή εξουσία, οι κόκκινες νησίδες της αυτοδιαχείρισης και οι αυταπάτες για αριστερές κυβερνήσεις που γκρεμίστηκαν την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστά και έχουν στοιχίσει πολύ στο κίνημα. Απλώς βρισκόμαστε κάθε φορά μπροστά στο ίδιο ζήτημα και προσπαθούμε με διαφορετικούς τρόπους να το απαντήσουμε. Τελικά αυτό το σύστημα διορθώνεται ή ανατρέπεται;

Προλεταριακή Σημαία

Η Επιτροπή ΑΓΩΝΑ κατοίκων
για το ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ
καλεί σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ και ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΟΚΤΩΒΡΗ 6.30μμ
στην ΕΙΣΟΔΟ του ΠΑΡΚΟΥ Λ.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ