ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΑΣ

Τις τελευταίες μέρες με αφορμή την χαφιέδικη επίθεση του Μπογδάνου σε μέλος του ΠΑΜΕ, όπου έδωσε τα προσωπικά στοιχεία του στον αέρα του «ΣΚΑΙ» έχει ανοίξει μια συζήτηση από διάφορες μεριές για τον χαφιεδισμό, τους σύγχρονους δωσίλογους αλλά και το ποιος είναι το πραγματικό… θύμα στην όλη υπόθεση.

Το σύστημα, η κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να διαμορφώσουν μια εικόνα που αντιστρέφει την πραγματικότητα. Μιλούν για τα απροστάτευτα ΜΑΤ που πέφτουν θύματα των αγρίων και αιμοσταγών διαδηλωτών, για τον μεροκαματιάρη αστυνομικό που μένει απροστάτευτος από το κράτος και που αρνούνται να του σερβίρουν καφέ.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στον χαφιεδισμό του Μπογδάνου και κάθε παράγοντα και τσιράκι του αστικού πολιτικού σκηνικού. Επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που τέτοια πρωτοφανή γεγονότα λόγω της δίκαιης οργής που μας προκαλούν, τείνουμε να τα απομονώνουμε από την συνολική επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως χαφιέδες και εχθροί του λαού δεν βρίσκονται μόνο μέσα στην κυβέρνηση και στα αστικά ΜΜΕ. Η μονοπώληση της συζήτησης εκεί λειτουργεί αποπροσανατολιστικά. Η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, το φακέλωμα, οι διώξεις, η στόχευση της κατάργησης σωματείων και συλλόγων, το Άσυλο, η απαγόρευση διαδηλώσεων και η όλο και πιο έντονη αστυνομοκρατία είναι κεντρικές πολιτικές στοχεύσεις. Στοχεύσεις ενός συστήματος που φοβάται τον πραγματικό του εχθρό, τον λαό, την νεολαία και την εργατική τάξη. Αυτούς που θα βγουν ξανά στο προσκήνιο, θα αντισταθούν και που είναι ο μόνοι που μπορούν να ανατρέψουν αυτό το σάπιο και εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ας καταλάβουμε πως ο αυτός ο λαός όταν σηκώσει κεφάλι θα βρει απέναντί του τους μηχανισμούς καταστολής του αστικού κράτους και θα καλεστεί να τους αντιμετωπίσει. Όχι με φαντεζί ακτιβισμούς μερικών «καράτε κιντ» ούτε με έκκληση προς στο σύστημα για τον «εκδημοκρατισμό τους» ή την «κατάργησή τους». Αυτές είναι αυταπάτες της ρεφορμιστικής αριστεράς που βλέπει το κράτος σαν πεδίο ταξικής πάλης και κατ΄ επέκταση έχει αυταπάτες και για τον ρόλο της αστυνομίας. Αυταπάτες που λειτουργούν αποδιοργανωτικά για την ανάπτυξη κινήματος και η σιγή ιχθύος σε σχέση με τον ρόλο της το τελευταίο διάστημα αναδεικνύει τα αδιέξοδα της. Καμιά αυταπάτη λοιπόν ο λαός όταν διεκδικεί την ζωή του θα έχει απέναντι το σύστημα και όλους τους μηχανισμούς του αυτούς που λειτουργούν σαν όργανο επιβολής της κυριαρχίας του αστικού κράτους. Και ο μόνος τρόπος να τους αντιμετωπίσει είναι η μαζική, λαϊκή οργάνωση και πάλη.

Είναι λοιπόν μια καλή ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε από το πρόσφατο παρελθόν, ποιος ήταν και θα είναι ανέκαθεν ο ρόλος αυτών των «θυμάτων». Ένα μικρό δείγμα:

Πρόκληση αστυνομικών λίγες μέρες μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου (Δεκέμβρης 2008)

ΜΑΤατζήδες χτυπάνε και ψεκάζουν διαδηλώτρια στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των πλατειών (Καλοκαίρι 2011)

Επίθεση αστυνομίας στο μπλοκ της Ταξικής Πορείας σε μέρα απεργίας (5.5.2010)

Ιερισσός 9.3.10 εναντία στην εξόρυξη χρυσού. Η γνωστή σαν κ. Καίτη αποδεικνύει τι δύναμη μπορεί να έχει πραγματικά ο λαός όταν στηρίζεται στις δυνάμεις του.