ΙΡΑΚ | Οι δολοφονίες δεν σταμάτησαν ποτέ…

Τις τελευταίες 28 ημέρες, ο λαός του Ιράκ βρίσκεται σε ξεσηκωμό. Με αφορμή την αποπομπή ενός στρατηγού, ο οποίος όπως λέγεται διακρίθηκε στις μάχες ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, ο ιρακινός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους. Φυσικά, τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν αλλού. Εκατομμύρια Ιρακινοί στερούνται πρόσβασης στην εκπαίδευση, στη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ακόμα και στη δυνατότητα να έχουν ηλεκτρισμό και πόσιμο νερό στα σπίτια τους. Όλα αυτά σε μία χώρα χωρίς υποδομές, όπου η ανεργία, ειδικά στους νέους, είναι τεράστια.

Η απάντηση της ιρακινής κυβέρνησης ήταν η ανελέητη τρομοκρατία και καταστολή που έχει επιδείξει όλες αυτές τις μέρες, απέναντι στους διαδηλωτές. Οι δυνάμεις καταστολής άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών στη σιιτική πόλη Kerbala, σκοτώνοντας 14 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 865, ενώ νωρίτερα άλλοι 3 διαδηλωτές υπέκυψαν στα τραύματά τους στην πόλη Nassiriya. Μέχρι την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, ο αριθμός των δολοφονημένων από τις ένοπλες δυνάμεις έχει ξεπεράσει τους 250, με τις διαδηλώσεις πάντως να μην κοπάζουν, αντιθέτως να ενισχύονται με τη συμμετοχή μαθητών και φοιτητών. Η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε πολιτική κρίση και κινδυνεύει να πέσει.

Η στρατιωτική επέμβαση των Αμερικανών ιμπεριαλιστών το 2003 άνοιξε το κουτί της Πανδώρας για τον ιρακινό λαό. 100.000 νεκροί και μία χώρα μέσα στα ερείπια. Και όταν κόπασε η μπόρα του πολέμου, άρχισε η κατοχή. Μία κατοχή στην οποία κυριάρχησε και κυριαρχεί η μαζική τρομοκράτηση και οι δολοφονίες ιρακινών πολιτών από τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις-όργανα των Αμερικανών που ανήλθαν στην εξουσία τα επόμενα χρόνια, καταλήστευαν τον πλούτο της χώρας, οδηγώντας τον λαό του Ιράκ στη φτώχεια και την ανέχεια. Απέναντι σε όλα αυτά λοιπόν, ο λαός σήκωσε το ανάστημά του και αντιπαρατίθεται ανοιχτά στους δυνάστες του.

Όπως είναι φυσικό, τα ελληνικά ΜΜΕ, εδώ και ένα μήνα τηρούν σιγή ασυρμάτου για τη σφαγή. Πλήρως στοιχισμένα και ευθυγραμμισμένα με τις εντολές και τις επιταγές των ιμπεριαλιστών “συμμάχων”, είδαμε τη ζέση με την οποία κάλυπταν τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα, πίνοντας νερό στο όνομα του “δημοκράτη” Juan Gerardo Guaidó, ανδρείκελου των Αμερικανών. Γνήσιοι υποτακτικοί των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, οι οποίοι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο Ιράκ και τη γύρω περιοχή, εδώ και πολλά χρόνια.

Είναι ζητούμενο το αν αυτή η δίκαιη οργή του ιρακινού λαού θα καταφέρει να συγκροτηθεί απέναντι στις ντόπιες εξαρτημένες κυβερνήσεις και τους ξένους ιμπεριαλιστές, σε μία προοδευτική κατεύθυνση, για να μπορέσει ο λαός να διεκδικήσει καλύτερους όρους για τη ζωή του.

Προλεταριακή Σημαία