ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ

Πορεία
Όσο υπάρχει πόλεμος θα βλέπουμε καραβάνια με πρόσφυγες. Αμίλητοι σέρνουν τα κουρασμένα τους βήματα. Πατούν σε άσφαλτο, δε σηκώνουν κουρνιαχτό, δεν τους καλύπτει σκόνη. Οι φιγούρες τους διακρίνονται καθαρά. Το πρόσωπό τους μαρτυράει τον πόλεμο.

Ένας παπάς στέκεται μπροστά τους. Σηκώνει ψηλά τον σταυρό και απευθύνεται στο ποίμνιο.
-Ακούστε, χριστιανοί! Τούτοι οι ξένοι που έρχονται στον τόπο μας είναι όλοι μουσουλμάνοι. Φυλαχτείτε! Είναι ήσυχος ο μουσουλμάνος ώσπου να του πει ο Χότζας στο τζαμί να κάνει ιερό πόλεμο.
Σιωπή, καμιά απάντηση. Ανάμεσα στους περπατάρηδες δε βρίσκεται κανένας Ναστραντίν.

Πορεία
Τσούρμο παιδιά με βρώμικα στραβοπατημένα παπούτσια ακολουθούν την πορεία. Τα μωρά κρέμονται απ’ το βυζί της μάνας τους.
Όλες οι ψυχές των παιδιών είναι κρεμασμένες στου κάθε ανθρώπου τον λαιμό.

Ένας κοντοκουρεμένος άντρας φωνάζει δυνατά.
- Αρρώστιες ξεχασμένες κουβαλούνε στην πόλη μας! Φυματίωση κι ευλογιά! Δεν τα βλέπετε που ’ναι καχεκτικά και ολοκίτρινα; Κανένα τους δεν μοιάζει σ’ έργο Θεού. Χαθήκαμε! Κάντε την καρδιά σας πέτρα, σκεφτείτε τα σπίτια σας, τα δικά σας παιδιά! Να φύγουνε!
Είπε κι έδειξε τα λερωμένα και αχτένιστα παιδιά.

Θάλασσα
Με πλαστικές βάρκες, τυλιγμένοι με πορτοκαλί σωσίβια, περνούν τη θάλασσα οι πρόσφυγες. Γνωρίζουν για τους πνιγμένους, για τα παιδιά που τα τρώει το κύμα. Έτσι κι αλλιώς στη χώρα τους σκοτώνονται. Δεν υπάρχει γυρισμός. Προορισμός τους είναι η απέναντι στεριά.

Ένας νεοέλληνας με περικεφαλαία προτάσσει το δόρυ του.
-Στοπ! Αλτ, τις ει;… Δεν είναι πρόσφυγες, χωριανοί. Είναι λαθρομετανάστες. Ό,τι ξένο μπαίνει κρυφά, είναι λαθραίο. Η ελληνική γλώσσα είναι σαφέστατη. Οι άλλοι λένε αρλούμπες. Ο πρόσφυγας θέλει να γυρίσει πίσω. Δε θέλει να πάει στη Γερμανία. Αυτός εδώ θε θέλει να γυρίσει πίσω άρα δεν είναι πρόσφυγας.
Τι να πεις; Μένεις αποχασκομένος.
Φοβούνται τη λέξη πρόσφυγας!

Στρατόπεδα
Χιλιάδες στοιβάζονται στις «δομές φιλοξενίας». Χειρότερα κι από ζώα. Σπίτια από χαρτόκουτα, το νερό λειψό, βρωμιά. Οι άνθρωποι αγριεύουν ή καταρρέουν. Δοκιμάζονται τα ανθρώπινα όρια.

Ένας λιμοκοντόρος που τα ήξερα όλα, είπε την ατάκα του.
-Να πού πάνε τα λεφτά! Δίνονται τεράστια κονδύλια για να τρώνε οι λαθρομετανάστες, να παίρνουν επιδόματα την ώρα που ο κόσμος πεινάει. Αν είναι να βαφτούμε μαύροι, να περάσουμε απέναντι και να έρθουμε εδώ να τρώμε τζάμπα.
Και ξεκίνησε για τα Διαβατά, στο «μπάρμπεκιου πάρτι-διαμαρτυρία κατά της λαθρομετανάστευσης με άφθονο χοιρινό». Ελληνοχριστιανικά έθιμα τίγκα στη λίγδα!

Σχολείο
Τα προσφυγάκια πριν τον πόλεμο πήγαιναν σχολείο. Είχαν σχολική τσάντα, τετράδια και βιβλία. Τώρα και το μολύβι δυσκολεύονται να βρουν.
Σε ποιο σχολείο να πάνε;
Ο Μπακογιάννης έκλεισε το σχολείο της πακιστανικής κοινότητας. Τον ενοχλούσε.

Η καλοβαλμένη κυρία παράταξε τα επιχειρήματά της.
-Αν έρθουν στο σχολείο μας προσφυγάκια, τα δικά μας παιδιά είναι καταδικασμένα να μη μάθουν γράμματα. Πώς θα αντιμετωπίσουμε τα σεξουαλικά πειράγματα των νεαρών μουσουλμάνων έναντι των Ελληνίδων μαθητριών μας; Τις θεωρούν χαλαρών ηθών λόγω διαφορετικού ντυσίματος. Θα πρέπει κι εμείς για να προστατέψουμε τα παιδιά μας να τους φορέσουμε μαντίλες; Δε θα δεχτούμε την αλλοίωση του πατρογονικού μας πολιτισμού. Όποιος επιβουλεύεται την οικιακή μας ειρήνη, θα μας βρει απέναντι.
Κάποιες κυρίες δίνουν ελεημοσύνη και αγκαλιάζουν παιδιά όταν αστράφτουν τα φλας.

Βαριά καρδιά
Είναι βαριά η καρδιά των προσφύγων. Κλαίνε τους νεκρούς τους και τα πεντάχρονα που πάτησαν τα αυτοκίνητα. Κοιτάζουν ανήμποροι τα παιδιά να σβήνουν απ’ το «σύνδρομο παραίτησης», που σταματούν να μιλούν και να κινούνται, που παρατούν τη ζωή.

Ο καλοθρεμμένος δικηγόρος έχει την απάντηση.
-Δε θα πληρώσουμε εμείς την πληθυσμιακή έκρηξη του Αφγανιστάν. Δε θα μας πάρουν «το έχει» μας.

Οδοφράγματα
Πού και πού επιβιβάζουν σε λεωφορεία καμπόσους πρόσφυγες. Κάθονται στο κάθισμα και ακουμπούν το πρόσωπο στο τζάμι. Τους βλέπουμε ακόμη πιο καθαρά. Δεν έχουν δικαίωμα να ρωτήσουν πού τους πάνε.
Επιχείρηση αποσυμφόρηση.

Ο παπάς μπαίνει πάλι μπροστά.
-Ως μητρόπολη και ως ενορία έχουμε συμπάθεια για οποιονδήποτε ταλαιπωρείται. Μα αυτός που μας φέρνουν εδώ ταλαιπωρείται; Ή μετακινείται για να μετακινήσει την ιδέα του, για να μας κάνει όλους μουσουλμάνους;
Πρέπει να σκεφτούμε τα πάντα. Αυτός που πεινάει θα κλέψει. Κι όταν θα μπει στο χωράφι του γείτονα να κλέψει, αυτός θα πάει να τον δείρει. Αλλά το θέμα είναι πως φταίχτης θα είναι αυτός που έδειρε τον κλέφτη.
Δεν μπορεί κανένας να βοηθήσει κι ανθρωπιστικά αν θέλει. Ας μην ήταν τζιχαντιστές. Ας μην ήταν αυτό που είναι!
Με την αγιαστούρα του θύμιασε τα οδοφράγματα.

Οι παπάδες, ο κοντοκουρεμένος άντρας, ο νεοέλληνας με την περικεφαλαία, ο λιμοκοντόρος, η καλοβαλμένη κυρία και ο καλοθρεμμένος δικηγόρος κάνουν τους μπροσταρόκριους. Μπροστά ήτανε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία και προπαγάνδιζαν τις εθνικιστικές καταλήψεις των μαθητών. Το κήρυγμά τους όπλισε το χέρι που χτύπησε τον πρόσφυγα μαθητή στη Θεσσαλονίκη.

Η ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, το κήρυγμα του παπά στην Σκύδρα, οι δηλώσεις των Μακεδονομάχων στα κανάλια, οι νόμοι και οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης ξεχειλίζουν μίσος. Φασιστοειδή δείχνουν τους πρόσφυγες να βγάζουν γελαστοί selfie καθώς κατεβαίνουν απ’ τις πλαστικές βάρκες και γράφουν «Έλα, φτάσαμε, όλα καλά, βγάζω ΑΦΜ και παίρνω 400 και αρχίζω να γκαστρώνομαι με τον Αχμέτ για να πάρουμε διαβατήριο. Πες και στους θείους να έρθουν εδώ, συμφέρει!»

Δε θέλουν, λένε, τους πρόσφυγες! Κανέναν δε θέλουν. Και αναμεταξύ τους με λυκοφιλίες συνδέονται.
Ό,τι και να τους σούρεις, όπως και να τους πεις, λίγο θα ’ναι.
Ας κρατήσουμε δυο λέξεις.
Φασισμός.
Απανθρωπιά.

Μέχρι να κάνουμε την λύπη και την οργή πάλη, να μη σταματήσουμε να μιλάμε για τους κολασμένους της Γης.

Β.Δ.