Για το πολυτελές λεύκωμα της «Φρίκης»

H Θανάσω Φ., ο Στρατής Φ., ο Πασχάλης Κ. και τόσοι άλλοι συναγωνιστές τους ήταν Εβρίτες. Πάλεψαν με το όπλο στο χέρι τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την ντόπια αστική τάξη. Ο μοναρχοφασισμός για την επιλογή τους αυτή, να στρατευτούν με τον ΔΣΕ, τους χτύπησε αλύπητα. Όλοι τους έχασαν αδέρφια και οικογένειες, καταστράφηκαν τα σπίτια και οι μικρές εκτάσεις γης που καλλιεργούσαν από τους εθνικόφρονες.

Βρέθηκαν στην μακρινή Τασκένδη, πολιτικοί εξόριστοι το 1949. Τα παιδιά τους που γλίτωσαν από τη βασίλισσα Φρειδερίκη βρέθηκαν στις φιλόξενες Λαϊκές Δημοκρατίες. Η Θανάσω, ο Στρατής, ο Πασχάλης ήταν αγωνιστές από τους Χιονάδες Έβρου όπως τόσοι και τόσοι Εβρίτες. Είναι παππούδες μου. Δεν ζουν πλέον…

Είμαι περήφανος όσο τίποτε γι αυτούς αλλά και τον κάθε μαχητή του ΔΣΕ που έπεσε με το όπλο στο χέρι για λαοκρατία και σοσιαλισμό ενάντια στην εξάρτηση και την αμερικανοκρατία.

Δουλεύω σε βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας ως υπάλληλος. Οι μέρες που ζούμε είναι γεμάτες εκπλήξεις ακόμα και στις κούτες με τα βιβλία που παραλαμβάνουμε … Εβδομήντα χρόνια μετά την ήττα, σε άνιση μάχη του ΔΣΕ, ένα εγγόνι ανταρτών ιδού τι κουβαλά που μόλις κυκλοφόρησε: Το λεύκωμα Βασίλισσα Φρειδερίκη. Φωτογραφική διαδρομή, 1937–1967 των εκδόσεων Καπον!

Που αποδεικνύει πως όλα συνεχίζονται… Αυτοί με τις «ηρωίδες τους» και το αντικομμουνιστικό τους ψέμα. Εμείς με τους αληθινούς λαϊκούς αγωνιστές και τις ηρωικές ιστορίες των παιδιών του Λαού. Αυτοί με τους θεούς, αρχόντους, βασιλιάδες εμείς με τους εργάτες και την προλεταριακή επανάσταση. Η καλύτερη απάντηση σε όλους τους αντιδραστικούς κύκλους της χώρας μας που τιμούν την Φρειδερίκη και όχι μόνο είναι η τιμή και η υπεράσπιση των ιδανικών του ΔΣΕ και της εποποιίας του.

Συμβολικά και για την αηδία που νιώθω επειδή κουβαλώ λόγω δουλειάς αυτό το λεύκωμα για τη «Φρίκη» και το «πατριωτικό της έργο» προσφέρω στο Σπίτι του Αγωνιστή το μεροκάματό μου.

Γ. από περιοδικό Βίδα 23/12/2019

ΥΓ. Αξίζει να διαβαστεί το άρθρο: Η Φρειδερίκη ή βασίλισσα «Φρίκη», ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα της ελληνικής ιστορίας, για να μαθαίνουν οι νεότεροι…


ΥΓ. 2 Μιας και μιλήσαμε για λευκώματα... Στο λεύκωμα του Απόστολου Μουσούρη Φωτογραφίζοντας τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας έχει αποτυπωθεί με τον καλύτερο τρόπο η καθημερινότητα της ζωής και της δράσης των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ.

ΥΓ. 3 …Ούτε χωριό ούτε σπίτι ούτε οικογένεια, ένα συφοριασμένο στρατόπεδο παιδιών ήταν, μονολόγησε ο Γιάννης. Υπήρχαν μόνο τα απαραίτητα, κι έτσι τα προσωπικά συναισθήματα ήταν εντελώς περιττά. Είχαν μάθει ν' αγαπούν μόνο την πατρίδα, τη βασίλισσα, την Παναγιά και το Χριστό. Για τους άλλους ανθρώπους, ακόμη και για τους πιο δικούς, δεν έμενε τίποτε. Μια βαθιά απάθεια, σαν μια σπάνια και άγνωστη νόσος, χωρίς συμπτώματα, χωρίς πόνο…

Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γ. Ατζακά Θολός βυθός (Άγρα, 2010) για τη ζωή στις παιδουπόλεις είναι μια απάντηση στους σημερινούς τιμητές της «Φρίκης» και δίνει εικόνα για το τι διδάσκονταν τα παιδιά από τους μοναρχοφασίστες νικητές του Εμφυλίου.

http://proletconnect.blogspot.com/