Ωραίοι οι στολισμοί στην Αθήνα!

Ωραίοι οι στολισμοί και φωτισμοί στην Αθήνα. Στη Β. Σοφίας θυμίζουν τους φάρους στα ολοκαίνουργια αυτοκίνητα της αστυνομίας ή στην Πανεπιστημίου τα σύμβολα της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ. Τυχαία μάλλον!

Ακόμη πιο ωραίοι όμως είναι στην Αθηνάς, στην Ερμού αλλά και στη Σταδίου. Χαμηλής έντασης. Μάλλον για να μην φαίνονται οι εκατοντάδες (ή μήπως χιλιάδες) άστεγοι που στρώνουν τις κουβέρτες τους στις πιλοτές για να κοιμηθούν. Αρχίζουν να εμφανίζονται -από που άραγε;- με το που πέφτει ο ήλιος ώστε να τα μαζέψουν με το που αρχίζει να ξαναβγαίνει. Πριν οι μπάτσοι του δήμου και της αστυνομίας αρχίζουν να τους ξυπνάνε σκουντώντας τους τρυφερά με τα πόδια τους και καλημερίζοντάς τους με φωνές του τύπου "άντε άντε", "μαζεύτε τα" και άλλα ευγενή. Βλέπετε το φως της μέρας είναι αληθινό, σκληρό και δεν επιτρέπει εύκολα να κρυφτεί η πραγματικότητα. Θα χαλάσει η ψυχολογία του λαού που ανέβηκε απότομα τους τελευταίους 5 μήνες!

Οι άστεγοι που κοιμούνται ενώ όλοι οι υπόλοιποι διασκεδάζουν. Έντονη η αντίθεση λίγο πριν το ξημέρωμα. Από τη μια οι νεολαίοι (κατά κύριο λόγο) που βγαίνουν από τα διάφορα μαγαζιά που πήγαν να γιορτάσουν και να διασκεδάσουν (και καλά κάνανε, μπορεί και να δουλεύανε όλο το χρόνο για το... πετύχουν αυτό) και από την άλλη οικογένειες με μικρά παιδιά να κοιμούνται χωμένες όσο πιο μέσα γίνεται στις γωνιές και στις πιλοτές κουκουλωμένοι για να μην φαίνονται. Αντίθεση ανθρώπων που βρίσκονται στην ίδια πλευρά, που τα όρια μεταξύ τους μπορεί να είναι έως και δυσδιάκριτα. Υπάρχουν φυσικά και οι άλλοι, της άλλης πλευράς. Αυτοί με τις Πόρσε, τις Μερσεντές και τ' άλλα πανάκριβα αυτοκίνητα, με τα αρώματα στα κορμιά τους και τις μπογιές στα μούτρα τους που δεν καταλαβαίνουν Χριστό οι... χριστιανοί. Αυτοί που οι μπάτσοι κάθε είδους τους κάνουν τεμενάδες και τους ανοίγουν το δρόμο για να περάσουν κι ας μην βλέπουν μπροστά τους από το μεθύσι.

Αξέχαστη εικόνα: λίγο πριν το ξημέρωμα πριν κάμποσες μέρες, μια παρέα πιτσιρικάδων που γελάνε και φωνάζουν χαρούμενοι περιμένοντας να ανοίξουν οι πύλες του Μετρό να σιωπούν και να μελαγχολούν μόλις βλέπουν μάνα, πατέρα, επίσης νέους, με δύο μικρά παιδιά στην μέση, τρυφερά σε στάση προστασίας, με τον πατέρα να προσπαθεί να καλύψει και τους τρεις με τις υγρές κουβέρτες, να κοιμούνται. Στο πεζοδρόμιο, στην είσοδο του Μετρό. Στην Αθηνάς. Μπορεί να είναι πρόσφυγες που διώχτηκαν από κάποια κατειλημμένο κτίριο. Να βγει φωτογραφία; Δεν υπάρχει η αναγκαία αποστασιοποίηση. Η συγκίνηση και η οργή είναι αποτρεπτικές. Περιοριζόμαστε στη χρήση μιας από το διαδίκτυο. 

Σε μια Αθήνα γεμάτη από άδεια κτίρια τα οποία όμως πρέπει να μείνουν κλειστά και σφραγισμένα προς χάριν όχι της (κατά το δοκούν αμφισβητούμενης άλλωστε) ατομικής ιδιοκτησίας αλλά γιατί οι άθλιοί της είναι φυσιολογικό -και πρέπει- να ζουν στην απόλυτη εξαθλίωση και στη συνεχή αναζήτηση τροφής. Γιατί όταν πάψουν να κρυώνουν και να πεινούν υπάρχει ο κίνδυνος να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα να μην ζουν στο δρόμο και τότε μπορεί να μάθουν και να διεκδικούν.

Σε μια Αθήνα που ο άστεγος ενώ προσπαθούσε να ζεσταθεί με κερί έκαψε το εγκαταλελειμμένο ερείπιο που δεν ήταν καλά σφραγισμένο και τρύπωσε. Παρά λίγο να καιγόταν και αυτός. Αλλά ευτυχώς δεν κάηκε και ευτυχώς συνελήφθη. Γιατί όπως λέει ο επίσης άριστος Μάνεσης του Αλφα, μάλλον σε καλό θα του βγει μιας και στο κρατητήριο θα βρει κάπου να κοιμηθεί και θα έχει και ένα πιάτο φαΐ! Που ξέρεις μπορεί να κάνει και μπάνιο με τη μάνικα κάπου εκεί κοντά! Τέτοια τύχη! Μακάρι να καταδικαστεί και ισόβια ο άνθρωπος!

Κανονικά θα έπρεπε βέβαια να θυμώσουμε. Γιατί να πληρώνουμε αυτόν τον τεμπέλη; Αυτόν που δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που του δίνει το σύστημα; Αυτόν που δεν έχει θετική ενέργεια και δεν κάνει τίποτα για να βγει από τη μιζέρια; Όπως κάνανε δύο τρεις ομοιοπαθείς του και τώρα είναι παραδείγματα πολυδιαφημισμένα στα ΜΜΕ και viral στα κοινωνικά δίκτυα;

Πόσοι άστεγοι χωράνε πια σε αυτή την πόλη, αναρωτηθήκαμε ποτέ;

Δεν το κάνουμε όμως.

Είναι Χριστούγεννα και μέρες αγάπης! Μετά τις γιορτές βλέπουμε!