Ένα ναυαγισμένο όνειρο
Δεν ξέρω αν έχετε ναυαγήσει κάποια ή αν το σκεφθήκατε έστω... πάντως μικρός σαν ήμουνα εγώ, βύθιζα καραβάκια από τενεκέ ή ξύλο -δώρα προσφιλή τότε γιορτών κι εξαιρετέων ημερών- μέσα σε στέρνες και λεκάνες γεμάτες νερό... τα πίεζα βαθιά μέχρι να νιώσω τον κραδασμό της καταστροφής... κι ύστερα μ΄ έβλεπα ναυαγό, ν΄ απεγκλωβίζομαι απ΄το πνιγμένο καραβάκι, να παλεύω με τα παγωμένα κύματα και πάντα σώος, να φθάνω στις πλαστικές και τσιμεντένιες άκρες, που τις θεωρούσα για αμμουδιά...
Πιστέψτε με, ζητωκραύγαζα και θριαμβολογούσα. Πολύ αργότερα κατάλαβα πως απλώς οραματιζόμουν το μέλλον μου.
ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ
Η αλήθεια μιας κατσαρίδας
Εδώ ακριβώς γέννησε μια κατσαρίδα
στον εγκέφαλο ενός δικαστή
Μη σε παραξενεύει, μπολιάζεται απ΄τα μικρόβιά του
γι΄ αυτό επιβιώνει στα δύσκολα.
Γι΄ αυτό πρέπει να χυθεί πολύ αίμα....
Κουράστηκα να σκοτώνω κατσαρίδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου