Αριστεία, ακαδημαϊκή κοινότητα και άλλες διατάξεις.

Τελευταία δεν μπορώ να περάσω έστω λίγη ώρα σκρολάροντας ειδήσεις στο φβ χωρίς να έρθω αντιμέτωπος με κάποιο απίθανο περιστατικό αριστείας, από τα άπειρα που επιδεικνύουν τα μέλη της εξέχουσας ακαδημαϊκής κοινότητας της χώρας μας. Εννοώ φυσικά τους καθηγητές των πανεπιστήμιων μας, που αδιάκοπα μας προτρέπουν στη γνώση, τον πρόοδο, την σταδιοδρομία, την καριέρα.

Ας σταχυολογήσω μερικά:

Καθηγητής διαπληκτίζεται με φοιτητές για τον αντικαπνιστικό νόμο, τους βγάζει τον κώλο του (ναι) για να τους συνετίσει (;;;).

Άλλος καθηγητής μοιράζει σημειώσεις του στους φοιτητές έναντι 8 ευρώ το πακετάκι (ισχυρίζεται ότι αν το 'βγαζε σε βιβλίο θα κόστιζε 12, σε ένα απλό τυπογραφείο οι ίδιες φωτοτυπίες κάνουν 3,5), όσοι δεν τις αγοράσουν αναγκάζονται να δώσουν το μάθημα με μεγαλύτερη ύλη από το σύγγραμμα. Ο ίδιος όταν κάποιοι του είπαν ότι είχαν διαβάσει από σημειώσεις που είχαν φωτοτυπήσει από φίλους, τους απάντησε αφοπλιστικά: «δεν σε έχω σημειωμένο ότι τις αγόρασες από μένα, άρα δεν δίνεις». Και για να εμπεδώσουν καλά οι φοιτητές το νόημα συνέχισε: «οι επιτηρητές που θα βάλω είναι σκυλιά, θα σας πάνε κατευθείαν στο συμβούλιο καθηγητών. Και εάν δουν κανένα κοριτσάκι με φουστίτσα, θα την σηκώσουν να δουν αν κρύβετε κάτι εκεί».

Καθηγήτρια της φιλοσοφικής ωρύεται γιατί στο μάθημά της παρακολουθούν μόνο 12 άτομα, φέρνει 12 κόλλες στην εξέταση και απαιτεί όλοι οι υπόλοιποι να εξεταστούν άλλη ημερομηνία.

Επιτηρητής διαπληκτίζεται με φοιτητή, του γυρνάει ένα μπουκέτο γεμάτο αγνή ακαδημαϊκή αγάπη, γιατί ως γνωστόν πρέπει να υπακούς, να μπαίνεις να γράφεις και να μην λες πολλά.

Ας αφήσουμε όμως τα αστεία. Αυτά είναι λάιτ άλλωστε, ποιος δεν έχει ζήσει φοιτητές να τους περνάνε πειθαρχικά για αντιγραφή, συνεχόμενες αλλαγές θέσεων σε φοιτητές την ώρα της εξέτασης, ελέγχους λες και είμαστε τίποτα εγκληματίες.

Ας πάμε στα σοβαρά.

Τέως πρύτανης της Παντείου, υπεξαιρεί από το ελληνικό δημόσιο 8 εκατομμύρια ευρώ, τα κάνει Φεράρι και τζακούζι. Καταδικάζεται μεν κανονικά από το δικαστήριο, αλλά με εισήγηση του υπουργού Δικαιοσύνης (ναι, του νυν) του απονέμεται χάρη (!) από τον ίδιο τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Λογικά για την συνεισφορά του στη γνώση και στην ακαδημαϊκότητα, δεν είμαι σίγουρος.

Συνεχίζοντας, ο νυν πρύτανης του ΔΠΘ δηλώνει στο βιογραφικό του ότι είχε υπάρξει αναπληρωτής καθηγητής στο Yale. Το ίδιο το Yale το αρνείται κατηγορηματικά και όταν του ζητείται να επιδείξει σχετικό πρωτότυπο έγγραφο αποφασίζει να ακολουθήσει την εξής τρελή υπερασπιστική γραμμή: εμφανίζει ένα αντίγραφο (και όχι πρωτότυπο) έγγραφο που λέει ότι υπήρξε visiting assisant professor, υπογεγραμμένο όμως από έναν άνθρωπο που είναι υπόδικος για σκάνδαλο υπεξαίρεσης 1,2 εκατομμυρίων ευρώ από το ελληνικό δημόσιο και μια ακαδημαϊκή ταυτότητα που αναφέρει την λέξη visitor (αντί για visitor professor η κάτι συναφές). Μπορεί να πήγε και στο κυλικείο για επίσκεψη, και αυτό μετρά, γιατί γελάτε;

Άλλος καθηγητής τραμπουκίζει φοιτητές της Ιατρικής που κάνουν κατάληψη, λέει ότι θα φωνάξει τα ΜΑΤ μέσα στη σχολή να τους μαζέψουν (δυστυχώς για αυτόν τον πρόλαβε η προοδευτική και ανοιχτή Ευρώπη, οι Γάλλοι έστειλαν βαριά οπλισμένους μπάτσους σε σχολεία!! για να αποτρέψουν την συμμετοχή των μαθητών στις ολοένα αυξανόμενες και εντεινόμενες κινητοποιήσεις).

Η λίστα θα μπορούσε να επεκταθεί επ’ άπειρον με ακόμα χειρότερα και βαρύτερα περιστατικά, αλλά νομίζω ότι ως εδώ έχει γίνει κάτι αντιληπτό.

Όλα αυτά δεν αποτελούν απλά μεμονωμένες ψηφίδες στο γενικότερο πλαίσιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαία, δεν είναι ο "κακός" καθηγητής αυτός που αναλαμβάνει τέτοιες πρωτοβουλίες. Είναι γενικά το στρώμα των καθηγητάδων και των ακαδημαϊκών, που έχει εξ ορισμού αντίθετα συμφέροντα με τους φοιτητές. Είναι οι ίδιοι που τη μια μέρα συκοφαντούν το Άσυλο, και την άλλη βγάζουν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις για την κατάργηση του. Που δήθεν νοιάζονται για τα επαγγελματικά μας δικαιώματα και την εξίσωση των πτυχίων μας με τα κολέγια, και οι ίδιοι που προτείνουν πιστοποιητικά παιδαγωγικής επάρκειας, αποσπώντας την και αφαιρώντας την από το πτυχίο (άραγε αυτό δεν είναι επαγγελματικό δικαίωμα που μας το παίρνουν οι ίδιοι;). Αυτοί που καίγονται για να καπαρώσουν τις χρηματοδοτήσεις, τα επιδοτούμενα προγράμματα και τις έρευνες για ίδιον όφελος. Που εντατικοποιούν τις σπουδές και τις ζωές μας, βάζοντας μας υποχρεωτικές παρουσίες, έξτρα σεμινάρια, μαθήματα αλυσίδες. Που όταν οι φοιτητές αντιδρούν στις διαγραφές, όταν οργανώνονται και παλεύουν, τους απειλούν ότι θα χαθεί η εξεταστική ή το εξάμηνο. Και που νοιάζονται τόσο πολύ για την παιδεία, που έχουν διακαή πόθο να πετάξουν τα πιο φτωχά και λαϊκά στρώματα απ' έξω, με την εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, με τις επιδιώξεις ακόμα και για προπτυχιακά επί πληρωμή.

Το σημείωμα αυτό δεν είναι επί προσωπικού. Δεν φιλοδοξεί να πει ότι όλοι οι καθηγητές πανεπιστήμιου είναι ο Αντίχριστος μεταμφιεσμένος, ο Βελζεβούλ σε άνθρωπο. Είναι μια πολιτική ανάλυση που θέλει απλά να θέσει μια βασική αρχή για όσους σπουδάζουμε και δεν θέλουμε να αφήνουμε τους άλλους να ρυθμίζουν τη ζωή μας χωρίς εμάς: ότι οι φοιτητές δεν χρειάζονται κανενός είδους κηδεμονία, δεν χρειάζονται να προσπέφτουν και να εξαρτώνται από κανέναν καθηγητή, όσο καλό μάθημα και αν κάνει (όλοι μπορούμε να σκεφτούμε και κάποιον). Μπορούν να ορίσουν οι ίδιοι τις καταστάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα τους. Να θέσουν τους όρους για την δική τους τη ζωή, να μην κάθονται στη γωνία όταν αποφασίζει κάποιος άλλος για 'κείνους. Λείπει μόνο η αυτοπεποίθηση και η πίστη στις δυνάμεις τους. Που όταν την βρίσκουν γράφουν λαμπρές σελίδες. Όπως όταν μπλόκαραν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρθρου 16, ανέτρεψαν τον αντιδραστικό νομό 815, εξεγέρθηκαν μαζικά ενάντια στο κλείσιμο σχολών με το σχέδιο Αθηνά. Μην τους αφήσεις να σου πουν ότι δεν μπορείς ή ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα για σένα.

Β.Μ.