Να δώσουμε τον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης από κοινού με πρόσφυγες και μετανάστες!

Με αφορμή την εξάπλωση του νέου ιού, τα ελληνικά ΜΜΕ και η συστημική προπαγάνδα άφησαν σε δεύτερο πλάνο τη λάσπη που έριχναν στους εξαθλιωμένους του Έβρου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η συζήτηση αυτή δε θα επανέλθει. Και μάλιστα με χειρότερους όρους για τους χιλιάδες πρόσφυγες, που ενώ ζουν φυλακισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, είναι αντιμέτωποι και με την ένταση της πολιτικής της φασιστικοποίησης. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας επιδιώκει να στοχοποιήσει τους πρόσφυγες, εξαγγέλλοντας τα απάνθρωπα μέτρα κράτησής τους, τα οποία καταστρατηγούν κάθε έννοια δικαιώματος. Παράλληλα, επιδιώκει να τρομοκρατήσει το λαό μας και να καλλιεργήσει τα χειρότερα αντανακλαστικά και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, μπροστά στις εξελίξεις που τρέχουν όσον αφορά το προσφυγικό.

Τις προηγούμενες μέρες, σε κλίμα αμοιβαίας κατανόησης (!) του προβλήματος, συναντήθηκαν (διαδικτυακό), οι ηγέτες Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας και Τουρκίας προκειμένου να δοθεί μία «λύση». Το αποτέλεσμα; Οι κοινές περιπολίες Τουρκίας-ΕΕ στην περιοχή του Ιντλίμπ και η «ανθρωπιστική βοήθεια» στη Συρία. Και οι πρόσφυγες; Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. Η ΕΕ δεν τους θέλει (αν και αρκετές βόμβες στη Συρία και αλλού ήταν ευγενική χορηγία της Ένωσης), η Τουρκία τους χρησιμοποιεί και η ντόπια αστική τάξη γονυπετής περιμένει στήριξη. Προς το παρόν όμως, συνεχίζει να πνίγει με χημικά τους πρόσφυγες στα σύνορα, επιταχύνει τη δημιουργία των κλειστών κέντρων κράτησης στα νησιά και, με το πρόσχημα της δημόσιας υγείας, παίρνει μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας προσφύγων που βρίσκονται στα νησιά. Μην απορείτε αν σε λίγο καιρό, κατηγορήσουν τους ίδιους τους πρόσφυγες σαν φορείς του ιού.

Το σύστημα και οι εκπρόσωποί του νίπτουν τα χείρας τους, αφού πρώτα τα έχουν βουτήξει στο αίμα των λαών. Και τώρα, η μεγαλύτερη ανησυχία τους είναι το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα που λέγεται Συρία. Από την άλλη, η εξαρτημένη ντόπια αστική τάξη, αφού πρόσφερε γη και ύδωρ στους δολοφόνους (ΗΠΑ και ΕΕ), απορεί και εξανίσταται που καλείται να διαχειριστεί μία κατάσταση στην οποία και η ίδια συνέβαλε. Η υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα περισσεύουν από αυτούς που έβαλαν το λιθαράκι τους -μικρό ή μεγάλο- στην καταστροφή όχι μόνο της Συρίας, αλλά και μίας σειράς χωρών τα τελευταία χρόνια.

Από την πλευρά μας βροντοφωνάζουμε πως ο λαός μας πρέπει να διεξάγει κοινό αγώνα με τους πρόσφυγες. Μαζί με τους λαούς της περιοχής. Κόντρα σε αυτούς που όχι μόνο δεν λυπούνται αλλά βρίσκουν ευκαιρίες κέρδους στο θάνατο και στην καταστροφή. Κόντρα σε αστικές αντιλήψεις και αφηγήματα περί λαθραίων ανθρώπων. Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά τους στην ελεύθερη μετακίνηση, στην περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στη δουλειά και στη ζωή! Είναι σύμμαχοι στην πάλη ενάντια στους εμπρηστές των πολέμων.