Φυσικά είναι μία διάσταση της «επιφυλακής».
Σε όλη αυτή τη διαδικασία μπορεί να διακρίνει κάποιος την πιθανολογική διάσταση, την αντικειμενική, και την διαχέουσα.
Ξεκινώντας από το πιο εύκολο την αντικειμενική, είναι σίγουρο ότι η εξάπλωση θα αξιοποιηθεί προς κάθε κατεύθυνση από όσους διαχειρίζονται σήμερα το παγκόσμιο σύστημα. Και στον εμπορικό πόλεμο,και στην δημιουργία κλίματος υστερία και τρομολαγνίας –τρομοκρατίας, τη συμμόρφωση προ τα υποδείξεις (του συστήματος και ακόμα παραπέρα). Επίσης είναι σίγουρο πως ήδη οι φαρμακευτικές βιομηχανίες ετοιμάζονται να ανακαλύψουν και να τυποποιήσουν- πατεντάρουν τα νέα εμβόλια. Εξ άλλου το Φλεβάρη λήγει το εμβόλιο για τον προηγούμενο ιό (τον Sarps) που είχε κατοχυρώσει με… δημοκρατικές διαδικασίες ο γνωστός Μπιλ Γκέϊτς…
Για την πιθανολογική πλευρά που ήδη συζητείται με την έννοια ότι και να μην υπήρχε ο ιός θα έπρεπε να… τον είχαν ανακαλύψει, κάνω κάποιες σκέψεις. Δεν ξέρω, έχω το κεφάλαιο και το σύστημα του ικανό για τα πάντα αλλά να έχουμε στα υπόψιν ότι αυτή η παγκόσμια οικονομική καθίζηση δεν ωφελεί κανέναν, ούτε μία πιθανή μεγάλη συρρίκνωση της οικονομίας της Κίνας μπορεί να αφήσει αδιάφορες τις αστικές κυβερνήσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών. Να την συνετίσουν και να την περιορίσουν βεβαίως το θέλουν διακαώς.
Προσωπικά αυτό που με ενδιαφέρει είναι η τρίτη διάσταση, η διαχέουσα. Ο τρόπος που αντιδρούν οι «κάτω».
Το φαινόμενο των άδειων σουπερμάρκετ (στη χώρα δεν χτύπησε με πολύ μεγάλη μανία το ιός αυτός όμως είχαμε και τέτοιες εκδηλώσεις), οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στο δρόμο με μάσκες (προφανώς και δεν εννοώ αυτούς που έχουν λόγο εξ αιτίας προβλημάτων υγείας!), η μαζική υστερία, η αποφυγή των συναθροίσεων και των κάθε είδους επαφών,ειδικά με τους εισβολείς που ήρθαν από την Ασία κοντινή και μακρινή κλπ.
Προσπαθώ να σκεφτώ και να κατανοήσω και όλα με οδηγούν σε δύο –τρία συμπεράσματα. Το ένα –το πολιτικά προφανές- είναι ότι οι «κάτω» δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους «πάνω» και μάλλον συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να κυβερνηθούν από τους «πάνω» όπως παλιά.Άσε που και τους καιρούς όπου το σύστημα εκδήλωνε μία κανονικότητα στις λειτουργίες του και διακρίνονταν από λιγότερη ανισορροπία είχαν διαπραχτεί στον τομέα της υγείας ουκ ολίγα εγκλήματα.
Το πιο ζοφερό συμπέρασμα έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι τελευταίες εξελίξεις, κρίση-επίθεση- πόλεμος και πάλι από την αρχή ο φαύλος κύκλος, έχουν δημιουργήσει μία αίσθηση κενού και «ανημποριάς» μπροστά στις όποιες απειλές. Αίσθημα που εκμεταλλεύονται τα εκκολαπτόμενα τέρατα του φασισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού παλιού και νέου. Αυτό το αίσθημα της αδιόρατης απειλής από δυνάμεις που δεν ελέγχει το «άτομο» είναι το πιο πρόσφορο εργαλείο χειρισμού των μαζικών αντιδράσεων. Αυτό το «άτομο» νοιώθει να απειλείται κυρίως από εκείνους που έχουν αναλάβει την προστασία του! Και μέσα στην σύγχυση δεν αναγνωρίζει ότι αυτοί που του τείνουν δήθεν χείρα βοηθείας είναι τα πιο ζοφερά και μαύρα «καλόπαιδα» του ίδιου συστήματος…
Το άτομο, την «παλινόρθωση» του οποίου πανηγύριζαν το 1989 οι νικητές του ψυχρού πολέμου, είναι αυτό που έχει στ` αλήθεια συντριβεί με τον πιο βάρβαρο, ισοπεδωτικό, και απρόσωπο τρόπο από τα «νέα» (στην ουσία από το βαθύ παρελθόν) δεδομένα στα οποία καλούν τους λαούς να υποταχτούν οι δυνάμεις που ηγούνται αυτής της επίθεσης. Και κοντά σε αυτή την ισοπέδωση, ή καλύτερα, συμπληρωματικά στη δημιουργία κενών ανδράποδων χωρίς βούληση, ένας ωκεανός ατομικών λύσεων. Από το αθώο fitness, τα υγιεινά προϊόντα, τους ατομικούς δρόμους αναζήτησης της ευτυχίας και της πλήρωσης σε αυτή τη ζωή. Μπορεί να μας σώσει η μάσκα…. Η όποια μάσκα και ας την χρυσοπληρώσω και στην μαύρη αγορά!
Το «άτομο» και τα «άτομα» είναι ήδη αδειασμένα από την ουσία τους, έχουν ήδη εκχωρήσει πολύ μεγάλος μέρος της ζωής τους σε «αλλότριες δυνάμεις». Και φυσικά απουσιάζει «εκείνο» που θα μπορούσε να καλύψει το κενό. Αφού σε κάθε πραγματική κίνηση μαζών που διεκδικούν τη ζωή τους, σε κάθε ενεργητική στάση του «ατόμου» απέναντι στο κοινωνικό περιβάλλον, το «άτομο». αναγνωρίζει τον… εαυτό του. Όχι αυτόματα και μηχανικά αλλά μέσα από τη σύγκρουση της ψυχικής συγκρότησης που διαθέτει με την πράξη και την ίδια του την ενέργεια. Το «άτομο» μετακινείται από τη θέση του αιώνιου θύματος… Και ανακαλύπτει και τον «άλλον εαυτό»!
Ακριβώς γι` αυτό το λόγο δεν θέλω να κάνω αναπαραγωγή και μεγέθυνση της εικόνας του μαζικού πανικού όπως την σερβίρουν τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης! Ούτε να μιλήσω για την «βλακεία του κόσμου που δεν καταλαβαίνει τίποτα ». (το έκανε κριτικός κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη που υπηρέτησε με τον ίδιο αγαστό τρόπο Πασοκ ΚΑΙ Σύριζα σε ραδιοφωνική εκπομπή). Πάντα βέβαια «κριτικά». Και ποτέ αυτοκριτικά!
Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Κρυμμένη και λανθάνουσα πολλές φορές, αλλά διόλου ανύπαρκτη… Αυτός ο «άλλος εαυτός».
Η «φήμη» πχ ότι στην πόλη της Θεσσαλονίκης όλοι κυκλοφορούν με μάσκες, καταρρίπτεται με μία βόλτα στο κέντρο. Θα δεις τα ζευγαράκια να κυκλοφορούν χέρι με χέρι (δεν φοβούνται τις παλάμες τους ;), τους φίλους να αστειεύονται (δεν υπολογίζουν με πόσα χιλιόμετρα ταξιδεύει ένα σωματικό σταγονίδιο;). Ενδεχομένως -ευσεβής πόθος- να μπορεί να λάβουν μέρος και σε μία πορεία. Πριν οριστεί από το νομοσχέδιο εκτός από τον γενικό υπεύθυνο της διαδήλωσης και υπεύθυνος μη-μετάδοσης κορονοϊού ! Όλα είναι πιθανά. Την τρομοκρατία μπορούν να τη νοιώσουν ακόμη και οι… καρναβαλιστές στις μέρες μας. Φυσικά οι ναοί του Θεού και της μπάλας είναι απρόσβλητοι από τον ιό και μπορούν να λειτουργήσουν. Ο Χριστός δεν κόλλησε ιό δυο χιλιάδες χρόνια τώρα όπως δήλωσε και ιεράρχης στα ΜΜΕ. Είχε αναπτύξει αντισώματα μέσα από τις ενιαύσιες συνεχόμενες αναστάσεις Του.
Να δούμε λοιπόν μέσα στο επεκτεινόμενο και ανακυκλούμενο ζόφο των ημερών και την αχτίδα του φωτός. Να, ήδη σκέφτομαι πως αν ήταν αλλιώς τα πράγματα και -κάποτε- ήταν με ιστορικά παραδείγματα άλλης διαχείρισης του θέματος «υγεία». Όπου υγεία δεν είναι η απουσία αρρώστιας όπως εξ άλλου διακηρύττει στα λόγια Ο ΠΟΕ. Αλλά η συνολική ψυχοσωματική ισορροπία και ανάπτυξη. Αυτός ο ρημάδης ο σοσιαλισμός. Όχι γιατί δεν θα αρρωσταίναμε «τότε» από τοξικούς ιούς (το επίρρημα έχει ταυτόχρονη αναφορά και στο παρελθόν και στο μέλλον). Ούτε γιατί δεν θα μπορούσαν να αποφασιστούν και να υλοποιηθούν μέτρα μαζικής προφύλαξης. Κυρίως «τότε» θα ήταν κάτι τέτοιο εφικτό! Η αρρώστια -για να μην τρελαθούμε τελείως- είναι μέρος της ανοσοποίησης του οργανισμού, είναι το διαλεκτικό αντίτυπο της ίασης… Κατά τους βιολόγους, στους ιούς οφείλεται και η ύπαρξη ζωής στη γη. Αλλά θα ήταν «τότε» άλλη η ταξική διαχείριση της… τοξικότητας! Γιατί θα ήμασταν πρώτα απ όλα κύριοι των δικών μας αναγκών, του δικούς μας «ατόμου» … Γιατί μόνο κάτι που έχει γίνει συλλογικό κτήμα μπορεί να περάσει και στην ατομική-προσωπική σφαίρα.
Ας διαβάσει κανείς των παθών τον τάραχο που πέρασε η σαραντάχρονη –τέταρτο κατά σειρά περιστατικό στη χώρα - στα Νοσοκομεία μέχρι να ανακαλύψει ότι νοσεί, έχοντας διασπείρει τον ιό στο –κατεξοχήν- περιβάλλον που μπορούσε να αναπτυχθεί! Ένα εικοσιτετράωρο ήταν στο πόδι.
Βλέπω όμως πως αρχίσει να κάνω προβολές στο μέλλον. Νοιώθω το κεφάλι μου ήδη βαρύ. Έχω και γρήγορους σφυγμούς. Δεν μπορώ να γερέψω (γιαννιώτικη έκφραση για την ίαση) από την «ψυχοπαθολογία», κατά την υφυπουργό (αντι) κοινωνικής ασφάλισης, να αναφέρομαι σε έναν άλλο κόσμο και σε μιαν άλλην κοινωνία. Αρχίζω να ανησυχώ. Μάλλον κορονοιόθκα…
ΔΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου