Νίκος Μπελογιάννης

Πριν ξημερώσει η Κυριακή 30 Μάρτη του 1952, στις 4 παρά δέκα το πρωί, εκτέλεσαν στο Γουδί τον Μπελογιάννη με τους τρεις συντρόφους του, τον Νίκο Καλούμενο, τον Δημήτρη Μπάτση και τον Ηλία Αργυριάδη. Πάρα τις διεθνείς αντιδράσεις που εκφράστηκαν από εκατομμύρια εργαζομένων, συνδικάτων, επιστημονικών φορέων, κομμάτων αλλά και προσωπικοτήτων (Πικάσο, Πωλ Ελυάρ, Λουί Αραγκόν, Πάμπλο Νερούδα, Τσάρλι Τσάπλιν, Ναζίμ Χικμέτ κ.ά.), η κυβέρνηση Πλαστήρα προχώρησε στην εκτέλεση των τεσσάρων. Το απαιτούσαν εξάλλου οι αμερικάνοι!

Ο Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ, ενώ το 1934 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Δεν τελείωσε ποτέ τη Νομική. Συνελήφθηκε και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία, στα χρόνια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου του Μεταξά. Τον Απρίλιο του 1941 παραδόθηκε στις γερμανικές αρχές Κατοχής μαζί με τους άλλους κομμουνιστές κρατουμένους. Το 1943 απέδρασε από το Νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου είχε μεταφερθεί. Καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ στα χρόνια της κατοχής και Πολιτικός Επίτροπος στη 10η και την 1η Μεραρχία του ΔΣΕ ξεχώρισε για τη δράση του. Στην 7η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

Τον Ιούνιο του 1950 ο Μπελογιάννης επέστρεψε κρυφά στην Ελλάδα, με σκοπό να ανασυγκροτήσει τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στην Αθήνα που είχαν αποδεκατιστεί από τις συλλήψεις και εκτελέσεις. Ο Μπελογιάννης έδωσε όλες τις δυνάμεις του για την ανάπτυξη των Κομματικών Οργανώσεων. Ωστόσο, η δράση του δεν κράτησε για πολύ. Συνελήφθη στις 20 Δεκεμβρίου 1950, κατηγορήθηκε ως κατάσκοπος και δικάστηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο 509/1947, σύμφωνα με τον οποίο το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε κηρυχθεί παράνομο. Ακολούθησαν δύο δίκες. Στις 15 Νοέμβρη του 1951 και στις 15 Φλεβάρη του 1952. Την 1η του Μάρτη εκδόθηκε η απόφαση του Στρατοδικείου.

Ο Μπελογιάννης τελείωσε την απολογία του με τα παρακάτω λόγια:

«Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας είναι να γίνει η θεωρία αυτή πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο! Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για τον σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα. Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω».