Από τη μία είναι οι τηλεπερσόνες των media, οι μεγιστάνες του χρήματος, τα πολιτικά πρόσωπα της κεντρικής σκηνής και οι συγγενείς τους που προβάλλονται στα social media ότι έχουν διαγνωστεί με Κορωνοϊό. Από την άλλη, είμαστε εμείς οι «κοινοί θνητοί», εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι, που παίρνουμε τηλέφωνο στον ΕΟΔΥ και περιμένουμε να περάσουμε από σαράντα κύματα. Πρώτα να κρίνει το κράτος αν είμαστε περιπτώσεις άξιες να διαγνωστούμε -κι ας έχουμε συμπτώματα, κι ας μας έχει φάει η αγωνία. Έπειτα να πάρουμε παραπεμπτικό για το νοσοκομείο… Να σταλεί το δείγμα σε εργαστήριο αναφοράς... Να δείξουμε «κατανόηση», να περιμένουμε… Ακόμη χειρότερα, ο δημόσιος λόγος να μας αποτρέπει ευθέως από το να αναζητήσουμε διάγνωση. «Κάτσε σπίτι σου αν δεν κινδυνεύεις άμεσα να πεθάνεις», σου λένε σε ελεύθερη μετάφραση. «Το δημόσιο σύστημα υγείας δεν μπορεί να σε αντέξει».
Πόσο πιο καθαρά να φανερώσει αυτό το σύστημα ότι έχει ΑΠΟΤΥΧΕΙ; Ότι όλοι μας οι κόποι, η εργασία, ο ιδρώτας μιας ζωής, η φορολεηλασία, όλα όσα μας στέρησαν για να λειτουργούν υποτίθεται τα γρανάζια αυτού του συστήματος, δεν αρκούν ούτε για να μας περιθάλψει την κρίσιμη στιγμή; Ούτε για να μας παρέχει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;
Υπάρχει κι άλλος δρόμος, σου λένε. Για να κάνεις άμεση διάγνωση, για να μπορέσεις να προφυλάξεις όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, μπορείς να πληρώσεις. Από 120 μέχρι και 300 ευρώ. Αν θέλεις άμεσα αποτελέσματα η ανθρωπότητα έχει την τεχνογνωσία να σου τα παρέχει. Το ζήτημα είναι ταξικό. Όποιος μπορεί τα δίνει. Όποιος δεν μπορεί, ακολουθεί το μακρύ δρόμο της αγωνίας.
Κυβέρνηση και ΕΟΔΥ, από τη μία καταγράφουν με περίσσιο επιστημονικό ζήλο γεμάτο υποκρισία, ένα-ένα τα νούμερα των νοσούντων και μας τα ανακοινώνουν κάθε μέρα. Από την άλλη, διερωτόμαστε όλοι εμείς "η πλέμπα", πώς είναι δυνατόν να είναι αυτά τα νούμερα έγκυρα όταν εμείς, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, στερούμαστε την άμεση και δωρεάν διάγνωση; Πόσος κόσμος νοσεί ή είναι φορέας και δεν μπορεί να το μάθει;
Άλλωστε το είπαν ξεκάθαρα. Από τον κ. Αναγνωστόπουλο στην Καθημερινή, μέχρι τον πρωθυπουργό στο διάγγελμα της Τετάρτης 18/3: «Το ζήτημα δεν είναι ο απόλυτος αριθμός που θα κολλήσουν... Το ζήτημα είναι η ταχύτητα με την οποία θα κολλήσουν, η οποία καθορίζει τον βαθμό στον οποίο το δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να αντεπεξέλθει».
Ώστε, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην ξεμπροστιαστεί το σύστημα υγείας το οποίο τόσα χρόνια ποδοπάτησαν πλήρως; Ώστε διαφωνούν ακόμη και με τις οδηγίες του Π.Ο.Υ. (16/3) προς όλα τα κράτη για εντοπισμό και ακριβή καταγραφή όλων των κρουσμάτων του Κορωνοϊού ως μέγιστη προτεραιότητα;
Μας λένε καταπρόσωπο ότι θα παρέχουν δωρεάν διάγνωση μόνον σε όσους έχουν φτάσει στο στάδιο της πνευμονίας ή ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες (Γερμανία, Τσεχία, Ν. Κορέα, Ρωσία) η διάγνωση να γίνεται μαζικά και δωρεάν. Δηλαδή το στοιχειώδες.
Εμείς οι "κοινοί θνητοί", οι νέοι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, ο λαός αυτής της χώρας, δεν είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δικαιούμαστε ίση πλήρη και δωρεάν περίθαλψη και, βέβαια, δικαιούμαστε άμεση και δωρεάν διάγνωση εδώ και τώρα.
Φωτεινή Σαλονικίδου, αδιόριστη Φυσικός
μέλος του ΚΚΕ (μ-λ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου