Εργαζόμενος σε εργοστάσιο περιγράφει την κατάσταση που βιώνει εν μέσω πανδημίας

Η κατάσταση που επικρατούσε στο εργοστάσιο πριν την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού, δεν ήταν και η καλύτερη. Ατελείωτες υπερωρίες, πολύ εντατική δουλειά, τα δικαιώματα πετσοκόβονταν χρόνο με τον χρόνο. Πέρσι ήταν η πρώτη φορά που λειτούργησε και Σάββατο για να “βγει” η δουλειά. Στα παραπάνω προστίθεται και ο αυταρχισμός διευθυντών και κάποιων προϊσταμένων, η ταπεινωτική και απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε συναδέλφους.

Τώρα, οι μάσκες έπεσαν τελείως, όπως συμβαίνει πάντα στις μεγάλες κρίσεις. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η εργοδοσία και τα στελέχη του εργοστασίου αντιμετωπίζουν τους εργάτες. Σαν ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας. Συγκεκριμένα, η ταξικότητα στο εργοστάσιο έχει πάρει και οπτική μορφη!!! Όλοι οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές φοράνε μάσκες που τους παρασχέθηκαν από την εταιρεία, ενώ στους εργάτες, όχι μόνο δεν παρασχέθηκε τίποτα, σταμάτησαν να δίνουν ακόμα και τα γάντια μιας χρήσης ή πολλαπλών χρήσεων που δικαιούνταν παλιότερα. Και αυτό όχι επειδή υπάρχει έλλειψη, έχει αρκετό στοκ που απλά το κρατάνε και δεν δίνουν ούτε σε πελάτες(χονδρέμπορους ή λιανέμπορους). Ο λόγος που το κάνουν, παραμένει άγνωστος. Εδώ να σημειώσω ότι το εργοστάσιο δεν παράγει γάντια, παίρνει όμως από άλλα εργοστάσια της εταιρίας και τα πουλάει στην ελληνική αγορά.

Η υποκρισία όμως, δεν σταματάει εδώ. Όλη μέρα, ακούγεται από τα μεγάφωνα μια ανακοίνωση που μας καλεί να κρατάμε τις αποστάσεις ασφαλείας των 2 μέτρων. Με αυτό γελάνε και οι πέτρες. Αν κρατούσαμε απόσταση 2 μέτρα από τους συναδέλφους, δεν θα λειτουργούσε το εργοστάσιο! Απλά δεν γίνεται, λόγω της φύσης της δουλειάς. Η ταχύτητα με την οποία δουλεύουμε,οι θέσεις στις οποίες στεκόμαστε, τα φορτώματα που κάνουμε, δεν είναι φτιαγμένα για να κρατάμε αποστάσεις. Στα γραφεία όμως των διευθυντών απαγορεύεται να μπαίνουμε. 

Από τα πιο κωμικοτραγικά “μέτρα” που έχει πάρει η εργοδοσία, είναι η καταμέτρηση της θερμοκρασίας μας 2 φορές την ημέρα. Το ηλεκτρονικό θερμόμετρο που έχουν δώσει σε συνάδελφο για να μας παίρνει την θερμοκρασία, συνήθως δεν λειτουργεί. Σπανίως πιάνει πραγματικές θερμοκρασίες και φυσικά δεν απολυμαίνεται ποτέ.  Όταν λειτουργεί δείχνει θερμοκρασίες από 27 έως 34 βαθμούς Κελσίου λες και είμαστε νεκροί εδώ και ώρες! Η κατάσταση θυμίζει κάτι από Working Dead, του Πάνου Ζάχαρη!  Επίσης, ο συνάδελφος αυτός έρχεται 1 ώρα νωρίτερα στη δουλειά, χωρίς φυσικά να πληρώνεται!

Μέσα σε όλα αυτά, η δουλειά στο εργοστάσιο εκτοξεύτηκε, λόγω των μεγάλων παραγγελιών που έκαναν τα σούπερ μάρκετ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αυτό σήμανε και την αύξηση των υπερωριών, της αυταρχικότητας, της έντασης της δουλειάς. Και αναρωτιέμαι εγώ, η υπερεξάντληση του οργανισμού μας, βοηθάει στην καταπολέμηση του ιού; Αντί να πηγαίνουμε σπίτια μας στην ώρα μας, μένουμε εκτεθειμένοι για 10 και βάλε ώρες την ημέρα! Υπάρχουν συνάδελφοι που είναι άνω των 60 χρονών, άλλοι πιθανόν να ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και σίγουρα πολλοί έχουν άτομα στην οικογένειά τους, που μπορεί να κινδυνεύουν.

Ο θυμός στο εργοστάσιο ξεχειλίζει, αυτό είναι σίγουρο. Ο φόβος και η αβεβαιότητα όμως εμποδίζει αυτή την οργή να εκφραστεί. Το ότι ακόμα δουλεύουμε και πληρωνόμαστε, σε αντίθεση με την γενική κατάσταση, είναι μια σοβαρή πίεση προς τους συναδέλφους, όπως και η αυταρχικότητα της εργοδοσίας, που προχωράει συχνά σε απολύσεις και έχει διαλύσει στο παρελθόν συνδικαλιστικές προσπάθειες και το σωματείο.

Μας λέει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και όλοι οι ιθύνοντες, να μένουμε σπίτι και να παίρνουμε μέτρα ασφαλείας. Ρίχνουν σε εμάς το φταίξιμο για την εξάπλωση του ιού, φαίνεται όμως ξεκάθαρα απ’ όσα περιέγραψα ότι δεν είναι όλα ατομική ευθύνη. Οι εργοδότες ξεσαλώνουν, κερδοσκοπούν και αυθαιρετούν όπου και όπως μπορούν. Κανένα σοβαρό μέτρο δεν παίρνεται για τους εργαζόμενους και η κατάσταση “έκτακτης ανάγκης”, με βάση την οποία παίρνονται τόσα αντεργατικά μέτρα, δεν πρόκειται να σταματήσει. Είναι σαν να τους ακούω ήδη, μετά το πέρας αυτής της πανδημίας, να μας λένε για τις θυσίες που πρέπει να κάνουμε για την οικονομία που έπιασε πάτο, για τα χαμένα κέρδη των επιχειρήσεων, για το καλό της πατρίδας. Δεν είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την κατάσταση, είναι ο καθένας για την τάξη του. Οι εργοδότες, τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση το γνωρίζουν αυτό καιρός να το καταλάβουμε κι εμείς!

ΥΓ: Η κυρία Μαρέβα Αντουανέτα - Μητσοτάκη, κάλεσε τον κόσμο να χειροκροτήσει για το νοσηλευτικό προσωπικό. Προσπαθούν με λόγια και συμβολισμούς, να κρύψουν τα έργα που δεν έκαναν και δεν θα κάνουν για την περίθαλψη του λαού. Ξέχασε όμως να μιλήσει και για μας, την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ. Τον κόσμο της δουλειάς, που αυτός θα βγάλει και πάλι το φίδι από την τρύπα. Αυτός που παράγει όλα τα αγαθά (τρόφιμα, φάρμακα, καθαριστικά κλπ), με κίνδυνο της υγείας του ίδιου και των γύρω του και χωρίς αυτόν δεν μπορεί να λειτουργήσει  τίποτα σ’αυτόν τον κόσμο.