Την στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν «προστάτης», η αστυνομία και τα ΜΑΤ σαν «θεματοφύλακες της υγείας», η εικόνα των δομών υγείας και του συστήματος περίθαλψης δείχνει από την αρχή της πανδημίας την τραγική απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.
Τις τραγικές ελλείψεις σε κλίνες, προσωπικό, εξοπλισμό, μέσα προστασίας των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, έρχεται να συμπληρώσει η κατάσταση που επικρατεί και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Οι φοιτητές και φοιτήτριες της Ιατρικής που βρεθήκαμε στα κέντρα υγείας τις πρώτες μέρες της πανδημίας, είδαμε ζωντανά την επικίνδυνη και τελείως προβληματική κατάσταση. Ένα παράδειγμα αποτελεί το κέντρο υγείας Ευόσμου (από τα πιο καινούργια και συγκριτικά καλύτερα εξοπλισμένα και στελεχωμένα…), στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Είναι αυτό που εγκαινίασε με τυμπανοκρουσίες ο Τσίπρας πριν 2 χρόνια και εξυπηρετεί μια περιοχή με πάνω από 350.000 κόσμο.
Από τις πρώτες μέρες, υπήρξε έλλειψη σε μάσκες (το στοιχειώδες μέσο προστασίας των εργαζόμενων στους χώρους αυτούς!) Η μάσκα που προορίζεται για περιορισμένη χρήση, παρέχεται στον εργαζόμενο για αρκετές ώρες δουλειάς αν όχι για όλο το ωράριό του. Την στιγμή που οι ίδιες οι οδηγίες του ΕΟΔΥ στην ιστοσελίδα του, «παραδέχονται» ότι οι μάσκες αυτές προορίζονται για μία χρήση…
Όσο για τις ειδικές στολές προστασίας, αυτές ήταν απλώς ανύπαρκτες. Για την ακρίβεια η μόνη στολή που διέθετε το κέντρο υγείας, είχε ξεμείνει από τα χρόνια της επιδημίας του ιού SARS (2002-2003). Πρακτικά η αλληλεπίδραση των νοσηλευτών και γιατρών με κάθε ύποπτο κρούσμα γίνεται με ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας.
Σαν συμπλήρωμα της υποκρισίας από την μεριά των πραγματικών υπεύθυνων, το προσωπικό κλήθηκε να υπογράψει ότι έχει ενημερωθεί και έχει εκπαιδευτεί σε σχέση με την διαχείριση των ασθενών από τον νέο κορωνοϊό. Για να μπορέσουν δηλαδή οι αρμόδιοι να πουν ότι «ξεμπέρδεψαν», αφήνοντας τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στον κίνδυνο της μόλυνσης. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αρνήθηκαν πολύ δίκαια να υπογράψουν σε σχέση με την εκπαίδευση που δεν έγινε ποτέ. Μιας και δεν υπάρχουν καν οι υποδομές και ο εξοπλισμός, που να μπορούν να μεταφέρουν μια τέτοια προετοιμασία και προστασία των εργαζόμενων από την σφαίρα της φαντασίας και της υποκρισίας, στην σφαίρα της πραγματικότητας.
Η κατάσταση αυτή είναι άλλη μια εικόνα από τις πολλές που φανερώνουν την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σύστημα υγείας. Η οποία έχει σαν αποτέλεσμα από την μία κινδύνους για την ζωή και υποβάθμιση της περίθαλψης του λαού και από την άλλη κινδύνους για την υγεία των εργαζόμενων στην περίθαλψη. Οι ευθύνες λοιπόν είναι κρατικές και κυβερνητικές. Την πραγματική ευθύνη έχει το σύστημα που δεν λογαριάζει ανθρώπινες ζωές, άρα και την περίθαλψη. Και απέναντι στους πραγματικά υπεύθυνους χρειάζεται να στραφούμε με τους αγώνες μας, για να υπερασπιστούμε βασικά αγαθά όπως η ίδια μας η ζωή.
Ελένη Στριμπάκου, Φοιτήτρια στην Ιατρική Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου