Πέθανε ο τελευταίος επιζών του λόχου που απελευθέρωσε το Παρίσι από τους ναζί

Ο Ραφαέλ Γκόμεθ Νιέτο, 99 χρόνων, πέθανε στο Στρασβούργο, θύμα του κορωνοϊού

Ραφαέλ Γκόμεθ Νιέτο, ο τελευταίος επιζών του Ένατου Λόχου

Ο τελευταίος επιζών του λόχου δημοκρατικών στρατιωτών που εισήλθαν ως προπομποί στο Παρίσι προκειμένου να απελευθερώσουν την πόλη από τους ναζί δεν κατάφερε να υπερνικήσει τον κορωνοϊό. Ο Ραφαέλ Γκόμεθ Νιέτο, 99 χρόνων, απεβίωσε νωρίς το πρωί σε έναν οίκο ευγηρίας στο Στρασβούργο της Γαλλίας, πόλη όπου ζούσε από το 1955.

Ο Ένατος ήταν η ονομασία του λόχου που αποτελείτο από 146 ισπανούς στρατιώτες οι οποίοι ηττήθηκαν στον Εμφύλιο αλλά στρατολογήθηκαν με τα συμμαχικά στρατεύματα για να απελευθερώσουν την Ευρώπη από τον φασισμό. Εισήλθαν στο Παρίσι με τα τεθωρακισμένα ημιερπυστριοφόρα που ονομάζονται half-track, που είχαν βαπτιστεί με ονομασίες ισπανικών μαχών όπως Μπρουνέτε, Γκουερνίκα ή Μπελτσίτε, και με ραμμένη στη στολή τους τη σημαία των Ισπανών δημοκρατικών.

Στα 15 του, μετακόμισε οικογενειακώς στη Μπανταλόνα και στα 17 εντάχθηκε στα Εξεγερμένα Τάγματα της Μπιμπερόν

Ο Ραφαέλ Γκόμεθ Νιέτο είχε γεννηθεί στις 29 Γενάρη του 1921 στην Άντρια της Αλμερία, και αφού έζησε κάποια χρόνια στο Κάντιθ και στη Μαδρίτη, μετακόμισε οικογενειακώς στη Μπανταλόνα. Σε ηλικία 17 χρόνων στρατεύθηκε με τα Εξεγερμένα Τάγματα της Μπιμπερόν όπου υπηρέτησε ως Ποδηλάτης Καραμπινιέρος, καθώς τόσο ο πατέρας του όσο και τρεις άλλοι συγγενείς του ανήκαν στο στρατιωτικό σώμα των τελωνειακών. Βρέθηκε στη Μάχη του Έμπρο και στο Σερός και, μετά το τέλος του πολέμου, διέφυγε στη Γαλλία και κατέληξε στο στρατόπρδο του Σαιν Σιπριέν, ενώ ο πατέρας του πήγε σε αυτό της Αρζελές. Μετά από τέσσερις μήνες εγκλεισμού, οι δυο τους κατάφεραν να φύγουν για την Αλγερία με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα.

Είσοδος ενός οχήματος του Ένατου Λόχου την ημέρα της Απελευθέρωσης του Παρισιού

Όταν οι σύμμαχοι αποβιβάστηκαν στη βόρεια Αφρική, ο Ραφαέλ στρατεύθηκε σε ένα σώμα υποστήριξης των γάλλων μαχητών που καθοδηγείτο από τον Ντε Γκωλ και έδωσε μάχη στην Τυνησία. Τον Μάιο του 1943, ο Φιλίπ Λεκλέρκ σχημάτισε ένα τάγμα τεθωρακισμένων, και ο Ραφαέλ εντάσσεται στον Ένατο Λόχο, που αποτελείτο σχεδόν αποκλειστικά από Ισπανούς. Μεταφέρεται στη Μεγάλη Βρετανία, και στις 4 Αυγούστου 1944 ο λόχος αποβιβάζεται στην παραλία Γιουτάχ της Νορμανδίας, στο πλαίσιο της επιχείρησης υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Πάττον.

Ο Ένατος εισήλθε στο Παρίσι και ανήρτησε τη σημαία των ισπανών δημοκρατικών στο δημαρχιακό μέγαρο

Ξεκίνησαν αμέσως τις επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αξιοποιώντας την εμπειρία τους στις μάχες, υπήρξαν οι προπομποί της εφόδου στο Παρίσι, που έλαβε χώρα στις 24 Αυγούστου. Μπήκαν στην πόλη από τη γέφυρα του Οστερλίτζ και την πύλη της Ιταλίας (Porte d’Italie) και λίγο μετά τις εννέα το βράδυ κατέφθασαν στο δημαρχιακό μέγαρο. Ο Ραφαέλ χειριζόταν ένα ημιερπυστριοφόρο half track που ονομαζόταν Γουερνίκα.

Κάποια χρόνια αργότερα, διηγιόταν στον Carles Acózar, τον γιο ενός πρώτου ξαδέλφου του και ανταποκριτή της εφημερίδας La Vanguardia στη Μπανταλόνα, ότι είχαν αναρτήσει στο μπαλκόνι του παρισινού δημαρχείου μια σημαία των ισπανών δημοκρατικών, τη μοναδική που είχαν μαζί τους, και έβγαλαν δύο φωτογραφίες οι οποίες ποτέ δεν δημοσιεύθηκαν. Τους ζήτησαν να μη βγουν και τήρησαν τη συμφωνία κυρίων, αν και σύντομα η μοναδική τιμή που τους απέδωσαν ήταν για το γεγονός ότι υπήρξαν οι πρώτοι που μπήκαν στο Παρίσι. Εκείνο που έπραξαν ήταν να υψώσουν τη γαλλική σημαία στην πρεσβεία του φρανκικού καθεστώτος στο Παρίσι και να τραγουδούν όλη τη νύχτα το Ay Carmela. Ο πόλεμος, ωστόσο, δεν είχε ακόμη τελειώσει.

Ο Ραφαέλ συμμετείχε στην έφοδο κατά του οχυρού του Χίτλερ και πήρε το σερβίτσιο τσαγιού του

Είχαν την ελπίδα ότι μετά από το Παρίσι θα μπορούσαν να μεταβούν στη Μαδρίτη, όμως οι σύμμαχοι είχαν άλλη γνώμη. Και συνέχισαν τον αγώνα. Στις 23 του Νοέμβρη, απελευθέρωσαν το Στρασβούργο και επανέκτησαν την Αλσατία. Και αφού πέρασε ένας χειμώνας με ελάχιστες προελάσεις, έφθασε η στιγμή της τελικής μάχης. Όσοι είναι απομείνει από τον Ένατο επίσης συμμετείχαν στην έφοδο που πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαΐου 1944 κατά της «αετοφωλιάς», του οχυρού καταφυγίου όπου κρυβόταν ο Χίτλερ. Ο Ραφαέλ διατήρησε επί χρόνια ένα ασημένιο σερβίτσιο του τσαγιού και μια φωτογραφική μηχανή που είχαν κατασχεθεί από εκείνο το ορεινό καταφύγιο.

Μετά την αποστράτευση, ο Ραφαέλ επέστρεψε στο Οράν της Αλγερίας, όπου εργάστηκε ως τσαγκάρης. Στην Αλγερία έζησε επί δέκα χρόνια. Παντρεύτηκε την Φλοράνς Λόπεθ και απέκτησε τέσσερα παιδιά. το 1955 επέστρεψε στην Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο, όπου και διέμενε από τότε. Το 2012 βραβεύθηκε με τη Λεγεώνα τα Τιμής και η ιστορική του διαδρομή συγκεντρώθηκε σε ένα βιβλίο της Εβελίν Μεσκίτα με τίτλο Ένατος Λόχος: οι Ισπανοί που απελευθέρωσαν το Παρίσι.