Συνεχείς είναι οι καταγγελίες εργαζομένων από διάφορους εργασιακούς χώρους για ελλειπή ή και καθόλου μέτρα ατομικής προστασίας όπως γάντια, μάσκες, αποστειρωτικά διαλύματα κλπ., συνωστισμό των εργαζομένων σε μικρούς χώρους, μηδενικές απολυμάνσεις των χώρων και απουσία διαγνωστικών τεστ. Ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε ένα διαρκή αγώνα διαφύλαξης της ασφάλειας τους, έχοντας όμως παράλληλα την πίεση της εργοδοσίας η οποία απαιτεί τα μέγιστα με στόχο το κέρδος. Γεγονότα τα οποία δεν γίνονται γνωστά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μαζί με αυτά αποσιωπώνται νέα κρούσματα εργατών ακόμη και θάνατοι από κορωνοϊό, όπως αυτός του 52χρονου εργάτη στην ΒΙΠΕ Σίνδου της Θεσσαλονίκης στις 2/4.
Παράλληλα, στο στόχαστρο κυβέρνησης και κεφαλαίου μπαίνουν βασικά εργατικά δικαιώματα όπως το δώρο Πάσχα, οι προβλεπόμενες άδειες, οι αργίες, το ωράριο ακόμη και ο μισθός! Η απαίτηση εργοδοτών για υποχρεωτική άδεια και ρεπό, οι δηλώσεις για μη καταβολή επιδομάτων και δώρων, οι υποχρεωτικές λήξεις συμβάσεων, η απλήρωτη υπερωρία και η εργασία εκ περιτροπής είναι μερικά μόνο παραδείγματα που αντικατοπτρίζουν την κατάσταση με την οποία έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι. Στο επίκεντρο βρίσκεται η μείωση του μισθού τους κατά 50% μέσω της μείωσης του ωραρίου, κάτι το οποίο η εργοδοσία μπορεί να υλοποιήσει βάσει του άρθρου 9 της ΠΝΠ στις 20/3. Όλα αυτά την ώρα που το μεγάλο κεφάλαιο και οι τράπεζες παίρνουν την μεγαλύτερη μερίδα των κρατικών ενισχύσεων, και δεν έχει γίνει καμία επίταξη ιδιωτικών δομών, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι το αφήγημα περί “πολέμου” εννοεί μάλλον ταξικό πόλεμο.
Στη σκληρότητα που βιώνει το εργατικό δυναμικό της χώρας προστίθενται και οι πολυάριθμες απολύσεις. 75.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν. Η υποτιθέμενη ρήτρα στις 18 Μαρτίου για απαγόρευση των απολύσεων αποτρέψει την εργοδοτική αυθαιρεσία καθώς στον προηγούμενο αριθμό έρχονται να προστεθούν περισσότερες από 25.000 απολύσεις. Οι προσλήψεις επίσης μειώθηκαν κατά 99.155 λιγότερες από τον Μάρτιο του 2019, σχεδόν κατά 50%.
Καμία πρόνοια δεν υπάρχει για όσους εργαζόμενους εργάζονταν ανασφάλιστοι κι απολύθηκαν, καθώς και για τους μακροχρόνια ανέργους, πέρα από ένα εφάπαξ επίδομα των 400 ευρώ. Λόγω της υφιστάμενης κατάστασης, είναι σχεδόν αδύνατο να αποκτήσουν κάποιο εισόδημα αυτήν την περίοδο και δημιουργείται κατ’ επέκταση σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Καταδεικνύοντας ότι σε κάθε περίοδο κρίσης οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες είναι αυτές που πλήττονται πρώτες.
Όσον αφορά τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι», γι’ άλλη μια φορά υπάρχει ασάφεια στο εάν θα αντιμετωπιστούν σαν μισθωτοί εργαζόμενοι ή σαν αυτοαπασχολούμενοι. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μη πρόβλεψη άδειας ειδικού σκοπού και η παροχή του επιδόματος στήριξης υπό προϋποθέσεις. Συγκεκριμένα, δεν δικαιούνται το επίδομα αν η δραστηριότητα με την οποία έχουν ασφαλιστεί δεν είναι στους πληττόμενους ΚΑΔ ή εάν εργάζονται σε δύο εργοδότες που δεν έχουν μπει κι οι δυο σε καθεστώς αναστολής εργασίας. Επιπλέον, αν εργάζονται σε επιχειρήσεις που διατηρούν τη λειτουργία τους, δεν προστατεύονται από την πιθανότητα μη ανανέωσης της σύμβασης έργου τους, ούτε δικαιούνται ταμείο ανεργίας.
Εξαιτίας των μέτρων υγειονομικής προστασίας, πολλοί εργαζόμενοι καλούνται να εργαστούν από το σπίτι. Όσο κι αν λόγω της συγκυρίας κάτι τέτοιο κρίνεται αναγκαίο, η παγίωση ενός τέτοιου μέτρου έχει σαν αποτέλεσμα την ελαστικοποίηση του ωραρίου και την εντατικοποίηση της εργασίας με το πρόσχημα της συνεχούς πρόσβασης στο χώρο εργασίας. Δεν είναι σπάνιο επίσης ο εργοδότης να μετακυλίει το κόστος αγοράς και συντήρησης του απαραίτητου εξοπλισμού στον εργαζόμενο.
Τέλος, όπως είναι αναμενόμενο σε συνθήκες κρίσης εντείνεται η προσπάθεια κράτους κι εργοδοτών για περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Praktiker που προσπάθησε να επιβάλλει την αναστολή των συνδικαλιστικών λειτουργιών της επιχείρησης αρνούμενη τη συνάντηση με την Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του σωματείου σε καιρό πανδημίας. Από την πλευρά του κράτους, επαναφέρεται το αυταρχικό μέτρο της επιστράτευσης των απεργιών, απαγορεύονται οι δηλώσεις στα ΜΜΕ στους εργαζόμενους στο Λαϊκό Νοσοκομείο και γίνεται προσπάθεια τρομοκράτησης των κινητοποιήσεων των «ηρώων», μέχρι να κινητοποιηθούν ενάντια στην τρέχουσα πολιτική, γιατρών.
Από όλα τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να «μείνουν σιωπηλοί» αλλά να επιμείνουν και να διεκδικήσουν. Το θετικό δεδομένο της κινητοποίησης των υγειονομικών τη 7ης Απρίλη, πρέπει να αποκτήσει και συνέχεια. Η ταξική οργάνωση είναι βασική προϋπόθεση για
να αποκρουστεί η «αντεργατική επιδημία» που εξαπολύεται ενάντια στους εργαζόμενους.
• Όχι στις απολύσεις και στις μειώσεις μισθών.
• Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους και σε όλους τους εργαζόμενους με «μπλοκάκι».
• Τήρηση του ωραρίου και απόδοση όλων των υπερωριών.
• Μέτρα υγειονομικής προστασίας για όλους τους εργαζόμενους.
• Δωρεάν περίθαλψη για όλους. Άνοιγμα νέων κλινών και ΜΕΘ. Δωρεάν τεστ και διάγνωση.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
https://agonistikiprotovouliathessalonikis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου