Το ΚΚΕ σε αυτήν την περίοδο, στην οποία απανωτά το σύστημα έχει τις δικές του πιέσεις, ευθυγραμμίστηκε εντελώς. «Τούρκικη επιθετικότητα» λέει το σύστημα, «τούρκικη επιθετικότητα που στηρίζει το ΝΑΤΟ», λέει το ΚΚΕ. «Ασύμμετρη απειλή οι πρόσφυγες – να φύγουν!» λέει το σύστημα, «ασύμμετρη απειλή οι καημένοι οι πρόσφυγες θύματα των πολέμων – να φύγουν!» λέει το ΚΚΕ. «Το κίνημα πρέπει να μπει σε καραντίνα» λέει το σύστημα, «το κίνημα πρέπει να μπει σε καραντίνα, πλην των ολιγομελών αντιπροσωπειών - προέδρων ΔΣ σωματείων», λέει το ΚΚΕ.
Μόνος τρόπος να ξεφύγει από το αδιέξοδο το κόμμα αυτό είναι να γίνουν εκλογές. Σε αυτές ελπίζει για να στοιχίσει το μηχανισμό του στο είδος εκείνο που γνωρίζει καλά. Στις... Κανονικές Συνθήκες εκλογικής Πίεσης και Θερμοκρασίας (που λένε οι χημικοί). Και με την ελπίδα (καθόλου ασφαλή, θα λέγαμε εμείς) ότι όλη αυτή η ευθυγράμμιση θα του δώσει πόντους απέναντι στον... αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστική, άλλωστε, η δήλωση του ΓΓ για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών: «Επιλογή όμως έχει και ο λαός. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι να πληρώνει για να την σκαπουλάρουν ξανά οι εκμεταλλευτές του, όπως συνέβη με όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις ‘δεξιές’, ‘κεντροδεξιές’, ‘κεντροαριστερές’, αλλά να δυναμώσει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που έχει επεξεργασμένη πολιτική πρόταση».
Υπάρχει, ωστόσο, κάτι χειρότερο που ξεπερνάει τη φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή του κόμματος αυτού. Δυστυχώς, το ΚΚΕ έχει παράξει κουλτούρα και πολιτική αντίληψη σε όλο το φάσμα δυνάμεων που έχουν ιστορική σχέση με την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος. Η –με προεκλογική οσμή– πρόσφατη νεκρανάσταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και η σταθερή προσήλωση του χώρου αυτού (αλλά και της αναρχίας) στο εικονικό κίνημα, με αυτήν την έλλειψη ιδεολογικοπολιτικής χειραφέτησης από το βασικό φορέα του ρεφορμισμού έχει να κάνει.
Τα πράγματα θα παραμένουν έτσι θολά και δυσδιάκριτα όσο παρατείνεται η περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα και η αποσυγκρότηση της εργατικής τάξης. Πόσο, όμως, μπορεί να παραταθεί με δεδομένο ότι το, σε κρίση, καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα βρίσκεται σε φάση παρόξυνσης των αδιεξόδων του και της επίθεσής του; Ο μόχθος και το νοιάξιμο όλων των κομμουνιστών, όλων των αγωνιστών σε αυτό το σπάσιμο της περιθωριοποίησης πρέπει να στοχεύσει. Ώστε τα καλυμμένα ή ακάλυπτα στόματα των εργατών, των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας να αρχίσουν να συγκροτούν τη δική τους αντίληψη για τον αγώνα, τη δική τους φωνή.
Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα ενός άρθρου για το ΚΚΕ που δημοσιεύεται στην Προλεταριακή Σημαία που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 9 Μάη. Ολόκληρο έχει προδημοσιευθεί εδώ: Η εκκωφαντική απομυθοποίηση του... «κόμματος παντός καιρού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου