Ίλιγγο θα πρέπει να προκαλούν τα περιουσιακά στοιχεία – κινητά και ακίνητα – των αστών πολιτικών αρχηγών και εν γένει των αστών πολιτικών που δόθηκαν στη δημοσιότητα. Είναι όσα οι ίδιοι δηλώνουν για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους για το 2019, ενώ στο παρελθόν έχουν υπάρξει και αποκρύψεις στοιχείων κυρίως στο εξωτερικό σε off-shore εταιρείες σαν αυτές σε κάτι απίθανα νησιά. Είμαστε με την “εθνική υπερηφάνεια” αλλά καλού-κακού έχουμε και τη καβάντζα μας abroad. Έτσι πάντα ήταν οι μεγαλοαστοί “μας”. Δεκάδες ακίνητα και καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, ακόμη κι εκατομμυρίων για κάθε μια από τις “άγιες οικογένειες”. Ετήσια εισοδήματα προκλητικά, πολλά απ’ τα οποία αντιστοιχούν σε χρήματα που δε βγάζει ένας λαϊκός άνθρωπος σε όλη του τη ζωή!
Αυτοί οι άνθρωποι το “παίζουν” με το λαό…
2. Η μαγεία της ... ευελιξίας
Έχει γίνει η μαγική λέξη της εποχής. Flexibility που λένε κι οι Αγγλοσάξονες. Αναμασάται κάθε ώρα και στιγμή, από τον Τραμπ μέχρι και τον τελευταίο ηγετίσκο της πιο άσημης μπανανίας. Αναφέρεται σε όλο το φάσμα της αστικής πολιτικής. Παίρνουμε μέτρα με τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία, κομπάζει ο Μητσοτάκης και κουνά συγκαταβατικά το κεφάλι ο Τσίπρας. Πρόκειται για το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα της εργοδοσίας να “χειρίζεται” την εργατική δύναμη κατά το δοκούν χωρίς κανένα περιορισμό. Σαν το νερό της βρύσης που ανοίγει, κλείνει ή αυξομειώνεται σύμφωνα με τα συμφέροντα των αφεντικών, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο αξέχαστος σύντροφος Βασίλης Γεμιστός.
Ποιος θυμάται πλέον το περίφημο αστικό ιδεολόγημα της “ευασφάλειας” (flexicurity); Ξεχάστηκε κι από τους ίδιους τους εμπνευστές του, χάριν της σύγχρονης βαρβαρότητας.
3. Τα παιδιά και οι οθόνες των υπολογιστών
Θα θυμόσαστε την σχεδόν καμπάνια απομάκρυνσης των παιδιών τουλάχιστον από 12 ετών και κάτω αλλά και των εφήβων από τις οθόνες του υπολογιστή, τα χρονικά όρια μπροστά στα computers που εζητούντο περίπου να θεσμοθετηθούν, τα φίλτρα που προτείνονταν, τις εκστρατείες απομάκρυνσης και τα ψυχοσωματικά προβλήματα εθισμού που έκρουαν οι επιστήμονες. Σήμερα, μπροστά στην ανάγκη του συστήματος να προχωρήσει την επίθεσή του μέσα απ’ την εξ αποστάσεως “εκπαίδευση”, η συμπαθής κοινότητα των επιστημόνων κατάπιε τη γλώσσα της. Βλαπτικός ο υπολογιστής όταν δεν μπορεί να ελέγξει το σύστημα το περιεχόμενό του. Κοσμογονία και ευκταίο αν καταπίνεις αμάσητο ότι σου πλασάρει. Αρκεί να περνάει η ιδεολογία και πολιτική του.
Αυτά τα παιδιά με τα δικά τους όπλα μπορούν να γίνουν οι νεκροθάφτες ενός συστήματος που αναδύει από κάθε πόρο του … σαπίλα.
4. Ο Αη-Βασίλης δεν έρχεται σίγουρα καλοκαίρι
Ανοίξτε τις τσέπες και περιμένετε τις αρχές Ιούνη κάποιοι συνταξιούχοι. Λένε ότι είναι περίπου 250 χιλιάδες επί συνόλου 2,6 εκατομμυρίων. Ποιοι ακριβώς; Όσοι είχαν άθροισμα κύριας κι επικουρικής σύνταξης πάνω από 1300 ευρώ. Μέσα σ’ αυτούς και οι δικαστές που έκριναν αντισυνταγματική την εν λόγω περικοπή των επικουρικών συντάξεων και ανάγκασαν την κυβέρνηση να καμώνεται ότι δήθεν τους νοιάζεται και την επαναχορηγεί. Οι υπόλοιποι, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία; Μπορεί κάποιος να ζει με κύρια κι επικουρική σύνταξη, ας πούμε, 600 ευρώ. Δεν μπορεί όμως με ανάλογη, ας πούμε, 1400 ευρώ. Τέτοια “τετράγωνη” λογική! Μια χαρά συνταγματικές έβγαλαν όλες τις σαρωτικές περικοπές οι ανώτατοι δικαστικοί ταγοί (δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα, επίδομα άδειας, μείωση πάνω από 50% των εφάπαξ, απανωτά πετσοκόμματα κύριων κι επικουρικών συντάξεων).
Ποιος νόμος είναι καλύτερος; Του Κατρούγκαλου ή του Βρούτση; Όχι, δεν θα πάρουμε.
5. “Ελεγχόμενη” θυσία για την απόκτηση ανοσίας “στην κοινότητα”
Το εγκληματικό πείραμα ξεκίνησε. Ο κυβερνητικός-συστημικός τυχοδιωκτισμός για την πλήρη επαναλειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής προχωρά. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σφύριξαν το εναρκτήριο λάκτισμα. Οι εξαρτημένες χώρες ακολουθούν. “Επιστροφή”, “αποκατάσταση”, “νέα κανονικότητα” είναι όροι με τους οποίους βομβαρδιζόμαστε νυχθημερόν. “Να μάθουμε να ζούμε με την πανδημία” μας προτρέπουν ανοιχτά ή καλυμμένα τα παπαγαλάκια του συστήματος. Ταυτόχρονα να ξεχάσουμε δικαιώματα και κατακτήσεις. Να γίνουν ανάμνηση συλλογικές συμβάσεις, κατώτατος μισθός, επιδόματα, ωράρια, εργασιακές σχέσεις, ασφάλιση και περίθαλψη, εκπαίδευση και σπουδές, και ότι θυμίζει ελευθερίες. Δουλειά; Ποια δουλειά; Ζωή; Ποια ζωή; Μόνο με τους όρους του κεφαλαίου. Κι ακόμη δεν είδαμε τίποτε.
Έγινε “σοφότερο” το σύστημα. Έτσι πιστεύει και, ενόψει πιθανής αναζωπύρωσης, επιστρέφει στην αρχική του επιλογή, απ’ την οποία ουσιαστικά ποτέ δεν απομακρύνθηκε. Την επέκταση κρουσμάτων και θανάτων στο χρόνο.
Να τους πάρει και να τους σηκώσει!
Σ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου