ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
Την Τρίτη 16/6, την ίδια μέρα με τις εδώ κινητοποιήσεις των υγειονομικών, στη γαλλική πρωτεύουσα και σε άλλες γαλλικές πόλεις πραγματοποιήθηκαν μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. 18.000 χιλιάδες (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας στο Παρίσι) εργαζόμενοι νοσηλευτές, γιατροί και διοικητικοί διαδήλωσαν ενάντια στην πολιτική της γαλλικής κυβέρνησης, η οποία μετέτρεψε τα χειροκροτήματα των προηγούμενων μηνών σε καταστολή και δακρυγόνα.
Οι υγειονομικοί εργαζόμενοι, εν μέσω πανδημίας, σε μία χώρα με 161.000 χιλιάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα και δεκάδες χιλιάδες θανάτους (περίπου 30.000), βγήκαν στο δρόμο διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας, προσλήψεις και στήριξη του συστήματος περίθαλψης. Τους τελευταίους μήνες η εντατικοποίηση, η υπερεργασία, η έλλειψη μέτρων προστασίας είναι η καθημερινότητα που περιγράφουν οι εργαζόμενοι. Το γαλλικό σύστημα περίθαλψης, όπως και στη χώρα μας (με τις ανάλογες αντιστοιχίες), δέχτηκε τα τελευταία χρόνια συνεχείς πολιτικές υποβάθμισης, και η εμφάνιση της πανδημίας γρήγορα δοκίμασε και πέρασε τα όριά του με θύματα τους υγειονομικούς εργαζόμενους και τον πληττόμενο γαλλικό λαό.
Ωστόσο, η μαζικότητα των κινητοποιήσεων είναι σημαντική και ελπιδοφόρα, μιας και με βάση τη συνέχιση της πανδημίας και των αυξανόμενων υγειονομικών αναγκών, ο γαλλικός λαός δεν δείχνει διατεθειμένος να σκύψει το κεφάλι στην πολιτική Μακρόν. Τα χειροκροτήματα και η προσπάθεια παρουσίασης των υγειονομικών ως ηρώων από την πλευρά της κυβέρνησης στην αρχή της πανδημίας, ακριβώς για να συγκαλύψει τις ελλείψεις και τα πραγματικά ζητήματα, δε θα μπορούσε να διαρκέσει για πολύ. Η ίδια η ζωή και η καθημερινότητα των εργαζόμενων στα νοσοκομεία ήταν αυτά που έκαναν επιτακτικό το βγάλσιμο των εργαζομένων στο δρόμο..
Σε μία προσπάθεια αντιστοιχιών (όσο αυτές μπορούν να γίνουν ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική Γαλλία και τη χώρα μας) ή -καλύτερα- συγκρίσεων, θα έβλεπε κανείς ότι, πέρα από τη μεγαλύτερη σφοδρότητα που έχει πληγεί η Γαλλία (άρα και των γενικά πιο οξυμένων προβλημάτων), η μαζικότητα των κινητοποιήσεων επιτεύχθηκε και λόγω των χαρακτηριστικών των εκεί συνδικάτων. Τα γαλλικά εργατικά συνδικάτα και οι ομοσπονδίες, παρά το σαφώς ρεφορμιστικό τους χαρακτήρα, συνεχίζουν να είναι σημεία αναφοράς της εργατικής τάξης και των εργαζομένων που αναζητούν διέξοδο στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Χαρακτηριστική είναι η από κοινού κινητοποίηση των εργαζομένων από τη χημική βιομηχανία και το κάλεσμα για κινητοποιήσεις και σε άλλους κλάδους. Βέβαια, η μη αναγγελία νέας άμεσης κινητοποίησης, παρά τη μαζικότητα και την καταστολή που δέχτηκε η κινητοποίηση της 16/6 αναδεικνύει και τα όρια των εκεί συνδικαλιστικών ηγεσιών, με τα οποία έχουν να αναμετρηθούν οι διαθέσεις των εργαζομένων.
Στη χώρα μας η αποσυγκρότηση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος χαρακτηρίζεται και από την απαξίωση των συνδικάτων και την αποστοίχιση των εργαζόμενων από αυτά. Ειδικά στο χώρο της υγείας, όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ακόμα και με το ξέσπασμα της πανδημίας, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΠΟΕΔΗΝ και της ΟΕΝΓΕ με τις πρακτικές τους έριξαν νερό στο μύλο της απογοήτευσης των εργαζόμενων. Οι συμβολικές κινητοποιήσεις, οι απεργίες εργαζομένων συγκεκριμένης ειδικότητας τα «καραβάνια της υγείας» χωρίς περιεχόμενο και το ξεπούλημα ή μπλοκάρισμα κάθε πραγματικής διάθεσης εργαζόμενων να βγουν στον προσκήνιο, ήταν η προσφορά των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας βρίσκονται αντιμέτωποι με την πολιτική του συστήματος εν μέσω πανδημίας. Πολιτική επίθεσης στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, που δε λογαριάζει τον υγειονομικό κίνδυνο μπροστά στην ανάγκη του για κερδοφορία. Ο δρόμος του αγώνα που βάδισαν οι υγειονομικοί στη Γαλλία είναι ο δρόμος που θα δοθούν οι απαντήσεις. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση Μακρόν απάντησε με γκλομπ και δακρυγόνα.
http://taxikiporeia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου