Η επίθεση της αστυνομίας στους διαδηλωτές την περασμένη Πέμπτη ήταν άγρια και δολοφονική. Το μπλοκ του ΚΚΕ(μ-λ), της Ταξικής Πορείας και των Αγωνιστικών Κινήσεων δέχτηκαν απανωτά χτυπήματα. Ανεβαίνοντας προς τη Βουλή έστριψαν αναγκαστικά προς Πανεπιστημίου, μιας και η παρουσία του ΠΑΜΕ που είχε αναπτυχθεί στο Σύνταγμα δεν επέτρεπε, πρακτικά, στους διαδηλωτές άλλη πορεία. Με γενναιότητα προσπάθησαν να παραμείνουν συγκροτημένα πίσω από τα πανό, για να περιφρουρήσουν το δικαίωμά τους στη διαδήλωση και τους διαδηλωτές από την κρατική τρομοκρατία, μα ήταν φανερή η επιλογή της αστυνομίας να μην το επιτρέψει. Όρμησαν πάνω στη νεολαία τα μηχανάκια της αστυνομίας. Από τύχη μιλάμε μόνο για τραυματισμούς.
Όμως, η επίθεση δεν ήταν τυχαία. Το σύστημα έχει αγανακτήσει με τη δράση τους εδώ και καιρό.
Με μανία οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν και σε άλλες οργανώσεις, συλλογικότητες και ανένταχτους αγωνιστές και προχώρησαν σε συλλήψεις με κατασκευασμένα ενοχοποιητικά στοιχεία. Την τρομοκρατία της αστυνομίας σιγοντάρισε η τρομοκρατία των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης.
Το νομοσχέδιο που απαγορεύει το δικαίωμα στη διαδήλωση ξεχειλίζει από κρατική βία. Στρέφεται εναντίον οποιουδήποτε διεκδικεί, αντιδρά και αγωνίζεται.
Όμως το ΠΑΜΕ είδε μόνο μια προβοκάτσια εναντίον του. Δεν είδε την άγρια καταστολή της διαδήλωσης που πνίγηκε στα δακρυγόνα, την αστυνομία που άνοιξε κεφάλια. Ζει σε έναν δικό του κόσμο. Για τις συλλήψεις, τους τραυματισμούς, τι να πει; Οι δηλώσεις Παφίλη στη Βουλή, που αναρωτιέται γιατί δεν γίνονται συλλήψεις και επιτράπηκε σε διάφορες ομάδες να πλησιάσουν το Σύνταγμα, είναι χαρακτηριστικές.
Στην αφήγησή του το ΠΑΜΕ κάνει την αφορμή αιτία. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει πως αν δεν πάρει η αστυνομία εντολές δεν απαντάει ούτε στις πέτρες ούτε στις μολότοφ ούτε στο ταρακούνημα των λεωφορείων της αστυνομίας που συνηθίζει και το ΠΑΜΕ τελευταία. Στην τελευταία διαδήλωση η αστυνομία είχε εντολή να χτυπήσει άγρια αλλά όχι το ΠΑΜΕ… προς το παρόν.
Το γνωστό παραμύθι για τις περιφρουρημένες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ που δεν τις χτυπά η αστυνομία, δεν έχει τέλος. Οι άλλοι είναι σκορποχώρι, άρα έχουν ευθύνη. Η περιφρούρηση του είναι απέναντι σε άλλους διαδηλωτές που είναι αντιΠΑΜΕ! Περιφρούρηση από την αστυνομία; Αστεία πράγματα.
Αν τηρείς τις προδιαγραφές του συστήματος μπορείς να διαδηλώνεις και να παλεύεις; Την εικόνα των στοιχισμένων μελών του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά στις προδιαγραφές των αποστάσεων του Τσιόδρα, την ξαναεμφανίζουν τώρα με αφορμή το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, για να δείξουν τι; Πως πρέπει να εξαιρεθεί το ΠΑΜΕ απ’ τον νόμο αφού τηρεί τους κανόνες;
Στην πραγματικότητα, το μοναδικό προαπαιτούμενο που υπάρχει για τις διαδηλώσεις, είναι να μη γίνονται. Εδώ το ΠΑΜΕ τα πάει καλά. Στην εκπαίδευση απολύθηκαν μαζικά οι συμβασιούχοι τον Ιούνιο, η αντεπίθεσή του θα γίνει… τον Σεπτέμβρη. Με ανυπακοή οι νόμοι θα μείνουν στα χαρτιά, ήρεμα, χωρίς εντάσεις. Έξω θα γίνονται ειρηνικές διαδηλώσεις και μέσα στη Βουλή θα δίνεται η μάχη απ’ το βήμα ή τα έδρανα. Χαλαρά!
«Στην επανάσταση μας δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι»! είχε δηλώσει το 2008 η Παπαρήγα αμέσως μετά τη συνάντησή της με τον Καραμανλή, που ως πρωθυπουργός τότε, είχε καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς να προστατέψουν το σύστημα που ζορίστηκε από τις κινητοποιήσεις. Το ΚΚΕ κράτησε αποστάσεις από τις κινητοποιήσεις που συγκλόνισαν τη χώρα μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικό και ανακάλυψε «την ησυχία και την τάξη».
Είχε προηγηθεί το γνωστό διήγημα «Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά» (εδώ) που κατέληγε να χαρακτηρίζει τη εν ψυχρώ δολοφονία «κακιά ώρα».
Μπορεί να πέρασαν δώδεκα χρόνια, αλλά η στάση και η άποψη είναι αναλλοίωτη. Τι θα απογίνουν αστυνόμοι και μπάχαλοι αν δεν υπάρχουν διαδηλώσεις του ΠΑΜΕ; «Θα κυνηγιούνται μεταξύ τους και θα κάνουν ασκήσεις προσομοίωσης διαδηλώσεων, αναπολώντας την πάλαι ποτέ κραταιά εποχή που τα έκαναν μπάχαλο στο κέντρο της Αθήνας;» (εδώ). Μέσα σε μια φράση κλείστηκε ο αστισμός και ο πολιτικός αυτισμός. Πώς να καταδικάσουν την άγρια καταστολή της διαδήλωσης της περασμένης Πέμπτης; Αφού όλοι είναι προβοκάτορες.
Δυστυχώς, όσο και να έχει κάνει σύνθημα εδώ και χρόνια τον εαυτό του, «εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ» και δεν θα περάσουν τα μέτρα, αυτά περνούν. Γιατί η ανυπακοή, που αντέγραψε από ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που κατά τ’ άλλα περνάει γενεές δεκατέσσερις, και η ευχή, να μείνουν οι νόμοι στα χαρτιά, καθόλου δεν ανησυχούν καμία κυβέρνηση.
Το «εξαιρέστε μας» από τον νόμο για τις διαδηλώσεις μπορεί να γίνει αλλά το σύστημα απαιτεί πλήρη συμμόρφωση. Ο καθένας από τις επιλογές του δρέπει καρπούς. Θα παρακολουθήσουμε το θέμα, θα έχει εξέλιξη.
Εν τω μεταξύ, «δε πα να μας χτυπάν», εμείς θα διαδηλώνουμε, θα απεργούμε και δε θα συμμορφωνόμαστε προς τις υποδείξεις.
Β.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου