Οι εργαζόμενοι παραμένουν εκτεθειμένοι στην απειλή του κορονοϊού

Οι ειδήσεις για την εξέλιξη της πανδημίας κάθε άλλο παρά καλές είναι. Αναμενόμενο. Τα ΜΜΕ προσπαθώντας να περάσουν τη γραμμή του συστήματος με τον τρόπο που παρουσιάζουν την εξάπλωση της πανδημίας και στη χώρα μας στρέφουν τα βέλη στους πανηγυρτζήδες, στα club, στους ρομά,  στους μετανάστες, στη νεολαία, στους εργαζόμενους που ανεύθυνα δεν φορούν τις μάσκες τους στα μέσα μεταφοράς τους από και προς τη δουλειά τους, στους παππούδες που άλλη μια φορά δεν καταλαβαίνουν τίποτα και η κυβέρνηση τούς ετοιμάζει κατ' οίκον περιορισμό και σε ότι άλλο μετατρέπει το λαό ως υπεύθυνο αρκεί να μη θιχτούν οι κυβερνητικές και εργοδοτικές ευθύνες. Το τι γίνεται στους χώρους δουλειάς δεν απασχολεί τα ΜΜΕ καθόλου, κυριολεκτικά. Ακόμη και για τις κατηγορίες των εργαζόμενων που τους υμνούν με σποτάκια κρύβουν αλήθειες! Μπορεί να ειρωνεύονται και να βρίζουν τον Μπολσονάρου και τον Τραμπ από το πρωί ως το βράδυ αλλά κρύβουν ότι και η εδώ κυβέρνηση, με την συνεπικουρία της αντιπολίτευσης, έχουν επιλέξει τη σταδιακή εφαρμογή της "ανοσίας της αγέλης" για χάρη των κερδών τους αδιαφορώντας πλήρως όχι μόνο για το σύστημα υγείας αλλά και για τα πιο απλά μέτρα. Το πολύ πολύ να ξεκινήσουν και πάλι τους αστυνομικούς ελέγχους στους δρόμους και τα πρόστιμα. Το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι άλλο ότι και αυτή η υπόθεση είναι υπόθεση αγώνα όλων μας. Οι εργαζόμενοι μπορούν να μείνουν ασφαλείς όχι μένοντας σπίτι αλλά με το να βγουν και να μείνουν στο δρόμο του αγώνα!

Μπορεί το άνοιγμα της τουριστικής σεζόν και η προσπάθεια της κυβέρνησης να επαναφέρει το αφήγημα περί ανάπτυξης να καλλιεργούν μια εικόνα εκ διαμέτρου αντίθετη μ’ αυτή που προβαλλόταν μόλις μερικές βδομάδες πριν, τότε που η απειλή του «αόρατου εχθρού» επέβαλλε καραντίνες και απαγόρευση κυκλοφορίας, ωστόσο αν κάτι παραμένει σταθερό και αταλάντευτο είναι η πλήρης αδιαφορία για τη διασφάλιση της υγείας του λαού και των εργαζομένων. Τι κι αν τα κρούσματα του κορονοϊού στη χώρα αυξάνονται, αυτό που προέχει για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας και της «ομαλής λειτουργίας» και αυτό σκοπεύουν να το προωθήσουν με κάθε κόστος! Ο κόσμος της δουλειάς λοιπόν, σε καθημερινή βάση δεν βρίσκεται αντιμέτωπος μόνο με το βάθεμα της αντεργατικής πολιτικής που συντελείται το τελευταίο διάστημα, αλλά και με την ευθεία απειλή για την υγεία του, αφού εξακολουθεί να εκτίθεται στον ιό, χωρίς να του παρέχονται τα στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης.

Ο τρόπος με τον οποίο οι δυνάμεις του συστήματος προσπαθούν να αξιοποιήσουν την κρίση που δημιούργησε η πανδημία προς όφελός τους είναι κάτι που οι εργαζόμενοι βιώνουν στο πετσί τους. Οι χιλιάδες απολύσεις που έχουν ήδη γίνει, η επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι μειώσεις μισθών και η εντατικοποίηση των ρυθμών δουλειάς αποτελούν έκφραση της νέας αντεργατικής «κανονικότητας» που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, ενώ οι δεκάδες καταγγελίες περιστατικών εργοδοτικής αυθαιρεσίας που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν αυτή την κατεύθυνση. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμο υλικό κι αυτό φυσικά αποτυπώνεται και στα μέτρα που (δεν) παίρνονται για την προφύλαξή τους από τον ιό, όπως συνέβαινε κι όλο το προηγούμενο διάστημα, με τραγικές συνέπειες σε μια σειρά εργασιακούς χώρους.

Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, που με περισσό θράσος χειροκροτούσαν πριν λίγο καιρό οι παράγοντες του συστήματος, εξακολουθούν να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα και να εκτίθενται σε καθημερινή βάση στον ιό. Ενδεικτικό το συμβάν που σημειώθηκε στο νοσοκομείο του Ρίου, όπου 15 εργαζόμενοι ήρθαν σε επαφή με ασθενή που βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό. Να σημειωθεί ότι μέχρι να διαπιστωθεί ότι νοσεί, λόγω έλλειψης κρεβατιών, ο ασθενής πέρασε από διάφορες κλινικές του νοσοκομείου διασπείροντας τον ιό, ενώ οι εργαζόμενοι που εκτέθηκαν δεν βγήκαν αμέσως σε καραντίνα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν κι άλλοι συνάδελφοί τους. Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, καθώς αντίστοιχη είναι η αντιμετώπιση που έχει καταγραφεί και σε άλλα νοσοκομεία της χώρας.

Ενδεικτικό είναι επίσης το παράδειγμα της μεταφορικής εταιρείας στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, όπου τις τελευταίες μέρες καταγράφηκαν δύο νέα κρούσματα, επιβεβαιώνοντας την επικινδυνότητα που υπάρχει για χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν σε μαζικούς χώρους. Οι εργαζόμενοι σε μεγάλες εταιρείες, σε τηλεφωνικά κέντρα, σε εργοστάσια και άλλους μαζικούς χώρους εξαναγκάζονται να στοιβάζονται ο ένας δίπλα στον άλλο και μάλιστα χωρίς τα βασικά μέτρα προστασίας, τα οποία εξακολουθούν να παρέχονται με το σταγονόμετρο. Το τραγικό συμβάν με το νεκρό εργάτη στη Σίνδο που κόλλησε τον ιό στο εργοστάσιο που δούλευε, το οποίο μάλιστα, παρέμεινε ανοιχτό παρά τα θετικά κρούσματα, ήταν αρκετά κατατοπιστικό για το πόσο αξιολογεί το κεφάλαιο τις ζωές της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.

Δεν μπορεί να μην συνυπολογίσει κανείς και τους χιλιάδες εποχικούς υπαλλήλους που εργάζονται στον κλάδο του τουρισμού, αλλά και τους εργαζόμενους στον επισιτισμό, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα κυριολεκτικά εκτίθενται καθημερινά στην απειλή του ιού και μάλιστα δουλεύοντας εντατικοποιημένα, επωμισμένοι και με το κομμάτι της καθαριότητας-απολύμανσης, πέρα από το βασικό τους πόστο. Γίνεται αντιληπτό πως οι δυνάμεις του κεφαλαίου δεν διστάζουν να θυσιάσουν ανθρώπινες ζωές στο βωμό της πολυπόθητης «ανάκαμψης», κάτι που μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες για τον κόσμο της δουλειάς και για το λαό συνολικά, πόσο μάλλον όταν τα επιβεβαιωμένα κρούσματα αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς. Η πάλη για μέτρα προστασίας στους χώρους εργασίας, για τη ζωή και τη δουλειά με δικαιώματα είναι παραπάνω από αναγκαίο να ενισχυθεί!

Προλεταριακή Σημαία (εισαγωγή δική μας)