Δημήτρης Παυλίδης*
Σε οριακή κατάσταση η υγεία του, καθώς είναι θετικός στον Covid-19.
Δεν είναι η πρώτη φορά για τον ογδοντάχρονο ποιητή και κοινωνικό αγωνιστή Βαραβάρα Ράο που σέρνεται στη φυλακή από τις ινδικές κρατικές και δικαστικές αρχές. Αυτήν τη φορά, όμως, ύστερα από 22 μήνες προφυλάκισης, μπορεί να είναι η τελευταία. Οχι ως προοπτική ελευθερίας αλλά ως ενδεχόμενο θανάτου! Εχοντας ήδη υποστεί σοβαρό κλονισμό στην υγεία του, βρέθηκε θετικός στον Covid-19 και παρά τη νοσηλεία του στα νοσοκομεία των φυλακών η παρατεινόμενη κράτησή του στο συγκρότημα κράτησης Ταλούγια στο Ναβί Μουμπάι απειλεί άμεσα τη ζωή του.
Αφότου συνελήφθη πρώτη φορά το 1973 με τον νόμο για την Εσωτερική Ασφάλεια στην πολιτεία Αντρα Πραντές ο Ράο αντιμετώπισε στα χρόνια που μεσολάβησαν 25 υποθέσεις δικαστικής και αστυνομικής δίωξης. Συνελήφθη και φυλακίστηκε πολλές φορές όχι μόνο στις περιόδους στις οποίες η Ιντιρα Γκάντι επέβαλλε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ολες οι διώξεις και τα κακότεχνα κατηγορητήρια στη συνέχεια κατέρρεαν, αλλά οι ινδικές αρχές δεν σταμάτησαν να προσπαθούν.
Ετσι, με αφορμή τα βίαια επεισόδια που προκάλεσαν ακροδεξιοί Ινδουιστές τον Ιανουάριο του 2018 σε μια μεγάλη συγκέντρωση Νταλίτ για να τιμηθούν τα διακόσια χρόνια από τη μάχη στο Bhima Koregaon στην πολιτεία της Μαχαράστρα, ο Βαραβάρα Ράο ξαναμπήκε στο στόχαστρο των δικαστικών αρχών.
Αυτήν τη φορά με ιδιαίτερο ζήλο και εκδικητικότητα, εξαιτίας της ισχυρής βούλησης της ακροδεξιάς κυβέρνησης Μόντι που έχει αποδυθεί σε ανηλεές κυνήγι κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής που αντιτίθεται στην εθνικιστική ατζέντα της. Εκτός από υποκινητής βίας, ο Ράο κατηγορήθηκε και ως ηθικός αυτουργός ενός σχεδίου για τη δολοφονία του Ινδού πρωθυπουργού!
Από το 1957 που έγραψε τα πρώτα ποιήματά του σε ηλικία 17 ετών έως πρόσφατα, ο Βαραβάρα έχει δημοσιεύσει δεκαπέντε ποιητικές συλλογές, διηγήματα και ημερολόγια, έχει μεταφράσει ξένους ποιητές και συγγραφείς και έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα, μελέτες και δοκίμια κυρίως στη γλώσσα Τέλουγκου. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες στην Τέλουγκου, της δραβιδικής γλωσσικής οικογένειας, που αποτελεί την επίσημη γλώσσα για εκατομμύρια Ινδούς κυρίως στην Αντρα Πραντές και στην Τελαγκάνα.
Τα περισσότερα έργα του έχουν μεταφραστεί σε όλες τις ινδικές γλώσσες και στα αγγλικά. Η διατριβή του, «Ο απελευθερωτικός αγώνας της Τελαγκάνα και το μυθιστόρημα Τέλουγκου - Μια μελέτη για τη σχέση κοινωνίας και λογοτεχνίας», που δημοσιεύθηκε το 1983, θεωρείται από τις σημαντικότερες μαρξιστικές κριτικές μελέτες στη συγκεκριμένη γλώσσα.
Ο Βαραβάρα Ράο από νωρίς διάλεξε να γράφει ποίηση προσπαθώντας να υπηρετήσει τους καταφρονεμένους και απόκληρους Ινδούς στις πόλεις και την ύπαιθρο. Επιδίωξε να αναδείξει τον αγώνα των φτωχών αγροτών και τον ιστορικό ξεσηκωμό στο Ναξαλμπάρι μέσω της λογοτεχνίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενωσης Επαναστατών Συγγραφέων η οποία αντιμετώπισε κατά καιρούς απαγορεύσεις γιατί θεωρήθηκε πως υποκινεί τις κοινωνικές αντιστάσεις και εξεγέρσεις στα πλαίσια των μαζικών μορφωτικών της δράσεων και των εκδόσεών της.
H Ενωση, που φέτος γιορτάζει τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της, ηγήθηκε ενός ριζοσπαστικού λογοτεχνικού κινήματος σε όλη τη νότια Ινδία. Στις αποτυχημένες διαπραγματεύσεις για ειρήνη ανάμεσα στους μαοϊκούς αντάρτες και την κυβέρνηση της Αντρα Πραντές το 2001, ο ποιητής είχε το θάρρος να λάβει μέρος για να υπερασπίσει τα αιτήματά τους.
Αυτή η πρωτοβουλία τού κόστισε μια ακόμη φυλάκιση ανάμεσα στα 2005-2006. Ολα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησε να καταγγέλλει τις φρικαλεότητες ενάντια στους εξεγερμένους αγρότες στα δάση και την ινδική ενδοχώρα, τα αντιμουσουλμανικά πογκρόμ και κάθε παραβίαση των δημοκρατικών δικαιωμάτων από τις ινδικές αρχές.
Τώρα ο Βαραβάρα Ράο βρίσκεται στην πιο δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισε στην περιπετειώδη διαδρομή του, η οποία τον ανέδειξε σε μια από τις πιο γνωστές ριζοσπαστικές μορφές στη λαϊκή ινδική λογοτεχνία και στα κινήματα αντίστασης της μεγάλης χώρας. Για να απελευθερωθεί και να τύχει άμεσης ιατρικής περίθαλψης σε ασφαλείς συνθήκες, η οικογένειά του, η γυναίκα και οι τρεις κόρες του, έχουν κάνει δημόσια έκκληση προς την ινδική κυβέρνηση και διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς.
Τις τελευταίες εβδομάδες έχει εκδηλωθεί ένα εντυπωσιακό κίνημα αλληλεγγύης και τα μηνύματα ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, ακτιβιστών και οργανώσεων για τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα έχουν πολλαπλασιαστεί τόσο στην Ινδία όσο και σε όλο τον κόσμο. Δεκάδες νέοι Ινδοί ποιητές υπέγραψαν ένα κείμενο στο οποίο μεταξύ άλλων γράφουν: «Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι ως νέοι ποιητές αυτού του έθνους βλέπουμε την επίθεση στον Ράο ως επίθεση σε όλους μας, στο μυαλό μας, στην πένα μας και στις απόψεις μας. Εάν συνεχιστεί αυτή η καταστολή των φωνών μας, όλοι μας θα μείνουμε χωρίς φωνή, και θα υπάρχουν μόνο δύο φωνές. Η φωνή του “Βασιλιά” και η φωνή του “ποιητή που εργάζεται στην αυλή του Βασιλιά”! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει!»
Η ινδική Εθνική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (NHRC) με ανακοίνωσή της θεωρεί προσβολή την παράταση της φυλάκισης και ζητά την άμεση μεταφορά του σε θεραπευτήριο για την αποκατάσταση της υγείας του. Ανάλογο αίτημα διατύπωσε με μήνυμά της και η ειδική εισηγήτρια της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Mary Lawlor.
Γνωστοί ακαδημαϊκοί και λογοτέχνες, ανάμεσά τους οι Τζούντιθ Μπάτλερ, Νόαμ Τσόμσκι, Μπρούνο Λατούρ, Τζέραλντ Χορν, Νγκούγκι γουά Θιόνγκο, Αρουντάτι Ρόι κ.ά. υπέγραψαν διεθνή έκκληση. Μια ανάλογη προσπάθεια για τη συλλογή υπογραφών γίνεται αυτές τις ημέρες και στην Ελλάδα. Διεθνείς επιτροπές αλληλεγγύης έχουν ορίσει την 28η Ιουλίου ως ημέρα δράσης με αίτημα να ελευθερωθεί ο αλυσοδεμένος ποιητής και κοινωνικός αγωνιστής και οι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι συνείδησης στην Ινδία.
*Μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης
https://www.efsyn.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου