ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΔΕ ΣΒΗΝΟΥΝΕ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

 

Οι άνθρωποι της Μόρια έγιναν πάλι πρόσφυγες αλλά χωρίς σωσίβια. Πάλι έχουν όσα πρόλαβαν να αρπάξουνε στα χέρια τους. Πόσες φορές πρόσφυγας μπορεί να γίνει κάποιος;

Κάηκε ολοσχερώς η Μόρια. Χαθήκανε τα σπίτια παραπήγματα της προσφυγιάς. Φτιαγμένα από χαρτόνι, παλέτες, τσίγκους, νάιλον πρόσφεραν στέγη. Τώρα ξανά στους δρόμους και στα χωράφια.

Κάποιοι ρωτάνε πώς ξέσκασε η πυρκαγιά; Πώς παίρνει φωτιά ο διψασμένος κάμπος;

Μόνοι τους έκαψαν τα σπίτια τους, ουρλιάζουν στα κανάλια. Μόνοι τους έβαλαν φωτιά στο βιός που μάζεψαν με τόσο κόπο. Μόνοι τους απείλησαν με τις φλόγες τη ζωή τους. Μόνοι τους έκαναν στάχτη ό,τι τους έδωσαν. Άξιοι της μοίρας τους, λοιπόν!

Ευτυχές γεγονός το κάψιμο του κολαστηρίου; Γλύτωσαν από την κόλαση ή θα τους χώσουν πιο βαθιά;

Πρώτα έφτασαν τα ΜΑΤ. Ακολούθησαν οι φασίστες. Κατέφτασαν οι Μυστικές Υπηρεσίες. Ο κ. Μηταράκης ισχυρίστηκε πως οι μετανάστες εκβιάζουν για να φύγουν. Μόνη λύση οι κλειστές δομές.

Η καταστροφή της Μόριας ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί μπορούν να υλοποιηθούν.

Οι εικόνες της πυρκαγιάς και της αγωνίας των ανθρώπων είναι συγκλονιστικές. Σίδερο να ’χεις για καρδιά, θα χύσεις ένα δάκρυ. Όμως τα δάκρυα ανακουφίζουν όσους τα χύνουν. Οι αξιοδάκρυτοι δε γιατρεύονται με δάκρυα,  τα δάκρυα δε σβήνουνε της φλόγες της προσφυγιάς, δε χαρίζουν από μόνα τους λευτεριά. Πρέπει να γίνουνε οργή, διεκδίκηση, ανθρώπινο ποτάμι.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει να έχουν οι πρόσφυγες κερδίζονται με κόπο. Οι πρόσφυγες θέλουν ζωή, σπίτι και δουλειά, να βγάλουν ρίζες στη γη, να πάψουν να ’ναι πρόσφυγες.

Η Μόρια κάηκε και αχνοφαίνεται μια διαδήλωση.

Χρειάζεται να ’ναι μεγάλη η πορεία, να συγκλονίσει, να σπάσει απαγορεύσεις, να φέρει νίκες.

Όχι μόνο δάκρυα. Ξεσηκωμός και αγώνας.

Β.Δ.