ΚΕΡΚΥΡΑ: Οι αγώνες δεν μπαίνουν στο γύψο!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απέδειξε πόσο νοσταλγεί τις ημέρες και τα έργα της χούντας, προσπαθώντας να αναπαραστήσει το τότε κλίμα όσο μπορούσε καλύτερα!

Σε κλίμα τρομοκρατίας και καταστολής, με κλειστούς τους δρόμους για την πόλη της Κέρκυρας από μπλόκα της αστυνομίας, με απροσπέλαστο το σημείο που ορίστηκε η συγκέντρωση, οι αστυνομικές δυνάμεις της πόλης επιχείρησαν να μην αφήσουν καμιά πιθανότητα να διεξαχθεί και φέτος η συγκέντρωση και η πορεία του Πολυτεχνείου.

Όμως, η οργή του κόσμου που έχει πλέον συσσωρευτεί από τη διαχείριση της πανδημίας έπρεπε να εκφραστεί και η γνώση που έχουμε πλέον για το πού και πώς «κολλάει» ή «δεν κολλάει» βοήθησαν να σπάσει ο φόβος περί μετάδοσης του ιού.

Έτσι, και στην Κέρκυρα η απαγόρευση έσπασε στο δρόμο. Δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ κατάφεραν και διαδήλωσαν μέσα στην πόλη, νωρίτερα από την ώρα συγκέντρωσης και πριν αποκλειστεί εντελώς η πρόσβαση στο Εργατικό Κέντρο, όπου είχαν καλέσει η ΕΛΜΕ Κέρκυρας και το Σωματείο Οικοδόμων σε συγκέντρωση. Η δε ΕΛΜΕ Κέρκυρας και αναρχικές ομάδες συγκεντρώθηκαν εκεί που θα κατέληγε η πορεία, στο Μνημείο Εθνικής Αντίστασης και στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη (περιοχή Σπηλιάς), όπου παρέμειναν για ώρα φωνάζοντας συνθήματα. Στη συνέχεια, η συγκέντρωση της ΕΛΜΕ ολοκληρώθηκε, ενώ οι αναρχικοί/-ές επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν πορεία στους δρόμους της πόλης. Εκεί εμποδίστηκαν από την Αστυνομία, η πορεία διαλύθηκε, ο κόσμος κυνηγήθηκε στα καντούνια, οι αστυνομικοί έμπαιναν στις ανοικτές εισόδους πολυκατοικιών για να ψάξουν μήπως έχει κανείς καταφύγει εκεί. Προσήχθησαν 16 άτομα, τα οποία άφησαν εν τέλει ελεύθερα αφού τους επιβλήθηκε το πρόστιμο των 300 ευρώ.

Για άλλη μια φορά έγινε εμφανής η έλλειψη επικοινωνίας και συντονισμού μεταξύ των διαφορετικών συλλογικοτήτων που αναφέρονται στους αγώνες και το κίνημα. Ειδικά σε αυτούς τους καιρούς, που καλούμαστε να δράσουμε από κοινού ως όρος και προϋπόθεση ύπαρξης αγώνων, για ορισμένους χώρους είναι σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα.

Από την άλλη, έστω και διεσπασμένοι, έστω και ανοργάνωτοι, φάνηκε η δέσμευση ενός κόσμου να μην το βάλει κάτω, να μην τρομοκρατείται και να ψηλαφίζει τις νέες απαντήσεις που πρέπει να δοθούν στο μαύρο παρόν και μέλλον που μας ετοιμάζουν.